บทละครโทรทัศน์ หนึ่งในทรวง ตอนที่ 15 หน้า 2
“ตายแล้ว ไม่ได้เป็นผัวเมียกัน ไม่ได้เป็นพี่น้องกัน..แล้วมาด้วยกันได้ยังไง..นี่ถ้าเป็นลูกเป็นหลานป้า ป้าไม่ยอมหรอกนะ เป็นขี้ปากชาวบ้านทั้งหมู่บ้าน เป็นสาวเป็นนางทำแบบนี้ไม่ได้!! แล้วที่บ้านปล่อยออกมาได้ยังไง?เค้าไม่ห่วงกันเหรอห๊ะ?”
ป้าขมิ้นใส่เป็นชุด ... ปุ้มสะอึกไป..นิ่งเครียดตอบไม่ถูก
ที่บ้านเพชรลดาเวลาตีสอง ไฟยังสว่างอยู่ วิทย์นั่งเครียดและตัดสินใจลุกขึ้นไปโทรศัพท์
สุดาฟุบหลับอยู่ที่ห้องรับแขก เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น สุดาสะดุ้งตื่นและรีบเดินมารับ “สวัสดีค่ะ ..คุณลุงเหรอคะ แป้นพูดเองค่ะ..พี่หนึ่งกลับมาหรือยังคะ?” สุดาถามด้วยน้ำเสียงกระตือรือร้น
วิทย์พูดด้วยเสียงขรึม “ยังจ้ะ..แล้วพ่อกับแม่ยังรออยู่หรือเปล่าแป้น”
“แป้นให้คุณพ่อกับคุณแม่ไปพักแล้วค่ะ “
“แป้นบอกพ่อกับแม่ด้วยนะว่าลุงสอบถามจำนวนรถที่ประสบอุบัติเหตุในวันนี้แล้ว ไม่มีรถของหนึ่งรวมอยู่ด้วย..สบายใจได้ว่าทั้งสองคนไม่ได้ประสบอุบัติเหตุที่ไหน..นี่ก็ดึกมากแล้วแป้นไปนอนเถอะ ไม่ต้องกังวล..ลุงฝากบอกพ่อกับแม่ด้วยว่า วันพรุ่งนี้ลุงจะไปหาที่เดือนประดับแต่เช้า เรื่องอะไรที่เกิดขึ้นในวันนี้ ลุงจะจัดการเอง” วิทย์พูดเสียงเข้ม
สุดารับคำ “ค่ะ” สุดาวางหูโทรศัพท์ไปด้วยความกังวล ..
พรรณีนั่งไม่ติด กระวนกระวาย ผุดลุกผุดนั่ง มองออกมาหน้าบ้านตลอดเวลาและก็ยิ้มที่เห็นไฟรถอนวัช พรรณีรีบวิ่งมารับ รถอนวัชแล่นเข้ามาจอดที่หน้าบ้าน
หทัยรัตน์มองรอบๆ งงว่าที่นี่ที่ไหน บ้านของใคร “ที่นี่เป็นบ้านของใคร?” อนวัชไม่ตอบ
จู่ๆพรรณีวิ่งออกมาอย่างดีใจ “ปุ้ม!!“
หทัยรัตน์หันไปตกใจ “พรรณี!” แล้วก็เดาออก “นี่คุณ...” หทัยรัตน์หันมาทางอนวัช ...
“ฉันทำเพื่อพินิจ!!“
หทัยรัตน์ทั้งโกรธทั้งอึ้ง พูดไม่ออก ...
อนวัชคุยกับพรรณีอยู่ที่หน้าบ้าน
“พินิจเข้าโรงพยาบาลด่วน! “
“ค่ะ ไปได้สักพักแล้ว ไปกับคนขับรถ ณีตั้งใจว่าพอพี่อนวัชกับปุ้มมาถึงเราก็ตามไปที่โรงพยาบาล”
“แต่ยางอะไหล่ที่พี่เปลี่ยนมา มันไม่ค่อยดี เมื่อกี๊ขับมาก็ต้องระวัง พี่กลัวว่าจะเกิดอุบัติเหตุกลางทางเสียก่อน..ที่นี่มียางอะไหล่ให้พี่เปลี่ยนหรือเปล่า ?”
“ไม่มีหรอกค่ะ จะมีก็อยู่ที่รถ ต้องรอให้คนขับรถกลับมาก่อน..ซึ่งณีก็ไม่รู้ว่าจะกลับมาเมื่อไหร่” อนวัชเครียดคิดหนัก “ณีต้องขอโทษพี่หนึ่งด้วยนะคะที่ทำให้ลำบากแบบนี้..”