บทละครโทรทัศน์ หนึ่งในทรวง ตอนที่ 11
นมพิมพ์เดินเข้ามาด้วยความร้อนใจ พอได้ยินเสียงแม่โอดังมาจากห้องข้างๆ ก็ตกใจ ตามไปด้วย “เกิดอะไรขึ้นอีกล่ะเนี่ย !!” นมพิมพ์รีบเดินเข้าไปทันที
หทัยรัตน์ดึงตัวออกจากอนวัช พยายามยันตัวขึ้นจากพื้น แต่เสียหลักล้มลงมือท้าวที่ประตูไม้ที่หักร่วงอยู่ข้างๆ เศษไม้ทิ่มมือหทัยรัตน์เป็นแผลเลือดไหล หทัยรัตน์สะดุ้ง “โอ๊ย !!”
แม่โอเห็นเลือด ตกใจ “ว้ายยยย เลือด!! คุณปุ้มเลือดไหลค่ะ“
อนวัชตกใจ แววตาเป็นห่วงฉายวาบขึ้น
นมพิมพ์เดินพรวดเข้ามาพอดี เห็นสภาพห้องและเห็นหทัยรัตน์เลือดไหลก็ตกใจ “ว้ายยย นี่มันเกิดอะไรขึ้นคะเนี่ย ?”
อนวัชรีบดึงมือมาดู “ขอฉันดูสิ”
“อย่ามาจับตัวฉัน” หทัยรัตน์พูดเบาๆให้ได้ยินเพียง 2 คน พร้อมกับสะบัดมือออก
อนวัชชะงักเมื่อเห็นแววตาหทัยรัตน์แข็งกระด้าง ด้วยทิฐิอนวัชเชิดหน้าใส่ แม่โอกับนมพิมพ์รีบพุ่งเข้ามาหาหทัยรัตน์
“คุณครูเจ็บมากมั๊ยคะ ? ขอแม่โอดูแผลหน่อยค่ะ”
หทัยรัตน์ยอมให้แม่โอดู อนวัชทำเชิดใส่หน้า
นมพิมพ์เห็นสภาพห้องแล้วงง “คุณหนึ่งคะ...นี่มันเกิดอะไรขึ้นคะเนี่ย?”
อนวัชประชด “เด็กดื้อ พูดดีๆ ไม่ยอมทำตาม หาเรื่องเจ็บตัว ดูสิ ข้าวของก็เสียหาย เพราะความดื้อของเธอแท้ๆ” อนวัชปรายตามอง โยนความผิดทั้งหมดให้ หทัยรัตน์กัดริมฝีปากแน่น อยากจะสวนแต่เกรงใจผู้ใหญ่สองคน
นมพิมพ์เข้าใจหทัยรัตน์ หันมาเอ็ดอนวัช “พอเถอะค่ะคุณหนึ่ง อย่าเพิ่งมาดุตอนนี้เลยนะคะ ดูสิเลือดคุณปุ้มไหลใหญ่แล้ว”
อนวัชชะงัก...ลึกๆก็เป็นห่วง แต่ปากหนัก กลับพูดไม่ตรงกับใจ “ฉันไม่ดูหรอก..ใครอยากจะดูก็ดู .. เพราะตอนฉันขอดูเค้าเองที่เล่นตัว ตอนนี้มีคนมาโอ๋ ๒ คน ยิ่งทำยะโสใส่ฉัน .. ดูแลกันเองก็แล้วกัน”
อนวัชพูดจบก็หันหลังเดินออกไป ทำเป็นไม่แยแส หทัยรัตน์ส่ายหน้าเซ็ง
อนวัชเดินออกมาจากเรือนสีฟ้า หน้าตาหงุดหงิด แต่พอเดินพ้นออกมา แววตาก็อ่อนลง..ในใจแอบเป็นห่วงหทัยรัตน์