บทละครโทรทัศน์ หนึ่งในทรวง ตอนที่ 11 หน้า 2
นมพิมพ์รีบหันมาพูดกับแม่โอ “แม่โอฉันทำแผลให้เอง คุณหญิงอยู่ที่ตึกใหญ่คนเดียว ไปพามาที่นี่ดีกว่า ป่านนี้คงเป็นห่วงคุณครูใหญ่แล้ว”
แม่โอรีบรับคำ “ค่ะๆ” แม่โอมองหทัยรัตน์เป็นห่วง แต่ก็ต้องไปตามคำสั่งของพิมพ์
“ไปทำแผลห้องโน้นดีกว่าค่ะ”
หทัยรัตน์พยักหน้ารับ..
รถเข็นกรกนกถูกเข็นเข้ามา กรกนกเห็นหน้าหทัยรัตน์ก็รีบเรียก “คุณครู..คุณครูเป็นยังไงบ้างคะ? แล้วมือคุณครูเป็นอะไรคะ?”
แม่โอรีบเข็นกรกนกไปหาหทัยรัตน์ นมพิมพ์ทำแผลให้หทัยรัตน์เรียบร้อยแล้ว หทัยรัตน์หันมายิ้ม “มีอุบัติเหตุนิดหน่อยค่ะ “
แม่โอเข็นกรกนกมาใกล้ๆหทัยรัตน์..กรกนกจับมือหทัยรัตน์ “คุณครูเจ็บมากมั๊ยคะ ?”
“ไม่เลยค่ะ เป็นแผลแค่นิดเดียว คุณหญิงไม่ต้องห่วงนะคะ..”
กรกนกพยักหน้ารับ แต่ในใจก็ยังห่วง “คุณครูคะ..คุณป้าคนนั้นเป็นใคร ดูใจร้ายจัง ตอนทำตาโตๆ ส่งเสียงดังๆ ดูเหมือนยักษ์เลยค่ะ เค้ามาตามหาคุณครูทำไมเหรอคะ ?”
“คือ..มีเรื่องเข้าใจผิดกันน่ะค่ะ คุณครูต้องขอโทษด้วยนะคะ คราวหน้าจะระวังไม่ให้เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นมาอีก”
“ไม่ต้องขอโทษหรอกค่ะ คุณครูไม่ได้ทำผิดนี่คะ คุณครูคะวันนี้หญิงไม่เรียนแล้วนะคะ แบบฝึกหัดที่ทำค้างไว้ หญิงขอทำส่งพรุ่งนี้ คุณครูกลับไปพักผ่อนเถอะค่ะ”
“แต่..”
“พี่หนึ่งให้ลุงจวกเตรียมรถไว้แล้ว พี่หนึ่งฝากบอกว่า .. ถ้าคุณครูจะกลับเมื่อไหร่ บอกลุงจวกได้เลย ลุงจวกจะขับรถไปส่งที่เดือนประดับค่ะ”
“ขับรถไปส่ง ?”
นมพิมพ์ กับแม่โอยิ้มๆ นมพิมพ์ขำ “คุณหนึ่งนี่ทำเป็นพูดว่าไม่อยากดูแล ไม่สนใจ ที่ไหนได้ แอบไปเตรียมรถไว้ให้นี่เอง”
หทัยรัตน์รีบท้วง “แต่ปุ้มกลับเองดีกว่าค่ะ”
“คงไม่ได้แล้วล่ะค่ะ แม่โอได้ยินคุณหนึ่งกำชับตาจวกว่า ถ้าปล่อยให้คุณครูกลับเอง จะต้องได้รับโทษค่ะ”
หทัยรัตน์ชะงัก..นมพิมพ์สรุป “ให้ไอ้จวกไปส่งนั่นแหละค่ะดีแล้ว ไม่อย่างนั้นคุณหนึ่งเธอทำโทษแน่” หทัยรัตน์จำใจพยักหน้ายอมรับด้วยความขัดเคือง และ เหนื่อยระอาใจ นมพิมพ์แอบมากระซิบถาม “คุณครูคะ..ตกลงผู้หญิงที่คุณหญิงบอกว่าเหมือนยักษ์ .. เค้าเป็นแม่ของเพื่อนคุณครูจริงๆเหรอคะ ? คนแบบนั้น..เป็นแม่คนได้ด้วยเหรอคะ ??”
นมพิมพ์พูดถึงนวลด้วยน้ำเสียงไม่พอใจอย่างเห็นได้ชัด หทัยรัตน์พูดไม่ออก