บทละครโทรทัศน์ หนึ่งในทรวง ตอนที่ 18 หน้า 3
ทิพย์พูดด้วยความร้อนใจ “ไปเลย ไม่ต้องขออนุญาตป้า .. หนึ่งกับปุ้มเป็นคู่หมั้นกัน ไม่ใช่คนอื่นไกลกันสักหน่อย”
หทัยรัตน์พยายามทำเป็นไม่ร้อนใจ ทั้งที่แอบเป็นห่วงสุดๆ
สัทธารีบสนับสนุน “ใช่ รีบไปเลย ช้าไปกว่านี้เดี๋ยวไอ้หนึ่งมันจะตายไปซะก่อน”
หทัยรัตน์แอบใจเสีย แต่ยังนิ่งๆ “พี่ปุ๊ก็พูดเกินไปค่ะ ถ้าอาการหนักขนาดนั้น คุณลุงวิทย์คงไม่ปล่อยให้นอนอยู่บ้าน ป่านนี้คงไปอยู่โรงพยาบาล หรือตามหมอมาแล้ว”
“ป้ารู้มาว่าพี่วิทย์ไปราชการต่างจังหวัดกลับพรุ่งนี้ ตอนนี้ที่บ้านโน้นคงไม่เหลือใคร มีแต่แม่พิมพ์”
สุดาเสริม “นั่นสิคะ แม่พิมพ์คงไม่รู้ว่าจะทำยังไง ถึงได้โทรศัพท์มาบอกปุ้ม คิดๆแล้วก็ยิ่งเป็นห่วงพี่หนึ่งนะคะ ไม่รู้ว่าอาการเป็นยังไงบ้าง”
หทัยรัตน์ใจคอไม่ค่อยดี แววตาเป็นห่วง แต่ปากยังปิดเงียบ
สัทธาหันมาเร่ง “อ้าว ปุ้ม แล้วมานั่งทำอะไรอยู่อีก ไม่รีบไปดูไอ้หนึ่ง”
“เอ่อ .“
ทิพย์ดุหลานสาว “ไม่ต้องมาเอ่อ มาอ้อ กระบิดกระบวนร่ำไร รีบไปสิ แล้วโทรศัพท์กลับมาบอกป้าด้วยว่าอาการพ่อหนึ่งเป็นยังไงบ้าง”
“ค่ะ...งั้นปุ้มไปนะคะ”
ทิพย์ สุดา สัทธาต่างพูดพร้อมกันโดยมิได้นัดหมาย “รีบไปเลย!!“
หทัยรัตน์รีบลุกขึ้น จะเดินไปเลย
สุดาทักขึ้น “ปุ้มเดี๋ยวก่อน”
“คะ?”
“จะไปชุดนี้จริงๆเหรอ ? พี่ว่าเปลี่ยนชุดหน่อยดีมั๊ย ?”
หทัยรัตน์รู้สึกตัว “อ้อ ค่ะๆ ปุ้มไปเปลี่ยนชุดก่อนนะคะ” หญิงสาวรีบเดินขึ้นบ้านไป
สัทธาพูดไล่หลัง “พี่จะให้รถมารอที่หน้าบ้านนะ”
“ค่ะ” หทัยรัตน์รีบเดินขึ้นไปที่ห้องเพื่อเปลี่ยนชุด
สุดากับสัทธามองหน้ากัน
“น้องสาวเธอ..มาดเยอะจริงๆ เป็นห่วงแต่ก็ไม่ยอมแสดงออก”
ทิพย์ขำ “เรานี่ก็จับผิดน้อง”
“แต่แป้นก็เห็นด้วยนะคะคุณแม่”
“อ้าว เราก็เป็นไปกับเค้าด้วย”
ทิพย์ สัทธา สุดา หัวเราะกันเบาๆ กับพฤติกรรมของหทัยรัตน์
ที่บ้านเพชรลดา นมพิมพ์ทักทายหทัยรัตน์ “ใช่ค่ะ..ถ้าไม่เป็นหนัก พิมพ์ไม่โทรศัพท์ไปกวน ขอบคุณคุณปุ้มมากนะคะที่แวะมา..คุณหนึ่งนอนซมอยู่ที่ห้องน่ะค่ะ”
“มีหมอมาตรวจหรือยังคะ”
นมพิมพ์ส่ายหน้าเอือม “ยังเลยค่ะ..คุณหนึ่งไม่ยอมให้เรียกหมอ บอกว่าไม่เป็นอะไรมากแค่มึนศีรษะ เฮ่อ..เรื่องดื้อเนี่ยต้องยกให้เลยค่ะ ตั้งแต่เล็กจนโตไม่เปลี่ยนเล้ย..อะไรว่า “ไม่” ก็ต้อง “ไม่” แต่อะไรที่อยาก “ได้” ก็ต้อง “ได้”
หทัยรัตน์เข้าใจสุดๆ “เรื่องนี้ปุ้มทราบดีค่ะ.แล้วคุณลุงว่ายังไงล่ะค่ะ คุณอนวัชน่าจะเชื่อฟังคุณลุงบ้าง”