บทละครโทรทัศน์ หนึ่งในทรวง ตอนที่ 18 หน้า 5
“ดิฉันบอกให้แม่พิมพ์โทรศัพท์เรียกหมอเอง..พอคุณหมอมาแล้ว คุณจะเป็นหรือไม่เป็นอะไรเดี๋ยวหมอประสงค์จะเป็นคนบอกเอง “
อนวัชมองหทัยรัตน์ หทัยรัตน์ยืนนิ่ง นมพิมพ์ลุ้น
หมอประสงค์ตรวจอาการอนวัช
“อาการก็ไม่มีอะไรมากนะครับ..มีไข้เล็กน้อย แล้วก็มีอาการเครียดนิดหน่อยผมจะจ่ายยาลดไข้และยาคลายเครียดไว้ให้นะครับ ทานสัก 2-3 วันก็น่าจะหาย แต่คุณอนวัชต้องพักผ่อนและอย่าคิดมากนะครับ”
อนวัชพยักหน้ารับ
นมพิมพ์แอบซุบซิบกับหทัยรัตน์ “เห็นมั้ยคะ พอบอกว่าคุณปุ้มเป็นคนให้ตามหมอ..คุณหนึ่งก็ยอม ป้าบอกแล้วว่าคุณหนึ่งยอมคุณปุ้มอยู่คนเดียว”
หทัยรัตน์ชะงัก..ในใจแอบตื่นเต้น..แต่พยายามไม่เก็บเป็นอารมณ์
หมอประสงค์เก็บอุปกรณ์ไปพูดไป “ช่วงนี้งานยุ่งเหรอครับ ถึงได้เครียดแบบนี้”
“เอ่อ..ครับ”
นมพิมพ์รู้ทันว่าอนวัชโกหก หมอประสงค์หันมาทางนมพิมพ์ “ป้าพิมพ์ครับ..ถ้ามีอะไรก็โทร.เรียกผมได้ตลอดนะครับ..นี่ครับยา”
“ค่ะ ขอบคุณคุณหมอมากนะคะ”
“ผมไปก่อนนะครับ”
อนวัชยิ้มส่งเพลียๆ หมอประสงค์เดินออกไป
“อีฉันไปส่งค่ะคุณหมอ..” นมพิมพ์เดินตามออกไป ในห้องเหลือกันอยู่ 2 คน..
หทัยรัตน์หันไปหยิบยา “รับประทานยานะคะ” หทัยรัตน์ถือแก้วน้ำไว้และส่งยาให้อนวัช
อนวัชไม่รับและมองหน้าหทัยรัตน์ด้วยแววตาที่อ่อนล้าจากพิษไข้ “ฉันไม่เข้าใจ ทำไมเธอต้องทำเหมือนเป็นห่วงฉัน..ทั้งที่เธอเกลียดฉัน”
“จำไม่ได้เหรอคะ คุณหมอบอกไม่ให้คุณคิดมาก ห้ามเครียด รับประทานยาแล้วพักผ่อนเถอะค่ะ”
“เธอยังไม่ตอบเลย เธอตอบแล้วฉันจะกินยา”
หทัยรัตน์วางยาลงที่โต๊ะหัวเตียง ตอบน้ำเสียงนิ่งๆ ไม่ได้เหวี่ยง “ดิฉันไม่ได้เป็นห่วงคุณ แต่ดิฉันทำเพราะป้าพิมพ์บอกให้ทำ”
อนวัชแอบใจหายที่ไม่ได้ห่วง แต่ฝืนถาม “แม่พิมพ์บอกให้ทำอะไร”
“ถ้าคุณอยากรู้ก็ถามป้าพิมพ์เอาเองนะคะ..ดิฉันวางยาไว้ตรงนี้ถ้าคุณอยากจะทานเมื่อไหร่ก็ตามใจคุณ ตอนนี้หมดหน้าที่ของดิฉันแล้ว..ดิฉันคงจะต้องขอตัว” หทัยรัตน์จะเดินไป
“หทัยรัตน์..เธอมาดูอาการฉันแค่นี้เองเหรอ”
หทัยรัตน์หยุดและทำใจแข็งหันมา “ค่ะ.. “ หทัยรัตน์เดินออกไปเลย
อนวัชมองตามอยากจะเรียกไว้ แต่ไม่ทำ...อนวัชเศร้า
ที่บ้านเดือนประดับ คุณชายประสาทพรนั่งคุยกับสุดาที่ห้องรับแขก
“หทัยรัตน์ไปเยี่ยมหนึ่งเหรอครับ”
“ค่ะ ป้าพิมพ์โทรศัพท์มาบอกว่าพี่หนึ่งป่วยหนัก อยากให้ปุ้มช่วยไปดูหน่อย”