บทละครโทรทัศน์ หนึ่งในทรวง ตอนที่ 12
หทัยรัตน์เข้ามาในห้องรีบปิดประตูและร้องไห้..หญิงสาววิ่งมาที่หน้ากระจกหยิบผ้าเช็ดหน้าแถวนั้นมาถูที่ปากอย่างแรง แต่มันไม่ทำให้อะไรดีขึ้น หทัยรัตน์มองตัวเองในกระจกและร้องไห้ด้วยความโกรธแค้น
สุดาเปิดประตูห้องออกมา มองมาที่ห้องหทัยรัตน์ แล้วก็รีบเดินมาหา สุดาเคาะประตู “ปุ้ม .. งานเป็นยังไงบ้าง? สนุกมั๊ย? เล่าให้พี่ฟังหน่อยสิ”
หทัยรัตน์ชะงักนิดๆ พยายามทำเสียงปกติ “พี่แป้นคะ....ปุ้มเหนื่อยมาก ขอโทษนะคะ ปุ้มขอพักก่อนนะคะ พรุ่งนี้ปุ้มค่อยเล่าให้ฟังนะคะ”
สุดาแปลกใจนิดๆ แต่ก็เข้าใจได้ “ได้จ้ะ งั้น..ฝันดีนะ พรุ่งนี้คุยกันจ้ะ”
สุดาเดินกลับห้องไป หทัยรัตน์โล่งใจที่สุดาไม่เซ้าซี้ หทัยรัตน์กลับมาคิดเรื่องตัวเองแล้วก็กลุ้มใจ
คุณชายประสาทพรเปิดประตูเข้ามาในห้องพักด้วยความตื่นเต้นดีใจ คุณชายประสาทพรรีบเดินมาที่โต๊ะทำงาน หยิบกระดาษและปากกามาจากลิ้นชัก และรีบเขียนด้วยความตื่นเต้น
“สวัสดีครับน้องหญิง น้องหญิงสบายดีหรือเปล่าครับ ? วันนี้พี่ชายใหญ่มีข่าวดีจะบอก..วันนี้พี่ชายได้รับจดหมายแจ้งว่าอีกไม่กี่วันจะมีเจ้าหน้าที่จากประเทศไทยมาทำงานแทนพี่ชายแล้ว นั่นหมายความว่า...” คุณชายประสาทพรเงยหน้ายิ้ม และพูดออกมาอย่างมีความสุข “อีกไม่กี่วันพี่ชายจะได้กลับบ้านแล้วครับ”
คุณชายประสาทพรยิ้มด้วยความดีใจ มีความสุขมากๆ
เช้าวันต่อมา ที่บ้านเดือนประดับ ทิพย์กับสุทธิ์นั่งอยู่ที่โต๊ะรออาหารเช้า
สุดาเดินมา “คุณแม่คะ..ปุ้มยังไม่ลงมาเหรอคะ”
“ยังเลยลูก สงสัยจะเพลีย เห็นเมื่อคืนเด็กบอกกลับมาดึก”
“ค่ะ แล้วก็บ่นเหนื่อยๆ แต่นี่ก็จะได้เวลาไปสอนคุณหญิงแล้วนะคะ แป้นไม่ได้ไปสอนแทนแล้ว เดี๋ยวจะไปไม่ทันกันพอดี.. แป้นขึ้นไปดูน้องก่อนนะคะ” สุดาเดินไปตามหทัยรัตน์
หทัยรัตน์ยืนอยู่ที่ริมหน้าต่างในชุดนอน ตาแดงก่ำ น้ำตายังคลอเบ้าอยู่
เสียงเคาะประตูดังขึ้น “ปุ้ม..พี่แป้นนะ”
หทัยรัตน์รีบเช็ดน้ำตาและรีบเดินมานอนที่เตียง “เชิญค่ะ”
สุดาเดินเข้ามาในห้อง เห็นหทัยรัตน์นอนอยู่ “อ้าวปุ้ม..เป็นอะไรไป? นอนซมเชียว หรือว่ายังไม่หายเหนื่อย”
“ปุ้ม..ปวดหัวนิดหน่อยค่ะ”
“ปวดหัวแล้วทำไมตาแดงๆ”