บทละครโทรทัศน์ หนึ่งในทรวง ตอนที่ 12 หน้า 5
ส่องแสงนั่งอยู่ในร้านอาหาร .. หญิงสาวรวบช้อน แล้วมองไปรอบๆร้าน พลันสายตาไปสะดุดเข้ากับชุลีที่เดินเข้ามาในชุดสีจัดจ้าน ปากแจ๋ มองกราดไปทั่วบริเวณ แล้วก็มาสะดุดที่ส่องแสง ส่องแสงสะดุ้งนิดๆ รีบหลบตาทำเป็นไม่เห็น แต่ไม่ทัน
“ส่อง !!” ชุลีเดินพุ่งตรงเข้ามาอย่างเร็ว
ส่องแสงทำหน้าเซ็งสุด แต่ต้องฝืนหันหน้ามาหา ยิ้มใส่ และทำเป็นเพิ่งเห็น “สวัสดีจ้ะชุลี..แหม..บังเอิญจริงๆ เพิ่งมาเหรอจ๊ะ ?”
ชุลีมองอย่างรู้ทัน “ใช่ เสียใจหรือเปล่า ที่หนีไปไม่ทัน “
ส่องแสงทำหน้าซื่อ “หนี ? หนีอะไรจ๊ะ ? ทำไมฉันต้องหนีเธอด้วย ?”
“จะไปรู้เธอเหรอ ที่หัวหินก็ทิ้งฉันไว้ที่ตลาด แล้วก็หนีกลับไปทีนึงแล้ว”
“เปล่านะ ฉันไม่ได้หนี พอดี..คุณแม่น่ะสิ ปวดหัวขึ้นมากะทันหัน ฉันก็ตกใจไม่ทันจะได้ไปบอกเธอ รีบพาคุณแม่กลับที่พักไปก่อน ไม่ได้คิดจะหนีสักนิด”
ชุลีไม่เชื่อ แต่ไม่คาดคั้น เปลี่ยนเป็นเกทับ “แต่เธอกลับไปก่อนก็ดีนะ เพราะมันทำให้ฉันไม่พอใจ เลยตามไปต่อว่าที่ชิดชายชล แต่ไม่ทันจะได้เจอเธอ ฉันก็ได้รู้ข่าวใหญ่ซะก่อน”
ส่องแสงตาวาว “ข่าวอะไร ? “
ชุลียิ้มกริ่ม “เด็กที่ชิดชายชลบอกฉันว่า พี่หนึ่งเป็นคนช่วยเด็กปุ้มตอนจมน้ำทะเล แล้วยัง..เม้าท์ทูเม้าท์กันด้วยไม่ใช่เหรอ” ชุลีแกล้งส่องแสงเพราะหมั่นไส้ “ถ้าพี่หนึ่งไม่เป็นห่วงเด็กปุ้ม ก็คงจะไม่ลดตัวไปช่วยแบบนี้ .. นี่ถ้าฉันเอาข่าวนี้ไปบอกเพื่อนนักหนังสือพิมพ์รับรองว่าเป็นข่าวใหญ่แน่ๆ”
ส่องแสงหันขวับและเชิดหน้าขึ้น “พี่หนึ่งเป็นคนดี ถ้าคนที่จมน้ำเป็นเด็กรับใช้คนอื่น พี่หนึ่งก็ช่วยแบบนี้ทั้งนั้น..เค้าไม่ได้ห่วงมันสักหน่อย เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ธรรมดา ไม่ควรค่าแก่ความสนใจใดๆทั้งสิ้น!!” ชุลีเบ้หน้าใส่ด้วยความไม่เชื่อ..เชอะ สะใจ .. ส่องแสงรีบชวนเปลี่ยนเรื่องด้วยอารมณ์ที่ขุ่นมัว “แล้วนี่เธอมากับใคร ? ฉันคงอยู่คุยด้วยไม่ได้นะ เพราะอิ่มแล้วจะรีบกลับบ้าน”
“เชิญเถอะจ๊ะ เพราะฉันนัด “จำปี” กับ “จำปา” เอาไว้”
“จำปี จำปา..คุ้นๆ”
“ก็จำปี จำปา ลูกคุณนายลำเจียกเจ้าของที่ดินแถวนางเลิ้ง เค้าเพิ่งกลับมาจากปีนัง วันนี้ฉันจะพาไปรับชุดที่ตัดไว้ สำหรับใส่ไปดูตัวลูกชายคุณนวลในวันพรุ่งนี้”
ส่องแสงตาโตวาว “ดูตัวลูกชายคุณนายนวล”
พินิจ พรรณี นั่งอยู่ในห้องรับแขก นวลนั่งตรงกลาง..จำปาแต่งตัวจัดจ้านไม่เข้ากับหุ่น และจำปีแต่งหน้าจัดจนดูคาดเดาใบหน้าดั้งเดิมไม่ได้