บทละครโทรทัศน์ หนึ่งในทรวง ตอนที่ 14 หน้า 4
“ก็ตอนนี้มันกลับไม่ได้ ถ้าคุณไม่ช่วยผม คุณก็ไม่ได้กลับอยู่ดี”
“แต่ถ้าคุณไม่ลักพาตัวฉันมาแบบนี้ฉันก็ได้กลับบ้านไปนานแล้ว”
“คุณนี่พูดไม่รู้เรื่องหรือไง ? ไหนๆ มาถึงที่นี่แล้วคุณต้องช่วยผม”
“คุณนั่นแหละพูดไม่รู้เรื่อง ฉันบอกคุณตั้งแต่ตอนเย็นแล้วว่าฉันไม่ไปไหนกับคุณทั้งนั้น และตอนนี้ฉันก็จะไม่ช่วยคุณด้วย ... “
“ถ้าคุณไม่จับพวงมาลัยให้ผม คุณก็ต้องลงไปเข็นรถ เลือกเอา”
“ฉันไม่เลือก..ฉันจะนั่งเฉยๆ คุณจะทำอะไรก็เรื่องของคุณ..” หทัยรัตน์พูดจบก็สะบัดหน้าใส่ หันหน้าหนีไปอีกทางอย่างไม่สนใจ
อนวัชเห็นท่าทางเฉยเมยของหทัยรัตน์แล้วทนไม่ได้ ลงจากรถไปเลย หทัยรัตน์แปลกใจ แอบปรายตามองตาม..“จะทำอะไร?”
ด้านนอกเห็นอนวัชเดินอ้อมมาหลังรถไปหาหทัยรัตน์ หทัยรัตน์มองตาม กว่าจะรู้ตัวก็ไม่ทันแล้ว อนวัชเปิดประตูฝั่งหทัยรัตน์ออก หทัยรัตน์ตกใจ “คุณจะทำอะไร”
“ก็ในเมื่อคุณไม่ยอมจับพวงมาลัย คุณก็ต้องลงมาเข็น ผมจะจับพวงมาลัยเอง..ลงมา” อนวัชดึงแขนหทัยรัตน์ แต่หทัยรัตน์ฝืนตัวไว้
“คุณจะบ้าเหรอ..คุณเป็นผู้ชายนะ คุณจะให้ฉันเข็นรถแล้วคุณนั่งเฉยๆเหรอ “
“ก็ผมให้คุณเลือกแล้ว คุณไม่เลือก ผมก็เลือกให้คุณไง..ลงมา”
“ฉันไม่ลง..ปล่อยฉันนะ..”
อนวัชไม่ยอมจะดึงตัวลงมาให้ได้ “ลงมา..ถ้าไม่ลงมาก็ไปจับพวงมาลัยให้ผม..”
“ไม่..”
“ลงมา..”
หทัยรัตน์กับอนวัชยื้อยุดฉุดกระชากกันจนหทัยรัตน์สู้แรงไม่ไหว หญิงสาวตะโกนขึ้น “ก็ได้ๆ..ฉันจับพวงมาลัยให้คุณก็ได้..”
อนวัชหยุดมองหน้าหทัยรัตน์อีกที หทัยรัตน์ก้มหน้าจนแต้ม “งั้นก็ขยับไป..ผมจะบอกคุณเองว่าต้องทำยังไง..” หทัยรัตน์ยังนั่งนิ่ง “ขยับไปสิ!!!” หทัยรัตน์เลื่อนไปที่นั่งคนขับ.อนวัชเข้ามานั่งที่หทัยรัตน์ ตัวเปียกซ่ก ฝนข้างนอกตกหนัก อนวัชหันมาสอนหทัยรัตน์ “เวลาจับพวงมาลัยให้คุณดูข้างหน้าด้วย ถ้ารถจะชนอะไรคุณก็เหยียบที่นี่.. มันเป็นเบรค แล้วก็มองกระจกข้างด้านนี้ แล้วก็มองกระจกด้านนี้ ถ้ามีอะไรฉุกเฉินให้บีบแตร แล้วถ้าผมมีปัญหา ผมจะตีที่กระจก คุณต้องคอยฟังด้วย เข้าใจนะ”
หทัยรัตน์พยักหน้าอย่างฝืนใจ “แล้วที่ที่คุณบังคับพาฉันไป มันอีกไกลมั้ย ?”
“ก็ไกลพอสมควร ..”
“แล้วเราต้องเข็นไปอย่างนี้เนี่ยนะ”