บทละครโทรทัศน์ หนึ่งในทรวง ตอนที่ 21 หน้า 2
“ถ้าเกรงใจ วันหน้ากรุณาให้เกียรติไปทานอาหารกลางวันกับผมเป็นการตอบแทนได้มั้ยครับ..”
ส่องแสงครุ่นคิดสองจิตสองใจ...เอาไงดี
ที่บ้านพิเศษกุล ส่องแสงเปิดกล่องเพชรที่รวยซื้อให้ออก!!! “กรี๊ดดดด”
“อะไรลูก..เป็นอะไร” สีสุกหันไปแล้วก็ต้องตาวาวกับสร้อยเพชรเส้นมหึมาที่อยู่ในกล่อง
“คุณแม่ดูสิคะ..นี่ค่ะ ของขวัญที่คุณรวยให้ส่องค่ะ.. นี่ส่องอยากได้แค่แหวนแต่คุณรวยซื้อตุ้มหูแล้วก็สร้อยให้ด้วยนะคะคุณแม่”
สีสุกหยิบมาดูตื่นเต้นไปด้วย “น้ำงามมากๆเลยนะลูก..เนี่ยต้องราคาหลายหมื่นแน่ๆ “
“คุณรวยเนี่ยใจดี๊ใจดีนะคะ..เพิ่งเจอกันครั้งแรกก็ซื้อของให้ตั้งมากขนาดนี้.. ตายแล้ว..น่ารักจริงๆ.. เอ้อ..แล้วเมื่อกี๊คุณแม่พูดอะไรกับส่องเหรอคะ .. คุณแม่บอกว่าคุณรวยเค้าทำไมนะคะ??”
“อ้อ..ก็..ไม่มีอะไรจ้ะ.. ก็บอกแค่ว่าถ้าคุณรวยเค้าเป็นคนดีจริงๆ ส่องจะไปทานข้าวดูหนังกับเค้าบ้าง..แม่ก็ไม่ว่าอะไรจ้ะ..แม่ก็พูดแค่นี้แหละ” สีสุกพลิกลิ้นยิ่งเร็วยิ่งกว่าจิ้งจกเปลี่ยนสี “แต่ลูกก็ต้องระวังอย่าให้คุณหนึ่งรู้นะลูก..เดี๋ยวเธอจะไม่พอใจ”
“คุณแม่ไว้ใจส่องเถอะค่ะ ส่องจัดการได้ .. นังปุ้มมันจัดตารางผู้ชายเดินเข้า เดินออก แปรขบวนยังกะสวนสนามได้ .. ส่องก็ทำได้เหมือนกัน!!” ส่องแสงยิ้มมั่นใจ
แม่ลูกหันมาดูสร้อยเพชรที่ระยิบระยับอยู่ตรงหน้าด้วยแววตาตื่นเต้น
วันต่อมา หทัยรัตน์ถือหนังสือเตรียมจะเดินออกจากบ้านกนกพร
เสียงคุณชายประสาทพรดังขึ้น “คุณหทัยรัตน์ “
หทัยรัตน์ชะงัก..ตกใจและค่อยๆหันมา “สวัสดีค่ะคุณชาย”
“จะกลับแล้วเหรอครับ”
“ค่ะ”
“ผมไปส่งนะครับ”
“ไม่เป็นไรค่ะ..ดิฉันกลับเองได้ค่ะ”
“คุณหทัยรัตน์พยายามหลบหน้าผมอยู่หรือเปล่าครับ” หทัยรัตน์ชะงักไป “ผมรู้สึกว่าตั้งแต่คุณได้จดหมายของหนึ่ง คุณเปลี่ยนไป ไม่ยอมไปทานข้าว ดูหนัง และไม่ยอมแม้แต่จะคุยกับผม..คุณเป็นแบบนี้เพราะจดหมายของหนึ่งหรือเปล่าครับ”
“เอ่อ.. “
“คุณบอกผมได้มั้ยครับว่าเนื้อความในจดหมายคืออะไร ?”
“เอ่อ.. “ หทัยรัตน์ตัดสินใจโกหก “ดิฉันไม่ทราบค่ะ เพราะยังไม่ได้อ่าน.. “ คุณชายประสาทพรมองด้วยความไม่เชื่อ หทัยรัตน์ไม่กล้าสู้สายตา“เอ่อ..ดิฉันขอตัวกลับก่อนนะคะ” หทัยรัตน์เดินออกไป