บทละครโทรทัศน์ หนึ่งในทรวง ตอนที่ 7
ที่บ้านเดือนประดับ อนวัช ทิพย์ หทัยรัตน์ สุดา ยืนคุยอยู่ที่หน้าบ้าน
ทิพย์ถามด้วยความเป็นห่วง “หนึ่ง..คุณหญิงอาการเป็นยังไงบ้าง ?”
“ยังไม่ดีขึ้นครับ เพราะคุณหญิงไม่ยอมทานยา งอแงร้องหาแต่คุณครูหทัยรัตน์” อนวัชปรายตามองหทัยรัตน์ “ผมก็อยากรู้เหมือนกันว่าคุณครูจะมียาดีทำให้คุณหญิงอาการดีขึ้นหรือเปล่า”
หทัยรัตน์ชะงัก จะอ้าปากเถียง สุดาเห็นท่าไม่ดี รีบแทรก “ถ้างั้นพี่หนึ่งรีบพาปุ้มไปดีกว่าค่ะ ช้ากว่านี้คุณหญิงจะยิ่งอาการทรุด” สุดาดันหลังหทัยรัตน์ “ไม่ต้องรีบกลับนะปุ้ม คุณแม่บอกเองว่าให้อยู่นานๆ”
ทิพย์ฝากฝัง “ดูแลน้องด้วยนะหนึ่ง”
“ไม่ต้องห่วงครับคุณอา ถ้าหลานสาวคุณอาไม่ดื้อมากเกินไป ผมก็คงจะดูแลได้ เชิญครับน้องปุ้ม”
“ขอบคุณค่ะพี่หนึ่ง” หทัยรัตน์ประชด แล้วเข้าไปนั่งในรถหน้านิ่งไม่ยิ้ม
อนวัชมองด้วยความไม่พอใจ..และปิดประตูใส่! หทัยรัตน์สะดุ้ง “ขอโทษที พอดีประตูรถไม่ค่อยดี ต้องปิดแรงๆ” ชายหนุ่มหันมาทางทิพย์ “ผมขอตัวก่อนนะครับสวัสดีครับคุณอา”
อนวัชเดินมานั่งและขับรถออกไป สุดามองตามเป็นห่วง .. จะรอดมั้ย ?
อนวัชขับรถอยู่และหันมามองหทัยรัตน์ที่นั่งห่างออกไป “นี่ไม่ต้องนั่งห่างแบบนี้ก็ได้ ฉันไม่ได้ป่วยเป็นโรคติดต่อร้ายแรง นั่งแบบนั้นมันสบายซะที่ไหน”
“ดิฉันนั่งแบบนี้สบายดีแล้วค่ะ”
อนวัชขับรถไป หันมามองหทัยรัตน์ไป และอดหมั่นไส้ไม่ได้เลยเริ่มต้นประชดประชัน “เธอนี่แปลกนะ พินิจป่วยไม่ยอมไปเยี่ยม เค้าจะมาหาเธอก็ไม่อนุญาต คุณชายไปต่างประเทศก็ไม่ยอมไปส่ง แต่พอคุณหญิงป่วยกลับรีบมาหาทันที หรือว่าเธอจะเล่นตัวกับคนบางคนเท่านั้น” หทัยรัตน์เหลือบมองด้วยสายตาแต่ไม่โต้ตอบ นั่งนิ่งเงียบ อนวัชหันมามองด้วยความสงสัย “เงียบทำไม ปกติต้องต่อปากต่อคำ เถียงฉันคอเป็นเอ็นไม่ใช่เหรอ ทำไมคราวนี้นิ่ง หรือยอมรับในสิ่งที่ฉันพูด”
“คุณจะพูดอะไรจะคิดอะไรก็เรื่องของคุณดิฉันไม่สนใจ สิ่งที่ดิฉันสนใจตอนนี้ก็คือ อยากให้ถึงเพชรลดาไวๆ ดิฉันเป็นห่วงคุณหญิงจนไม่มีกะจิตกะใจจะต่อล้อต่อเถียงกับเรื่องไร้สาระ” หทัยรัตน์นั่งนิ่งวางท่าเป็นผู้ใหญ่
อนวัชยิ่งเห็นยิ่งหมั่นเขี้ยว ทนไม่ได้ เหยียดคันเร่งมิด หทัยรัตน์ตกใจ อนวัชเลี้ยวซ้ายเลี้ยวขวาปาดหน้าอย่างเร็ว หทัยรัตน์นั่งตัวเกร็งทั้งตกใจทั้งกลัว
“นี่คุณอนวัช..ขับช้าๆ กว่านี้ไม่ได้หรือไงคะ? ขับแบบนี้เดี๋ยวก็ไม่ถึงกันพอดี”
“เอ๊ะ เธอนี่ยังไงนะ เมื่อกี๊บอกว่าจะรีบไปให้ถึงไวๆ พอฉันขับเร็วก็มาบอกให้ขับช้าๆ ตกลงจะเอายังไงกันแน่..เดาใจยากจริง”