บทละครโทรทัศน์ หนึ่งในทรวง ตอนที่ 7 หน้า 3
อนวัชแอบดูและคอยฟังคำตอบของกรกนก
“ก็ได้ค่ะ..หญิงจะยกโทษให้แม่โอหนึ่งครั้ง แต่ถ้าแม่โอทำอีก หญิงจะไม่ให้อภัยแล้วนะคะ”
“ขอบคุณค่ะคุณหญิง”
หทัยรัตน์ยิ้ม “แม่โอไปเอาน้ำมาให้คุณหญิงทานยาไป..”
“ค่ะๆ” แม่โอกุลีกุจอรีบไปหยิบน้ำและยาที่วางอยู่บนโต๊ะ
หทัยรัตน์หันมายิ้มกับกรกนก “เดี๋ยวคุณหญิงทานยาแล้วนอนนะคะ พักผ่อนให้มากๆ จะได้หายเร็วๆ แล้วพรุ่งนี้คุณครูจะมาแต่เช้า จะอยู่เป็นเพื่อนคุณหญิงถึงตอนเย็น”
“ขอบคุณค่ะ”
“น้ำกับยามาแล้วค่ะ “
หทัยรัตน์รับยามาส่งให้กรกนก กรกนกรับไปกินอย่างว่าง่าย อนวัชมองดูด้วยความสงสัยและประหลาดใจ
หทัยรัตน์นั่งคุยกับวิทย์และอนวัช
“ลุงต้องขอบคุณปุ้มมากนะที่มาเยี่ยมหลานหญิง”
“ด้วยความยินดีค่ะคุณลุง สำหรับคุณหญิงยิ่งกว่านี้ปุ้มก็ยินดีค่ะ”
วิทย์ยิ้มชื่นชม “นี่ก็ดึกแล้ว..เดี๋ยวลุงให้หนึ่งเค้าไปส่งที่เดือนประดับนะ”
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ปุ้มกลับรถรับจ้างเองค่ะ”
“จะไปได้ยังไง นี่ก็ดึกแล้ว รถรับจ้างก็ไม่มีแล้ว เดินกลับก็คงไม่งาม ถ้าปุ้มเป็นอะไรไป คุณอาทิพย์จะว่าพี่ได้ ท่านกำชับให้พี่ดูแลปุ้มอย่างดี พี่ไปรับแล้ว ก็ต้องไปส่ง ไม่อย่างนั้นคงมองหน้าคุณอาไม่ติด” อนวัชรีบหันมาหาพวก “จริงมั้ยครับคุณพ่อ”
หทัยรัตน์ค้อนใส่อนวัชอย่างรู้ทัน
“จริง หนึ่งพูดถูก ให้พี่เค้าไปส่งเถอะ ไม่อย่างนั้นผู้ใหญ่จะผิดใจกันเปล่าๆ”
อนวัชยิ้มที่มุมปาก หทัยรัตน์มองด้วยความขัดใจแต่ก็จำใจ “ค่ะ “
“หนึ่งรีบไปส่งน้องเค้าไป จะได้ไม่ดึกมากไปกว่านี้”
“ครับ..เชิญครับน้องปุ้ม” อนวัชรับคำ และหันมาทางหทัยรัตน์ พลางยิ้มอบอุ่นอย่างเสแสร้ง
หทัยรัตน์จำต้องยกมือไหว้ลาวิทย์และเดินออกไป อนวัชมองตามยิ้มพอใจ
ภายในรถ อนวัชมองหทัยรัตน์ที่ยังนั่งห่างอยู่เหมือนเดิม “เธอนี่พูดเกลี้ยกล่อมคุณหญิงเก่งเหมือนกันนะ พูดไม่กี่คำคุณหญิงก็ยอมทำตามแต่โดยดี”
“ดิฉันก็ไม่ได้เกลี้ยกล่อมอะไรนี่คะ แค่พูดด้วยเหตุผล ถึงคุณหญิงจะยังเป็นเด็ก แต่เธอก็มีเหตุผลมากพอที่จะรับฟังดิฉันด้วยความเข้าใจ ดิฉันจึงไม่จำเป็นต้องพูดอะไรมาก”
อนวัชเหล่ “จะบอกว่าคนที่ไม่เข้าใจเธอ ก็เป็นพวกไม่มีเหตุผลงั้นสิ “