บทละครโทรทัศน์ หนึ่งในทรวง ตอนที่ 5 หน้า 3
สุดายกมือไหว้ “สวัสดีค่ะคุณชาย” สุดาส่งกล่องของให้ “คุณพ่อคุณแม่ให้ดิฉันเป็นตัวแทนนำของมาให้คุณชายค่ะ ท่านฝากอวยพรให้คุณชายเดินทางโดยปลอดภัย และฝากขอบคุณที่คุณชาย กับ คุณหญิง เมตตาหทัยรัตน์เรื่องงานด้วยค่ะ”
“โห..ฝากขอบพระคุณทั้งสองท่านมากๆเลยนะครับ” คุณชายประสาทพรมองดูกล่อง “ผมขออนุญาตเปิดเลยนะครับ”
“เชิญค่ะ” คุณชายประสาทพรเปิดกล่อง เป็นกล้องส่องทางไกลแบบพกพา คุณชายประสาทพรมองด้วยความถูกใจมากๆ สุดาเสริม “กล้องส่องทางไกลอันนี้ คุณพ่อได้มาตอนไปราชการที่ยุโรป ท่านบอกว่า คุณชายจะได้ใช้ดูวิวระหว่างการเดินทาง อาจทำให้ความน่าเบื่อลดลงได้บ้าง”
“ขอบคุณอีกครั้งนะครับ ถูกใจผมมากๆ” คุณชายประสาทพรมองด้วยความปลื้มปริ่ม
“ด้วยความยินดีค่ะ ส่วนเรื่องที่คุณชายมอบหมายให้ดิฉันเป็นสายสืบก็ไม่ต้องห่วงนะคะ ดิฉันจะทำอย่างสุดความสามารถเลยค่ะ”
“ขอบคุณมากครับ ขยันขันแข็งแบบนี้ สงสัยกลับมาผมคงต้องเลื่อนตำแหน่งให้คุณสุดาเป็นหัวหน้าสายสืบแน่ๆ”
สุดากับคุณชายประสาทพรหัวเราะสนุกสนาน
ยามเย็น รถอนวัชจอดอยู่หน้าบ้านกนกพร คนรับใช้ทยอยยกกระเป๋าเดินทางลำเลียงขึ้นรถ อนวัชมองหาหทัยรัตน์แต่ไม่เห็น อนวัชหันมาถามแม่โอ “แม่โอ..วันนี้มีใครมาส่งคุณชายบ้าง ?”
“เมื่อกลางวันรู้สึกจะมีคุณสุดาจากเดือนประดับ พี่สาวของคุณครูมาพบคุณชายค่ะ”
“แล้ว...เจ้าตัว ... คุณครูของคุณหญิงไม่มาส่งคุณชายเหรอ?หรือว่าจะตามไปส่งที่ท่าเรือ ?”
“เปล่านะคะ คุณครูบอกว่าไม่มีเพื่อน เรือออกค่ำ ไม่อยากกลับบ้านดึกค่ะ”
อนวัชพึมพำเบาๆ “เหตุผลแค่นี้เองเหรอ ..ช่างเป็นผู้หญิงที่ใจร้ายจริงๆ”
คุณชายประสาทพรอยู่ในชุดพร้อมเดินทาง เดินออกมาจากบ้าน และเดินมานั่งลงข้างหน้ากรกนก “พี่ชายจะหมั่นเขียนจดหมายมาหาหญิงนะครับ”
กรกนกพยายามกลั้นน้ำตาและทำใจให้เข้มแข็ง “หญิงก็จะตอบจดหมายพี่ชายทุกฉบับค่ะ .. “ เธอค่อยๆดึงรูปออกมาจากกระเป๋า “พี่ชายคะ..หญิงให้รูปนี้กับพี่ชายนะคะ เอาไว้ดูเวลาที่คิดถึงหญิงและคุณครูนะคะ” กรกนกส่งรูปที่ตัวเองถ่ายคู่กับหทัยรัตน์ให้
คุณชายประสาทพรรับไว้และมองกรกนกด้วยความเศร้า อนวัชปราดสายตาไปเห็นพอดี แอบสะบัดสายตาหนี เมื่อเห็นรูปหทัยรัตน์ “พี่ชายจะคิดถึงหญิง..และคุณครูของหญิงเสมอครับ” อนวัชยืนอยู่ข้างๆ..รู้สึกขัดใจเล็กน้อย “พี่ชายต้องไปแล้ว..น้องหญิงอยู่กับพี่หนึ่งและคุณน้าอย่าดื้อนะครับ”
“ค่ะ.. หญิงจะเป็นเด็กดีค่ะ”
คุณชายประสาทพรกอดกรกนกอีกครั้งก่อนจะลุกขึ้น..ผู้เป็นน้องยังจับมือพี่ชายไว้เหมือนไม่อยากให้ไป และค่อยๆปล่อย