บทละครโทรทัศน์ หนึ่งในทรวง ตอนที่ 6 หน้า 15
เสียงดังไปถึงเรือนคนใช้ แม่โอตกใจ “คุณหญิง”
แม่โอรีบวิ่งเข้ามาในห้องเห็นกรกนกนอนสลบอยู่ที่พื้นห้อง ตะโกนด้วยความตกใจ “คุณหญิงขา..คุณหญิง... “ แม่โอรีบวิ่งมาประคองกรกนก
กรกนกนอนอยู่บนเตียงหน้าซีด เหงื่อโทรม ไอแห้งๆ
หมอประสงค์ตรวจกรกนกเรียบร้อยแล้วหันมาทางอนวัชและวิทย์ที่ยืนอยู่ข้างเตียง “คุณหญิงไข้ขึ้นสูงมาก มีอาการหลอดลมอักเสบ ผมจะจัดยาไว้ให้สัก 4 ชุด แล้วพรุ่งนี้ผมจะแวะมาดูอาการอีกครั้ง” หมอประสงค์ส่งยาให้อนวัช
“ขอบใจคุณหมอมาก ขอโทษด้วยที่ต้องปลุกมาดึกๆ ดื่นๆ” วิทย์กล่าว
“ไม่เป็นไรครับ ผมมาด้วยความยินดี”
“ขอบใจๆ..งั้นเดี๋ยวลุงไปเรียกคนรถให้ไปส่งคุณหมอที่บ้านนะ”
“ขอบคุณครับ” หมอประสงค์ขอบคุณวิทย์ แล้วหันมาทางอนวัช “ผมลาล่ะครับคุณอนวัช” หมอประสงค์ยิ้มให้อนวัชและเดินออกไป วิทย์เดินตามไปส่ง
อนวัชหันมามองกรกนกด้วยความเป็นห่วง อนวัชลูบผมกรกนกและพูดอย่างอ่อนโยน “เดี๋ยวพี่หนึ่งให้แม่โอเอาน้ำมาให้คุณหญิงทานยานะครับ” แม่โอเดินเข้ามาพอดี “แม่โอมาก็ดีแล้ว..”
กรกนกหันไปเห็นแม่โอยืนอยู่ กรกนกพูดเสียงแข็งและสะบัดหน้าหนี “ไม่เอาค่ะ หญิงไม่ให้แม่โอเข้ามาในห้องหญิงอีกแล้ว หญิงไม่อยากเห็นหน้าแม่โออีกต่อไป”
แม่โอชะงักขา หน้าจ๋อย
“ทำไมล่ะครับคุณหญิง”
“แม่โอ..ไม่รักหญิง แม่โอทิ้งหญิงไม่สนใจหญิง หญิงเรียกเท่าไหร่ก็ไม่ได้ยิน จนหญิงต้องตกเตียงเพราะแม่โอ..หญิงไม่รักแม่โอแล้ว หญิงไม่อยากเห็นหน้าแม่โอด้วย”
“โถ..คุณหญิงขา..”
“ไม่ต้องพูดแล้ว หญิงไม่อยากได้ยินเสียงแม่โอ..ออกไปนะ..” กรกนกเริ่มงอแงด้วยพิษไข้และความน้อยใจ
“คุณหญิงคะ...แม่โอขอโทษ “
“ออกไป หญิงบอกให้ออกไปไม่ได้ยินเหรอ..ออกไป..ออกไป”
แม่โอกลัวลนลาน น้ำตาแห่งความรู้สึกผิดปริ่มจะไหล
อนวัชมองด้วยความตกใจ “แม่โอออกไปก่อนไป..” แม่โอรีบคลานออกไป อนวัชหันมาทางกรกนกที่ร้องไห้กระซิกด้วยความโกรธ “ถ้าคุณหญิงไม่ให้แม่โอเข้ามาในห้องนี้ แล้วใครจะเป็นคนดูแลคุณหญิงหล่ะครับ”