บทละครโทรทัศน์ หนึ่งในทรวง ตอนที่ 13
ที่บ้านพนัสพงษ์ นวลเดินงุ่นง่านตามหาพินิจ นวลหันมาถามกับพรรณี “ตกลงเจอตานิจหรือยังยัยณี..โทร.ไปหาเพื่อนพี่เค้าหมดหรือยัง?”
“โทร.แล้วค่ะ ไม่มีใครเห็นพี่นิจเลยค่ะ”
“หายไปไหนนะตานิจ“ นวลทั้งเป็นห่วง และไม่พอใจ
อนวัชจอดรถส่งพินิจที่หน้าบ้านพนัสพงษ์ อนวัชอึ้งงง “อะไรนะ..นี่แก..ขอหทัยรัตน์แต่งงานเหรอ???“ พินิจพยักหน้า อนวัชรีบถามต่อ “แล้วเค้าว่ายังไงบ้าง?“
พินิจเศร้า “หทัยรัตน์ไม่ยอมแต่งงานกับฉัน เค้าบอกว่าไม่ได้รักฉัน “
อนวัชชักสีหน้าไม่พอใจ “ใจร้ายจริงๆ”
พินิจพูดต่อ “เค้ามีคนรักที่เค้าจะแต่งงานด้วยอยู่แล้ว” อนวัชชะงัก “คนดีที่เพียบพร้อมทุกอย่าง “
อนวัชรู้สึกใจเต้นแรงด้วยความอยากรู้และถามน้ำเสียงซ่อนหวัง “เธอบอกหรือเปล่าว่าเป็นใคร ?”
พินิจมองออกไปไกล และตอบด้วยเสียงแผ่วเบาแต่หนักแน่น “หม่อมราชวงศ์ประสาทพร จรูญลักษณ์”
อนวัชอึ้งไป รู้สึกเหมือนมีก้อนลมขนาดใหญ่จุกอยู่ที่คอ “เค้าพูดแบบนั้นจริงเหรอ ?”
“อาจจะไม่ได้พูดตรงๆ แต่ก็เดาได้ไม่ยาก .. เพราะคุณชายเป็นคนที่เพียบพร้อมและเหมาะสมที่สุด แล้วสำหรับผู้หญิงอย่างหทัยรัตน์ .. ฉันไม่มีอะไรที่คู่ควรกับเธอแม้แต่นิดเดียว.”. พินิจพูดด้วยน้ำเสียงเศร้า
อนวัชยังอึ้งอยู่ พูดไม่ออก บอกไม่ถูก .. รู้แค่ว่าใจเต้นแรง ขัดเคืองใจอย่างมาก
นวลนึกขึ้นได้ “นังเด็กปุ้ม” พร้อมกับรีบหันไปทางโทรศัพท์
“คุณแม่จะทำอะไรคะ ?”
“แม่จะโทรศัทพ์ไปที่เดือนประดับ จะถามนังเด็กกำพร้า ว่าตานิจไปหามันหรือเปล่า ?”
“คุณแม่คะ..อย่าโทร.เลยค่ะ..พี่นิจคงไม่ได้ไปที่นั่นหรอกค่ะ . “ พรรณีรีบมาจับมือแม่ไว้ “อย่านะคะแม่..”
“ปล่อยมือแม่นะยัยณี..แม่บอกให้ปล่อย”
นวลกับพรรณีไม่เห็นยังยื้อยุดกันอยู่ที่โทรศัพท์
“อย่าโทร.นะคะแม่..”
“ปล่อยแม่นะยัยณี” นวลผลักพรรณีจนล้ม
“โอ้ย !!”
ทันใดนั้นพินิจเดินเข้ามา..พรรณีและนวลตกใจอึ้งค้าง..อ้าว..“ตานิจ+พี่นิจ..” สองคนเรียกพร้อมกัน แต่พินิจไม่ตอบเดินตัวลอยผ่านไป แม่ลูกอึ้งไป และโดยอัตโนมัติก็รีบตามไป