บทละครโทรทัศน์ หนึ่งในทรวง ตอนที่ 13 หน้า 3
“ก็หมายความตรงๆว่า ... สะใภ้พนัสพงษ์ต้องเป็นที่เชิดหน้าชูตาให้วงศ์ตระกูลเป็นผู้หญิงที่เพียบพร้อมทั้งฐานะทางครอบครัว และฐานะทางสังคม เด็กกำพร้าที่มีแต่ตัวอย่างเธอ ไม่คู่ควรกับลูกชายของฉัน เป็นได้อย่างมากก็..นางบำเรอก้นครัว”
หทัยรัตน์เริ่มเข้าใจและโกรธ ส่วนพรรณีหน้าชาและอายโกรธไปหมด
“คุณน้าเข้าใจผิดแล้วค่ะ ดิฉันไม่เคยคิดถึงเรื่องนี้แม้แต่นิดเดียว”
“ไม่ต้องมาปฎิเสธ ฉันเห็นว่าเธอพยายามใกล้ชิดกับตานิจ อย่าคิดว่าฉันดูไม่ออก เธอไม่ใช่ผู้หญิงคนแรกที่คิดจะมาจับลูกชายฉัน !!! ฉันรู้เธอคิดจะเลื่อนขั้นจากเพื่อนยัยณีมาเป็นพี่สะใภ้..เลิกคิดได้แล้ว เพราะบ้านฉันมีคนรับใช้มากพอแล้ว ฉันไม่ต้องการเพิ่ม”
พรรณีทั้งเศร้า ทั้งเครียด ทั้งไม่เข้าใจแม่ตัวเอง..แต่ไม่กล้าแสดงตัว แสดงความเห็นขัดแย้ง ได้แต่หลบอยู่ที่เดิม
“ณีได้ยินหมดทุกอย่าง แต่ณีไม่เคยบอกพี่นิจเพราะไม่อยากให้พี่นิจรู้ว่าคนที่ทำให้ปุ้มไม่มาเยี่ยม ไม่มาเหยียบบ้านนี้ และคนที่ทำให้พี่นิจต้องเสียใจแบบนี้ก็คือคุณแม่”
“หยุดนะแม่ณี !!! ..แม่ไม่ได้ทำ คนที่ทำคือเพื่อนตัวดีของเราต่างหาก มันใช้มารยาหลอกล่อพินิจ พอแม่จับได้ก็แกล้งทำให้พี่เราต้องเสียใจ หวังจะให้แม่ไปงอนง้อขอโทษ..ฝันไปเถอะ” นวลพูดกลับอย่างไม่สำนึกผิด “แล้วดูสิเนี่ย มันคงจะเล่นตัว กระบิดกระบวนมารยา จนตานิจหลงหักปักหัวปำ ถึงกับไปขอมันแต่งงาน !!”
“คุณแม่ !! ปุ้มเค้าไม่ได้ทำอะไรเลยนะคะ และที่พี่นิจไปขอปุ้มแต่งงานก็เพราะคุณแม่บังคับให้เค้าต้องแต่งงานกับคนที่เค้าไม่รัก และยัยส่องแสงก็มาเป่าหู ยุพี่นิจ เรื่องนี้ไม่ได้เกี่ยวกับปุ้ม”
"มันจะไม่เกี่ยวได้ยังไง..ถ้ามันไม่มายุ่งกับครอบครัวเรา ไม่เหยียบเข้ามาในชีวิตแก....แกจะกล้าลุกขึ้นมาเถียงแม่แบบนี้มั๊ย“
พรรณีรู้สึกจุกจนน้ำตาร่วง “แม่ไม่เคยเข้าใจณีเลย”
“พวกแกก็ไม่เข้าใจฉันเหมือนกัน!!! ที่ฉันทำทุกอย่าง สะสมสมบัติไว้มากมาย เพื่อใคร!! เพื่อพวกแกทั้งนั้น!! ฉันถึงไม่ยอมให้อ้าย อี หน้าไหน เข้ามาผลาญสิ่งที่ฉันสร้างไว้ !! นังเด็กนั่นมันต้องชดใช้กับสิ่งที่มันทำกับตานิจ!!”
นวลระเบิดออกมาจนหมด ทั้งความโกรธ ความแค้น ความชิงชัง พรรณีได้แต่ส่ายหน้า “มันไม่ใช่....คิดแบบนี้มันไม่ถูกต้อง” แต่พูดไม่ออก
“อีนังปากแดงลูกคุณนายสีสุกอีกคนที่จะต้องรับผิดชอบ ธุระตัวเองก็ไม่ใช่ สาระแนไม่เข้าเรื่อง” นวลคิดถึงส่องแสงด้วยความแค้น
ที่บ้านเดือนประดับ หทัยรัตน์ยืนอยู่ที่ระเบียง..คิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อกลางวัน ด้วยความไม่สบายใจ ตอนพินิจมาหา และพูดเรื่องมีคนรักแล้ว และหทัยรัตน์บอกว่า “ใช่” ..
หทัยรัตน์คิด..ด้วยความไม่สบายใจอย่างมาก “ขอโทษที่ต้องโกหก..แต่มันเป็นวิธีที่ดีที่สุด” หญิงสาวถอนใจเบาๆ