บทละครโทรทัศน์ หนึ่งในทรวง ตอนที่ 4
สุดานั่งอยู่ที่โต๊ะ ชะเง้อมองมาที่เวที แล้วก็ตกใจ “ปุ้ม” สุดารีบวิ่งไปที่ฟลอร์เต้นรำทันที
หทัยรัตน์กำลังจะลุกขึ้น อนวัชขยับจะมาช่วย แต่คุณชายประสาทพรพุ่งเข้ามาช่วยก่อน “คุณหทัยรัตน์เป็นยังไงบ้างครับ? เจ็บตรงไหนหรือเปล่า?” คุณชายประสาทพรประคองหทัยรัตน์อย่างอ่อนโยน
อนวัชชะงัก มองคุณชายประสาทพรประคองหทัยรัตน์ด้วยความหมั่นไส้
“ไม่ค่ะ..ไม่ได้เจ็บอะไรค่ะ”
ส่องแสงรีบโอดโอย “พี่หนึ่งคะ....ช่วยพยุงส่องหน่อยสิคะ โอยยยยย”
อนวัชจำต้องหันมาทางส่องแสงและประคองขึ้น ส่องแสงรีบทำสำออยใส่ทันที
สัทธายืนอยู่ข้างเวที ส่ายหน้าอย่างรู้ทัน และ หันไปเรียกเด็กรับใช้ สองสามคนที่ยืนอยู่ “รีบไปเก็บกวาด ทำความสะอาดให้เรียบร้อย”คนรับใช้พยักหน้ารับ และรีบเดินไป
คุณชายประสาทพรพยุงหทัยรัตน์เดินออกมา หทัยรัตน์ชุดเลอะเทอะ เปียกน้ำบางส่วน
สุดาเดินมาหา “ปุ้ม..เป็นยังไงบ้าง ?”
“ไม่เป็นอะไรค่ะ” หทัยรัตน์พูดกับคุณชายประสาทพร “ขอบคุณคุณชายมากนะคะ”
“ด้วยความยินดีครับ .. คุณปุ้มเดินเองได้แน่นะครับ”
“ได้ค่ะ ขอบคุณอีกครั้งนะคะ”
อนวัชพาส่องแสงมานั่ง สีสุกรีบกุลีกุจอมารับ “ลูกส่องเป็นยังไงบ้างคะ ? ตายแล้วเกิดอะไรขึ้นคะเนี่ย”
“พอดี ส่องเท้าแพลงน่ะค่ะคุณแม่ ก็เลยล้ม พลาดไปโดนปุ้มเค้า ส่องไม่ได้ตั้งใจเลยนะคะ”
ทิพย์ สุทธิ์ ได้ยินก็แอบมองหน้า..รู้กัน อนวัชแอบหันไปชำเลืองหทัยรัตน์ เห็นคุณชายประสาทพรกับหทัยรัตน์กำลังเป็นห่วงเป็นใยกันพอดี อนวัชเบือนหน้าหนี เคือง !
หทัยรัตน์กับสุดาแยกมานั่งที่โต๊ะ คุณชายประสาทพรแยกเดินกลับมาที่โต๊ะ เห็นว่ามีคนรับใช้เก็บแจกันดอกไม้ไปแล้วเรียบร้อย
สัทธาเดินมาที่ไมค์ พร้อมประกาศ “ต้องขออภัยสำหรับอุบัติเหตุที่เกิดขึ้นเมื่อครู่นะครับ ตอนนี้ก็กลับคืนสู่ความปกติแล้ว .. ผมขอเป็นตัวแทนทุกคนในงาน กราบเรียนเชิญเจ้าภาพเจ้าของวันเกิดในวันนี้ บุคคลอันเป็นที่รักของเราทุกคน คุณพ่อที่สอนผมในทุกเรื่อง แบบอย่างที่พวกเราทุกคนในเดือนประดับชื่นชม และรักสุดหัวใจ ขอเชิญคุณพ่อสุทธิ์ เดือนประดับขึ้นมาเป่าเค้ก และกล่าวกับพวกเราทุกคนบนเวทีด้วยครับ”
สัทธาพูดจบ เพลงสุขสันต์วันเกิดบรรเลง คนปรบมือ สุทธิ์ลุกขึ้นและเดินมาบนเวที ทีมงานยกเค้กก้อนโตขึ้นมา วางไว้ตรงหน้าสุทธิ์ เพลงบรรเลงจบ สุทธิ์เป่าเค้ก คนปรบมือ
“ขอบคุณทุกท่านที่มาร่วมเป็นเกียรติ์ในวันนี้นะครับ เพื่อไม่ให้เป็นการขัดจังหวะ ผมขอเชิญทุกท่านสนุกสนานกับงานต่อได้เลยครับ..ขอบคุณมากครับ..”