บทละครโทรทัศน์ หนึ่งในทรวง ตอนที่ 4 หน้า 4
สีสุกตบมือรัวขาดใจ ยิ้มหน้าบาน “ดังขนาดนี้ ..ได้แน่ๆลูกแม่” ส่องแสงยิ้มหน้าบาน .... ย่อไหว้อย่างสวยงาม
สัทธาประกาศต่อ “ขอเสียงตบมือให้คุณหทัยรัตน์ด้วยครับ”
ทันใดนั้นคุณชายประสาทพรก็ลุกขึ้นยืน และตบมือ พร้อมกับยิ้มอย่างภูมิใจ อนวัชมองคุณชายประสาทพร ใจเดือดปุดๆ ขัดเคือง เหมือนคุณชายประสาทพรโดนหลอกใช้
ผู้ชายคนอื่นๆเริ่มลุกขึ้นและตบมือตามคุณชายประสาทพร จากนั้นเสียงตบมือก็ดังกึกก้องขึ้นอย่างคาดไม่ถึง
สีสุกกับส่องแสงอึ้งไป..มองเลิ่กลั่กอย่างไม่เชื่อ สุดายืนขึ้นด้วยแขกที่โต๊ะญาติๆก็ยืนขึ้น สุดายิ้มปลื้มสุดๆ คุณชายประสาทพรมองด้วยความพอใจ อนวัชไม่พอใจ ส่องแสงแค้นใจ
สัทธายิ้มพอใจ “จากเสียงตบมือที่กึกก้องแบบนี้ ทำให้คุณหทัยรัตน์ ราชพิทักษ์ ได้รับตำแหน่ง“ควีน”ของงานในวันนี้ไปครอบครองอย่างไม่ต้องสงสัยครับ !!!!”
ประกาศจบ เสียงตบมือดังขึ้นอีกรอบ คุณชายประสาทพรยิ้มดีใจปลื้มปริ่มมากมาย หทัยรัตน์ยกมือไหว้และยิ้มรับอย่างสวยงาม ส่องแสงไม่พอใจ โกรธหน้าแดงก่ำ มีพนักงานของวงดนตรี ๒ คน ใส่สูท เดินมารับส่องแสงและเวณิกาออกไปอย่างสุภาพ แต่ส่องแสงสะบัดหน้าใส่ และเดินเชิดออกไปเอง แบบไม่แคร์ หทัยรัตน์มองตามนิด ๆ
“แย่อีกแล้ว...เฮ่อ”
คุณชประสาทพรนั่งลงมองหทัยรัตน์ยิ้มปลื้มสุดๆ
สีสุกนั่งหน้าหงิก ไม่พอใจสุดๆ “บ้า..บ้าไปแล้ว..เป็นไปไม่ได้ มันเป็นแบบนี้ไปได้ยังไง !!!”
ส่องแสงเดินมาถึงที่โต๊ะ กระแทกก้นนั่งด้วยความแค้น สีสุกต้องรีบมาจับมือปลอบใจ ให้ระงับอารมณ์
สัทธาประกาศต่อ “ขอเชิญคุณหทัยรัตน์และคุณอนวัชรับรางวัลกับเจ้าภาพบนเวทีได้เลยครับ ขอเชิญครับ”
หทัยรัตน์หันไปทางเวทีเห็นสุทธิ์และอนวัช ยืนรออยู่ หทัยรัตน์อิดออด แต่แล้วก็จำใจต้องเดินไป
หทัยรัตน์เดินขึ้นมาบนเวที. คนปรบมือ หทัยรัตน์มายืนข้างอนวัช...เสียงปรบมือดังขึ้นเป็นเท่าตัว ทั้งสองคนดูเหมาะสมมากมาย
สุดาเชิญรางวัลให้สุทธิ์ อนวัชรับรางวัลจากสุทธิ์ เสียงตบมือดังกึกก้อง หทัยรัตน์รับรางวัลจากสุทธิ์เสียงตบมือดังไม่แพ้กัน
“ขอถ่ายภาพร่วมกันหน่อยครับ”
สัทธา สุดา ถอยห่าง ปล่อยให้หทัยรัตน์ สุทธิ์ และอนวัชถ่ายรูปด้วยกันสามคน สุทธิ์ยืนกลาง -ช่างภาพประมาณ4-5 คนถ่ายรูปแสงเฟรชวูบวาบ
ที่โต๊ะ คุณชายประสาทพร ทิพย์ และ วิทย์มองด้วยความชื่นชม ข้างๆ เห็นสีสุก และส่องแสงมองอนวัชและหทัยรัตน์ด้วยความริษยา