บทละครโทรทัศน์ หนึ่งในทรวง ตอนที่ 4 หน้า 3
ส่องแสงทำเป็นอิดเอื้อนนิดนึง พอเป็นมารยาท แล้วยืนขึ้น ยิ้มหวานกราด พร้อมกับเดินออกไปที่หน้าเวที
สัทธาส่ายหน้า บ่นเบาๆ “ตัวเองเป็นคนส่งชื่อมาเอง จะทำเป็นตื่นเต้นทำไม เฮ่ออออออ..”
ส่องแสงเดินยิ้มหวาน มายืนเคียงคู่กับสาวคนแรก ส่องแสงเชิดใส่ แล้วหันมายิ้มหวานให้คนในงาน
“และผู้ถูกเสนอชื่อคนสุดท้ายคือ...คุณหทัยรัตน์ ราชพิทักษ์ ครับ..”
หทัยรัตน์ตกใจ “ห๊ะ..”
อนวัชชะงักกึก.
สุดารีบหันมาทางหทัยรัตน์ “ออกไปสิปุ้ม พี่ปุ๊เรียกแล้ว”
“แต่ปุ้ม..ไม่อยากประกวดนี่คะ..ปุ้มสละสิทธิ์นะคะ ปุ้มต้องไปดูงานในครัว”
หทัยรัตน์ลุกจะเดินหนีไป สุดาจับไว้ “ไม่ได้ปุ้ม ถ้าปุ้มไม่ออกไปคุณพ่อคุณแม่เสียชื่อแย่ ปุ้มถือว่าทำเพื่อคุณพ่อ วันนี้วันเกิดท่านนะ นะปุ้มนะ ... ดูสิคนมองกันใหญ่แล้ว”
หทัยรัตน์มองหน้าสุทธิ์กับทิพย์ที่ชะเง้อมองรอ คนในงานเริ่มมองหา ส่งเสียงฮือฮาเล็กน้อย
สีสุกหน้างอทันที “ใครนะตาต่ำจริงๆเสนอชื่อนังเด็กนั่นได้ยังไง ชุดก็มอมแมม เลอะเทอะ คงจะสะกดคำว่า “อาย” ไม่เป็น !”
สัทธาเริ่มใจเสียประกาศอีกครั้ง “ขอเชิญคุณหทัยรัตน์ มาด้านหน้าด้วยครับ..”
“ออกไปเถอะ ถ้าปุ้มหลบไปคนอื่นคงคิดว่าปุ้มไม่กล้าและบางคนคงคิดว่าปุ้มกลัวแพ้” สุดาเน้น “โดยเฉพาะพี่หนึ่ง.. พี่หนึ่งคงคิดว่าปุ้มไม่ยอมประกวดเพราะกลัวความพ่ายแพ้!”
หทัยรัตน์ชะงักกึก ปรายตาไปทางอนวัชที่ยืนอยู่บนเวที อนวัชส่ายหน้าเหยียด ..“ไม่มีมารยาท”
หทัยรัตน์เห็นแล้วสัมผัสได้ถึงความเหยียดเยาะ ถึงกับทนไม่ได้ “ปุ้มประกวดก็ได้ค่ะ ถ้ามันจะพิสูจน์ว่าปุ้มไม่ได้กลัวว่าจะแพ้” หทัยรัตน์ลุกขึ้น คนทั้งงานหันมามอง หทัยรัตน์เขินๆ แต่พยายามยิ้มสู้อย่างอ่อนโยน และเดินมาที่ด้านหน้า
คนในงานหันมาทางหทัยรัตน์ มองชื่นชมในความสวย โดยเฉพาะคุณชายประสาทพรที่ยิ้มถูกใจเป็นพิเศษ
อนวัชเหลือบไปเห็นแววตาคุณชายประสาทพรพอดี๊ พอดี อนวัชใจร้อนปุดๆ ด้วยความขัดใจ หทัยรัตน์เดินมารวมกับอีกสองสาว .. โดยยืนข้างส่องแสง ส่องแสงเบ้หน้าอย่างดูถูก แล้วก็ปั้นหน้าฉีกยิ้มต่อ บรรยากาศมาคุ
ที่เวทีดนตรีตื่นเต้น สัทธายืนประกาศ ข้างๆ เห็นอนวัชยืนรอควีนอยู่ แม้ภายนอกดูนิ่งๆ แต่ในใจแอบตื่นเต้น
“ผมขอให้ทุกท่านเป็นผู้เลือกควีนประจำงานด้วยตัวท่านเอง ด้วยการตบมือ ผู้ที่ได้รับเสียงตบมือดังที่สุด จะได้เป็นควีนคู่กับคุณอนวัชที่ยืนรออยู่ทางด้านนี้แล้วนะครับ”
อนวัชยิ้มนิดๆอย่างเท่ .. สาวๆ กรี๊ดซุบซิบๆ ตื่นแต้น โดยเฉพาะเวณิกา และ ส่องแสง .. ยกเว้นหทัยรัตน์ที่ยืนยิ้มนิ่งๆ
สัทธาประกาศต่อ “ขอเสียงตบมือให้คุณเวณิกา วันเพ็ญด้วยครับ” เสียงตบมือดังในระดับปานกลาง
สัทธาประกาศต่อ “ขอเสียงตบมือให้กับคุณส่องแสงด้วยครับ” เสียงตบมือดังกึกก้อง