บทละครโทรทัศน์ ซีรี่ส์เลือดมังกร เรื่อง สิงห์ ตอนที่ 7 หน้า 3
“เรื่องนี้มันเกี่ยวอะไรด้วย”
เสี่ยเคี้ยงผุดลุกขึ้นยืนทันที “นั่นสิ! ถามเรื่องนี้ทำไม!”
เจ้าสัวตงอธิบาย “ก็ถ้าไอ้พวกที่จับตัวทรงกลดไปไม่ใช่ฝีมือของคนแก๊งสมาคมของเรา ก็เป็นต้องฝีมือของคนนอก แล้วจะมีใครรู้เรื่องนี้ดีไปกว่าพวกลื้อล่ะ”
“ผมก็จ้างพวกจับกังแถวท่าน้ำ มาช่วยงานบ้างบางครั้งบางคราว ผมมีงานต้องรีบไปทำ ถ้าอยากรู้อะไร ก็ถามลูกน้องผมแล้วกัน” อิกรวบรัดตัดความแล้วรีบจะเดินออกไป แต่ปอยืนขวางทางไว้ก่อน
ปอถามนิ่มๆ “งานที่ไปทำน่ะ มันงานอะไร ถึงได้รีบร้อนนัก”
“งานของแก๊งเต่ามังกร!” อิกจ้องหน้าปออย่างไม่เกรงใจ ปอถอยห่างออก อิกผลุนผลันออกไปทันที
“เอ้าๆ จะถามอะไรก็รีบถาม จะได้จบๆซะที” เสี่ยเคี้ยงหันมามองตงอย่างไม่พอใจแต่ไม่กล้าหือนัก “นี่เห็นแก่เฮียหรอกนะ ถ้าเป็นคนอื่น อั๊วไม่ยอมให้มาซักเหมือนอั๊วเป็นจำเลยอย่างนี้หรอก!”
“อั๊วก็เห็นแก่ลื้อเหมือนกัน อาเคี้ยง..ถ้าเป็นคนอื่น อั๊วยิงแล้วค่อยถาม!” เจ้าสัวตงเชือดนิ่มๆเข้าให้ จนเสี่ยเคี้ยงต้องถอยกลับไปนั่งจิบน้ำชาตามเดิม เจ้าสัวตงนิ่งขรึม
อิกเดินออกมาพร้อมกับสมุน 2 คน “ไม่ต้องตามมา”
“เฮียจะไปไหน”
“ไปโรงฝิ่น”
สมุนแก๊งคนหนึ่งอยากยาขึ้นมาทันที “งั้นขอไปด้วยนะ เฮีย”
อิกดุ “บอกว่าไม่ต้องตาม!”
สมุนแก๊งชะงักไม่กล้าตอแย เมื่อเห็นอิกทำหน้าเข้มแล้วเดินผละออกไป อิกเดินเร็วๆจนเมื่อพ้นสายตาของสมุนแก๊งก็เลี้ยวไปอีกทางทันที
อันเดินออกมาจากมุมที่ซ่อนตัวอยู่ อิกหันมองหน้ามองหลังอย่างระวังตัว อันหลบวูบโดยอิกไม่ทันเห็น อิกรีบเดินต่อไปอย่างเร่งรีบ อันตามอิกไปอย่างระมัดระวังตัว
ที่บังกะโลร้าง ทรงกลดเดินสำรวจไปรอบๆแต่ไม่มีทางที่จะหนีรอดได้เลย ทรงกลดหันกลับมามองอาจูที่พยายามจะแกะเชือกที่ผูกมือออกอย่างทุลักทุเล ทรงกลดเดินกลับไปหาอาจูที่กระโดดเหยงๆ บิดตัวไปมา ทำทุกวิถีทางที่จะแกะเชือกออกให้ได้ “อยู่นิ่งๆ! หันหลังมา!”
“ฉันกำลังจะแกะออกแล้ว”
ทรงกลดรู้ทัน “ยิ่งแกะยิ่งแน่นใช่มั้ยล่ะ บอกให้หันหลังมา”
อาจูยอมหันหลังให้ ทรงกลดขยับหันหลังชนกับหลังอาจู อาจูยังคงขยุกขยิกพยายามจะบิดข้อมือให้หลุดออกจากเชือก