บทละครโทรทัศน์ ซีรี่ส์เลือดมังกร เรื่อง สิงห์ ตอนที่ 7 หน้า 5
อีกคนปราม “เฮ้ย! อย่า! กูไม่อยากเสียเวลา”
“เสียเวลาซักเท่าไหร่เชียววะ! เดี๋ยวกูเสร็จ”ธุระ”ของกูแล้ว กูจัดการนังนี่เอง” สมุนอิกกระชากตัวอาจูมาแล้วลากตัวออกไป
อาจูตกใจสุดๆ “คุณที!”
ทรงกลดมองอาจูอย่างตกใจ ขยับจะไปหาอาจูแต่สมุนอิกอีกคนก้าวมาขวางหน้าไว้
“คุณที! ปล่อยฉัน! ปล่อย!”
ก่อนที่สมุนอิกตะลากอาจูออกพ้นไปจากห้อง อาจูหันกลับมามองทรงกลดอย่างตื่นกลัว อาจูต้องตื่นตกใจยิ่งขึ้นเมื่อเห็นสมุนอิกอีกคนชักปืนออกมาเตรียมจ่อยิงทรงกลดอย่างเลือดเย็น “คุณที!!”
ทรงกลดยืนจ้องสมุนอิกที่เตรียมเหนี่ยวไกปืนอย่างไม่สะทกสะท้าน
สมุนอิกลากอาจูมาอีกห้องแล้วเหวี่ยงอาจูลงไปที่พื้น อาจูกระเสือกกระสนลุกขึ้นแล้วรีบถอยร่นไปจนหลังชนข้างฝา สมุนอิกตรงรี่เข้ามากระชากตัวอาจูแต่อาจูเบี่ยงตัวหนี สมุนอิกคว้าได้แต่แขนเสื้อของอาจูจนแขนเสื้อฉีกขาดดังแควกตรงส่วนไหล่ อาจูวิ่งหนีไปอีกมุม แต่สมุนอิกรีบไปคว้าตัวมาไว้ได้ทัน สมุนอิกจับอาจูกดลงให้นอนที่พื้น อาจูดิ้นรนไปมาแต่ดิ้นไม่หลุด
ทางด้านทรงกลดยืนนิ่งและจ้องมองจนสมุนอิกเริ่มจะหวั่นนิดๆ “ปืนที่แกถืออยู่น่ะ ปืนฉัน!”
“แล้วไง!”
“ก็ไม่แล้วไงหรอก!” ในทันทีทรงกลดพุ่งตัวเข้าใส่ ก่อนที่สมุนอิกจะได้ทันเหนี่ยวไกปืน ทั้งสองซัดกันนัวจนปืนในมือสมุนอิกหลุดกระเด็นออกไป สมุนอิกรีบตาลีตาเหลือกจะไปหยิบปืนมาแต่ถูกทรงกลดดึงตัวไว้
ทรงกลดซัดทั้งหมัดและเท้าจนสมุนอิกลงไปกองที่พื้น ทรงกลดขยับเสื้อปัดฝุ่นออกจากตัวเล็กน้อยแล้วเดินไปหยิบปืนของตัวเอง
ทรงกลดถือปืนแล้วมายืนค้ำหัวสมุนอิกที่นอนแผ่อยู่บนพื้น แต่ยังมีสติเลือนราง “ปืนของฉัน!..ฉันก็ต้องเอาคืน!”
สมุนอิกโงนเงนพยายามลุกขึ้นอีก ทรงกลดถีบซ้ำจนสมุนอิกหงายหลังสลบเหมือด
“อาจู!” ทรงกลดนึกถึงอาจูที่ตกอยู่ในอันตรายได้
อาจูดิ้นรนอย่างเต็มแรงจนสมุนอิกยังทำอะไรไม่ได้มากกว่าพยายามจับอาจูให้หยุดดิ้น
“อย่าทำอะไรฉันเลย ฉันขอร้อง!”
“ถ้ายอมตามใจเฮีย..เฮียอาจปล่อยน้องไปก็ได้..”
อาจูหยุดดิ้น “ฉันยอมเฮียแล้ว! ฉันยอมแล้ว!” สมุนอิกชะงักอย่างแปลกใจ อาจูได้โอกาสรีบกลิ้งตัวออกมา แล้วรีบลุกขึ้นยืนอย่างทุลักทุเล “แต่เฮียต้องแก้มัดฉันก่อน เฮียจะทำ”ธุระ”กับฉัน ทั้งๆที่ฉันอยู่ในสภาพแบบนี้ มันไม่ทุเรศไปหน่อยเหรอ”