บทละครโทรทัศน์ ซีรี่ส์เลือดมังกร เรื่อง สิงห์ ตอนที่ 6 หน้า 2
อาจูยังพะว้าพะวงหันกลับมามองทรงกลดที่ยังยืนปักหลักมองมา ทรงกลดยิ้มให้กำลังใจอาจูอย่างใจเย็นไม่สะทกสะท้านกับคำพูดของเง็กนัก
ทรงกลดเดินออกมาจากทางบ้านอาจู ยิ่งนึกถึงหน้าเหวอๆของอาจูก็ยิ่งทำให้ทรงกลดยิ้มขำ ยิ่งนึกถึงตอนที่ดึงอาจูเข้ามาในอ้อมกอด ทรงกลดยิ่งยิ้มกริ่มจนต้องลูบหน้าตัวเองให้หยุดยิ้ม “บ้าไปแล้ว เรา..” ทรงกลดมองขึ้นมองท้องฟ้าที่มีพระจันทร์เกือบเต็มดวง “พรุ่งนี้วันไหว้พระจันทร์..” ทรงกลดคลี่ยิ้มอย่างนึกแผนพรุ่งนี้ได้
ซิ่วเอ็งกับเว่ยกำลังเก็บสมุนไพรจีนที่ห่อกระดาษเรียบร้อยแล้ว
เง็กดึงอาจูเข้าบ้านมา เง็กดุ “วันหลังกลับมา ก็รีบเข้าบ้าน”
ซิ่วเอ็งเหน็บ “เป็นผู้หญิงกลับค่ำๆมืดๆอย่างนี้ เดี๋ยวก็ท้องไม่มีพ่อหรอก”
“ม่า! แจ้จูคงงานเยอะก็เลยกลับช้าหน่อย” เว่ยพยายามช่วย
ซิ่วเอ็งไม่เชื่อ “ทำงานอะไรถึงได้กลับดึกอย่างนี้ ไปเที่ยวกับผู้ชายมาล่ะไม่ว่า”
อาจูอธิบายไม่เต็มปากนัก “หนู..หนูไปทำงานจริงๆนะ ม่า ทีหลังหนูจะไม่กลับดึกอีกแล้ว”
เง็กตัดบท “ไปอาบน้ำ ไป”
อาจูรีบผละออกไป แต่ก็ต้องชะงักเพราะคำพูดเสียดแทงของซิ่วเอ็ง “ถ้าคิดจะมีผัวล่ะก็ ดูให้ดีๆ อย่าไปคว้าผู้ชายเหมือนพ่อลื้อเข้าล่ะ ผู้ชายเจ้าชู้เห็นแก่ตัว ทิ้งลูกทิ้งเมีย ไม่มีอะไรดีซักอย่างเดียว”
อาเว่ยแทรกขึ้น “คนที่ไม่มีอะไรดีคือ อาป๊าผมต่างหาก!”
“อาเว่ย! ลื้อพูดถึงอาป๊าลื้ออย่างนี้ไม่ได้!”
“แต่ผมต้องพูด อาป๊าแจ้จูถูกฆ่าตาย ไม่เหมือนอาป๊าผมที่ฆ่าตัวตายหนีหนี้ คนที่เห็นแก่ตัว ทิ้งลูกทิ้งเมียให้ลำบาก คือ อาป๊าเหลียงต่างหาก เห็นแก่ตัวที่สุด!”
ซิ่วเอ็งตบหน้าเว่ยฉาดใหญ่อย่างเกรี้ยวโกรธ
“ม่า!” อาจูตกใจ
เว่ยนิ่งขึงไป แล้ววิ่งโครมครามออกไป
“อาเว่ย!” อาจูรีบตามน้องชายไป
ซิ่วเอ็งหันขวับมาเล่นงานเง็กทันที “เพราะลื้อคนเดียว! ไม่รู้จักสั่งสอนลูกให้ดี!”
เง็กได้แต่ก้มหน้าให้แม่ผัวด่า ซิ่วเอ็งทั้งเจ็บทั้งแค้นใจกับคำพูดของเว่ย
เว่ยนั่งหน้าขึงโกรธอยู่บนเตียง อาจูเดินมานั่งข้างๆ เว่ย เว่ยรีบหันหลังให้แล้วเช็ดน้ำตาด้วยแขนเสื้อโดยเร็ว
“เว่ย..รู้ใช่มั้ยว่าทำผิด”
“ผมพูดความจริง”