บทละครโทรทัศน์ ซีรี่ส์เลือดมังกร เรื่อง สิงห์ ตอนที่ 12 หน้า 2
อันเดินเข้ามาหาทรงกลด “คุณจูไม่ยอมให้ไปส่ง...” ทรงกลดยังคงมองอาจูนิ่งอยู่ “นายน้อยจะปล่อยให้คุณจูไปจริงๆหรือครับ”
“อาจูเค้าตัดสินใจแล้ว..”
“ลองคิดดูให้ดีๆนะครับ ถ้าหากว่านายน้อยจะไม่ได้เห็นหน้าคุณจูอีก..ตลอดชีวิต..นายน้อยจะทนได้หรือเปล่าครับ” อาจูหันมามองทรงกลดเพียงแวบเดียวแล้วเดินต่อไป ทรงกลดพึมพำ “ไม่ได้เห็นหน้าอีก..ตลอดชีวิต” ทรงกลดใจหายวาบที่ต้องเสียอาจูไปตลอดชีวิต
อาจูเดินออกซอยบ้านทรงกลดไปสู่ถนนใหญ่ อาจูนิ่งนึกถึงคำพูดของทรงกลดที่ทำให้ต้องตัดสินใจออกมา
“ฉันขอเวลา..อีกหน่อย..ฉันไม่รู้ว่าอีกนานแค่ไหน แต่ฉันก็หวังว่าจะมีวันนั้น วันที่ฉันสามารถมองเธอได้อย่างเต็มตา เชื่อได้อย่างเต็มหัวใจว่า เธอยังเป็นอาจูของฉันคนเดิม...”
อาจูมุ่งมั่นเดินต่อไปอย่างคนตัดสินใจเด็ดขาดแล้ว
ทรงกลดอยู่ในรถนิ่งคิดหนักเรื่องอาจู อันขับรถให้ทรงกลดอยู่ เหลือบมองทรงกลดจากกระจกรถ
“เข้าบริษัทหรือครับ”
“ขับไปเรื่อยๆ ก่อน” ทรงกลดนิ่งคิดหาทางรับอาจูกลับ
อาจูถือกระเป๋าเดินทางเดินมาตามทางจนถึงหน้าบ้าน อาจูหยุดยืนอยู่หน้าบ้านอย่างหวาดหวั่นว่าจะเผชิญหน้ากับทุกคนยังไง สุดท้ายอาจูตัดสินใจเดินเข้าไปในบ้านพร้อมเจอกับปัญหาที่จะเกิดขึ้น
เว่ยวิ่งเข้ามาหาอาจู ที่กำลังถือกระเป๋าเดินทางเดินเข้าไปในบ้าน เว่ยดีใจ “แจ้จู! ทำไมเพิ่งมาล่ะ!”
อาจูงงกับท่าทางดีใจของเว่ย เง็กเดินเข้ามาหาอาจูอย่างไม่แน่ใจนัก อาจูรีบแก้ตัว “ม้า..หนูขอโทษ..หนูจำเป็นจริงๆ..”
“มาเก็บข้าวของที่เหลือเรอะ ไม่ต้องหรอก ม้าเก็บให้หมดแล้ว”
อาจูงง “เก็บข้าวของอะไร”
ซิ่วเอ็งเดินยิ้มออกมา “เก็บข้าวของไปอยู่บ้านอาทรงกลดน่ะสิ”
อาจูยืนงง ไม่เข้าใจ จนกระทั่งเพิ่งเห็นว่าทรงกลดกับอันอยู่ในบ้านอยู่แล้ว อาจูมองไปรอบๆบ้านเห็นกระเป๋าเดินทางพร้อมกล่องข้าวของเตรียมพร้อมย้ายบ้าน “คุณที!”
“ฉันมารับครอบครัวของเธอไปอยู่ด้วย”
“เราตกลงกันแล้วนะคะ คุณที”
“ฉันไม่ได้ตกลงอะไรกับเธอด้วย เธอคิดเองเออเองคนเดียว”
อันยิ้ม “นายน้อยรู้ว่า คุณจูเป็นห่วงครอบครัว ย้ายไปอยู่ด้วยกันอย่างนี้ คุณจูจะได้สบายใจไงครับ”