บทละครโทรทัศน์ ซีรี่ส์เลือดมังกร เรื่อง สิงห์ ตอนที่ 12 หน้า 3
“ไป กลับบ้านเรากัน”
“ฉันไม่กลับ” อาจูรีบบอกกับเง็ก “ม้า..หนูจะย้ายกลับมาอยู่บ้าน”
ซิ่วเอ็งขัดทันที “ไม่ได้! ลื้อแต่งงานแล้ว ลื้อก็ต้องอยู่บ้านผัวลื้อ” ซิ่วเอ็งบีบต้นแขนอาจูไว้แน่นและจ้องหน้าอาจูอย่างเอาเรื่อง ซิ่วเอ็งสั่งเสียงเข้ม “กลับไปกับอาทรงกลด และเราทุกคนจะย้ายไปอยู่กับลื้อด้วย ตอนนี้ลื้อเป็นเมียอาทรงกลดแล้ว ลื้อต้องเชื่อฟังอี เข้าใจมั้ย!”
ทรงกลดยิ้ม “ชัดเจนแล้วใช่มั้ย อาจู” ทรงกลดดึงกระเป๋าเดินทางจากอาจูมาถือไว้ ทรงกลดฝากอัน “ฉันจะพาอาจูกลับบ้านเอง แกช่วยจัดการทางนี้ให้เรียบร้อย แล้วค่อยไปหาหยกก็แล้วกัน”
“ผม..ผมไม่ได้นัดกับหยกไว้”
ทรงกลดจัดการเรื่องอาจูได้แล้ว ก็ช่วยจัดการเรื่องอันกับหยกมณีไปด้วยเสียเลย อยากให้อันมีโอกาสพบหยกมณีบ้างเมื่อมีเวลา “ไม่ได้นัดก็ไปเจอได้นี่” ทรงกลดชวนอาจู “ไป กลับบ้านของเรากัน” ทรงกลดดึงแขนอาจูไปโดยเร็ว ไม่ยอมให้โอกาสอาจูได้คัดค้านอีก อันยกกระเป๋าที่เหลือตามไป
“ไปเร็ว ม้า ผมอยากเห็นบ้านแก๊งเขี้ยวสิงห์แล้ว!” เว่ยดึงเง็กออกไป ซิ่วเอ็งยิ้มอย่างพอใจมาก
อิกเดินนำทางเสี่ยเคี้ยงเข้ามาเพื่อไปบ้านอาจูพร้อมสมุน 2 คนตามหลังมา เสี่ยเคี้ยงมองสภาพสองข้างทางที่เป็นแหล่งชนชั้นขายแรงงานแล้วต้องสะท้อนใจที่เห็นเง็กลำบากอย่างนี้
“มาถูกบ้านแน่เหรอวะ ไอ้อิก”
“ไม่ผิดแน่นอนครับ นาย” อิกพาสี่ยเคี้ยงมาหยุดอยู่หน้าบ้านอาจูที่ปิดประตูเงียบสนิท “บ้านหลังนี้แหละครับ”
เสี่ยเคี้ยงเงื้อมืออย่างเกรงๆ ไม่กล้าเคาะประตู เมื่อนึกถึงความโกรธแค้นของเง็กเมื่อวาน ตอนที่เง็กออกมาจากข้างในบ้านทรงกลด
“อาเง็กๆ !!” เสี่ยเคี้ยงรีบดึงแขนเง็กไว้ไม่ให้เดินหนีไป แต่ถูกเง็กสะบัดแขนออก
“ลื้อมีอะไรจะพูดอีก! ลื้อทำลายวันสำคัญที่สุดในชีวิตของอาจู”
“แล้วอั๊วจะรู้มั้ยล่ะว่า เจ้าสาวของทรงกลดเป็นลูกสาวอั๊ว แล้วนี่ถ้าไม่เกิดเรื่อง อั๊วก็จะไม่มีวันรู้ว่า อั๊วมีลูกสาว..ลื้อตั้งใจจะปิดเรื่องนี้ไปจนตายงั้นใช่มั้ย”
“ใช่! ถ้ามีพ่ออย่างลื้อ อาจูไม่มีพ่อซะดีกว่า”
“พ่ออย่างอั๊วไม่ดีตรงไหน อั๊วเป็นถึงหัวหน้าแก๊งเต่ามังกร..”
“แก๊งที่ทำแต่เรื่องเลวๆ เปิดบ่อนเปิดโรงฝิ่นทำให้คนตายนักต่อนัก คนมากชู้หลายเมียอย่างลื้อคงมีลูกยั้วเยี้ยเต็มบ้าน ไปอยู่กับลูกเมียลื้อไป อย่ามายุ่งกับอาจู”
“อั๊วไม่มีลูก.. “ เง็กชะงักมองเคี้ยงอย่างไม่อยากเชื่อ “แล้วตั้งแต่ลื้อหนีไป เมียเล็กๆอั๊วก็เลิกไปหมด”
“นี่แหละที่เรียกว่าสวรรค์ลงโทษ สุดท้ายคนมักมากอย่างลื้อ ก็อยู่คนเดียวไปจนวันตาย ! ลื้อจะไปไหนก็ไป อย่ามาให้อั๊วเห็นหน้าอีก” เง็กเดินหนีออกไป