บทละครโทรทัศน์ ภพรัก ตอนที่ 18

แนนเปิดประตูฝั่งข้างคนขับ ช่วยประคองยายนวลลงมาจากรถ “ยายจะซื้อของไปทำบุญวันพระพรุ่งนี้เหรอคะ”

“เด็ดกว่างานบุญ คืองานอภิมหามงคล” 

“งานอะไรคะ ?”

“เดี๋ยวก็รู้”

แนนงง ๆ ไม่เข้าใจ แต่ก็ช่วยประคองยายนวลเดินเข้าไปร้านสังฆภัณฑ์  

เหยี่ยวกับน้ำรินนั่งอยู่ที่ปลายสะพานปลาริมทะเล   

“วันนี้ทะเลสวยจัง” น้ำรินเอียงซ้าย เอียงขวา มองปลายฟ้าที่อยู่เบื้องหน้า 

“ความจริงทะเลสวยทุกวันแหละ  ขึ้นอยู่กับจิตใจของคนมองมากกว่าว่ากำลังคิดอะไรอยู่”

น้ำรินยิ้ม “แล้วคุณรู้มั้ยว่าตอนนี้ฉันคิดอะไร” 

“คิดถึงผมมั้ง” เหยี่ยวหันไปสบตาน้ำริน  น้ำรินหันมามองเหยี่ยว  ทั้งสองคนมองหน้ากันอย่างมีความหมาย 

“ทำไมฉันต้องคิดถึงคุณ  ในเมื่อเราก็อยู่ด้วยกันตลอด”

“ไม่รู้สิ .. คงเพราะตอนนี้ผมกำลังคิดถึงคุณ”

น้ำรินมองเหยี่ยวแล้วหลบตาด้วยแววตาเอียงอาย  มือดำทะมึนลึกลับโผล่ขึ้นมาจากน้ำ กระชากแขนน้ำรินอย่างแรง น้ำรินเสียหลักตกลงไปในน้ำ อย่างไม่ทันระวังตัว

“น้ำ !!” เหยี่ยวร้องอย่างตกใจแล้วรีบกระโดดตามลงน้ำไปอย่างไม่รอช้า ตูม...

ที่ใต้น้ำ น้ำรินดำดิ่งลึกลงไปในน้ำ สองมือไขว่คว้าหาที่ยึดด้วยความตกใจ เหยี่ยวรีบแหวกว่ายลงไปช่วย พยายามคว้าตัวน้ำริน  แต่ก็คว้าได้เพียงอากาศธาตุ จู่ๆ ก็มีเงาดำมืดพุ่งเข้ามากระชากตัวน้ำรินเอาไว้

“ฮะฮ่าฮ่า ๆ ๆ” เสียงหัวเราะของชลชาติดังกึกก้องในน้ำ เหยี่ยวและน้ำรินตกใจเลิกลั่กมองหาต้นเสียง 

ชลชาติยืนอยู่มุมหนึ่งใต้น้ำ อิทธิฤทธิ์ของชลชาติทำให้เขาลอยอยู่ในน้ำได้ ชลชาติยื่นมือไปบีบหมับที่คอน้ำรินน้ำรินดิ้นทุรนทุรายเป็นอย่างยิ่ง

ห้องพระคฤหาสน์ธารา ธาราสะดุ้ง ลืมตาขึ้นมาจากการนั่งทำสมาธิ สีหน้าสังหรณ์ใจไม่ดี

พยาบาลสังเกตเห็นก็เอ่ยถาม “มีอะไรเหรอคะ ?”

ธาราเอ่ยอย่างวิตก “จู่ ๆ ฉันก็เป็นห่วงลูก  หรือว่าลูกจะตกอยู่ในอันตราย” 

“สวดมนต์มั้ยคะ เผื่อจะช่วยให้เคราะห์ร้ายกลายเป็นเบาและทำให้คุณสบายใจขึ้น”