บทละครโทรทัศน์ ภพรัก ตอนที่ 18 หน้า 3
เหยี่ยวรีบโผเข้าไปหาน้ำริน กอดไว้แนบอก “ฟื้นขึ้นมาสิน้ำกลับมาเติมเต็มชีวิตที่ขาดหายไปของผม กลับมามีความสุขด้วยกัน”
น้ำรินยังคงนอนนิ่งไม่ไหวติง เหยี่ยวแทบคลั่ง “คุณจะตายไม่ได้นะน้ำ ผมขอสั่งไม่ให้คุณตาย !!”
น้ำรินค่อยๆ ลืมตาขึ้น สะลึมสะลือ “ดวงจิตฉันยังไม่แตกสลายใช่มั้ย”
เหยี่ยวดีใจมาก โผเข้ากอดน้ำริน ราวกับกลัวว่าน้ำรินจะหลุดมือไป “คุณยังมีชีวิต คุณยังอยู่กับผม”
“ฉันเหนื่อย...”
“ผมจะกอดคุณไว้อย่างนี้ จนกว่าคุณจะดีขึ้น”
น้ำรินยิ้มพริ้ม รับรู้ถึงความอบอุ่นของเหยี่ยว
เหยี่ยวกอดน้ำรินไว้แนบแน่น หวังส่งผ่านความเข้มแข็งของเขาไปสู่ตัวน้ำรินให้มากที่สุด
ที่บ้าน ยายนวลคาดคั้นถามเหยี่ยว “หายไปไหนมาทั้งวัน”
“เรื่องงานน่ะครับ” เหยี่ยวตอบอย่างอึกอัก
“อย่าใช้งานเป็นข้ออ้างเพื่อรั้งหนูน้ำไว้ ยิ่งฝืนธรรมชาติมากเท่าไหร่ เราก็ทุกข์มากเท่านั้น”
“ผมขอตัวไปพักผ่อนก่อนนะครับ”เหยี่ยวเลี่ยงยายนวลไปด้วยสีหน้าเครียด
ขณะที่ยายนวลเองก็กลุ้มใจ เป็นห่วงหลาน
ในห้องนอนเหยี่ยว น้ำรินนั่งพิงหมอน ยิ้มมองตุ๊กตาหมีสีฟ้าอยู่บนเตียง
เหยี่ยวเอามือจับที่คอตัวเอง “ผีที่ตามจองเวรคุณมันทำร้ายผมได้ เพราะสร้อยพระผมหายไป หายไปไหนได้ยังไง?” แล้วคนพูดก็หันไปมองน้ำริน “ดีขึ้นแล้วใช่มั้ย ?”
เหยี่ยวนั่งลงข้างเตียง ยื่นมือไปกุมมือน้ำรินด้วยความเป็นห่วง แต่กลับคว้าได้เพียงอากาศธาตุเหมือนเดิม“วันนี้เราสัมผัสกันได้หลายครั้ง แต่ทำไมเป็นแบบนี้อีกแล้ว”
“มันแปลกตั้งแต่เราเจอกันครั้งแรกแล้วมั้ง”
เหยี่ยวพยักหน้าเห็นด้วยกับน้ำริน
น้ำรินนึกขึ้นได้ “ตอนอยู่ในน้ำ ฉันได้ยินเสียงสวดมนต์ของแม่”
“ผมก็ได้ยินเหมือนกัน เสียงคุ้นหูมาก” สีหน้าเหยี่ยวสงสัย
ภายในห้องประชุม ภพธรนั่งอยู่บริเวณหัวโต๊ะเป็นตัวแทนของธารา มีนับดาวอยู่ข้างๆ กำลังประชุมโปรเจกต์ใหม่
“คุณอาธารามอบหมายให้ผมดูแลโปรเจกต์ร่วมทุนจากต่างประเทศและจัดงานเลี้ยงต้อนรับมิสเตอร์หลิว ตัวแทนบริษัทร่วมทุนของเรา”
กรรมการหลายคนพยักหน้ารับรู้และเห็นด้วย “มิสเตอร์หลิวจะเดินทางมาเมื่อไหร่ ?”