บทละครโทรทัศน์ ภพรัก ตอนที่ 8 หน้า 5
น้ำรินยืนชะงัก มันอึ้งงงว่าคำตอบของเหยี่ยวแปลว่าอะไรกันแน่
ยายนวลตะโกนตามเหยี่ยว “อือๆของเอ็งนี่แปลว่าอะไรวะไอ้เหยี่ยว”
แนนได้ยินคำพูดของเหยี่ยวและคำพูดของยายนวลที่ถามย้ำเหยี่ยวอีกที “อย่าลืมไปคุยกับหนูแนนนะ อย่างน้อยหมั้นหมายกันไว้ก่อนก็ยังดีเร็วๆ ด้วย ผู้หญิงดีๆ อย่างนี้หาไม่ได้นะเว้ย”
แนนอมยิ้มเปลี่ยนใจปั่นจักรยานกลับบ้านไปอย่างมีความสุข
เหยี่ยวเดินเข้าห้องมาด้วยท่าทางเหนื่อยๆแล้วล้มตัวลงนอน
น้ำรินเดินตามเข้ามามองเหยี่ยวด้วยสายตาเหวี่ยงๆ “เหงื่อเต็มตัวอย่างนั้น นอนเข้าไปได้ยังไง”
เหยี่ยวรู้ว่าน้ำรินจะให้ตัวเองไปอาบน้ำ แต่แกล้งตีหน้าซื่อยียวนพูดเลียนแบบน้ำริน “จริงด้วย..เหงื่อเต็มแบบนี้ จะนอนได้ยังไง” พูดแล้วก็ถอดเสื้อออก “ต้องถอดเสื้อก่อน”
“เฮ้ย.. ไม่ได้ให้ถอดเสื้อ”
“อ๋อ.. ไม่ได้ให้ถอดเสื้อ แต่ให้ถอดกางเกง” เหยี่ยวแกล้งทำท่าปลดเข็มขัดกางเกง
น้ำรินหงุดหงิด “ฉันให้คุณไปอาบน้ำต่างหาก หัดทำตัวให้เป็นระเบียบหน่อย กำลังจะเป็นฝั่งเป็นฝาอยู่แล้ว”
เหยี่ยวมองน้ำรินด้วยสายตากรุ้มกริ่ม “อาการอย่างนี้ ..เหน็บแหนมใช่ไหม ?”
“จะเหน็บแหนมเรื่องของคุณกับแฟนทำไม”
“หึง”
“บ้าเหรอ คนอย่างฉันไม่มีวันหึงคุณหรอก”
“จริงเหรอ ?”
“จริงสิ !”
“แน่นะ”
“แน่สิ !”
เหยี่ยวแกล้งร้องเพลงต่อคำพูดน้ำริน “..อย่ายั่วนะ ..” แถมยังดัดเสียงร้องแหลมเป็นผู้หญิงอีกด้วย “..มายั่วสิ ..คนอวดดี ...จะอวดดี ...งั้นพี่ไป ....จะไปแห่งใดหรือนี่”
“ไม่ขำ”
เหยี่ยวยังไม่เลิกยียวน “ผมก็ไม่ได้บอกว่าคุณขำ แต่บอกว่าคุณหึง”
“ฉันไม่ได้หึง” น้ำรินหงุดหงิดแล้วสะบัดหน้าเดินทะลุประตูออกไป
เหยี่ยวมองน้ำรินยิ้มกรุ้มกริ่มว่าสิ่งที่เขาคิด ไม่น่าผิด