บทละครโทรทัศน์ ภพรัก ตอนที่ 20 หน้า 4
ในขณะที่นกน้อยรีบกลับรถตามรถภพธรไป
น้ำรินเดินเข้ามาในห้องนอนภพธร สิ่งแรกที่สะดุดสายตาคือรูปถ่ายนับดาวกับภพธรที่อยู่บนโต๊ะข้างเตียง น้ำรินกำลังจะเดินไปดูรูปถ่าย แต่นับดาวเดินออกมาจากห้องน้ำ..โดยเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดอยู่กับบ้านเรียบร้อยแล้ว
“เดี๋ยว! เธอมีเสื้อผ้าเก็บไว้เปลี่ยนที่นี่ หมายความว่าไง”
นับดาวเดินไปกดเปิดเพลงที่เครื่องเสียง แล้วจัดข้าวของให้เข้าที่ หน้าตามีความสุขมาก
น้ำรินมองตามอย่างไม่เข้าใจ นับดาวเปิดตู้เย็นแล้วยืนคิด...นับดาวหยิบโทรศัพท์ออกมาหาภพธร แต่เป็นระบบฝากเสียง “พี่ธรคะ...เย็นนี้อยากกินอะไร ดาวติดต่อพี่ไม่ได้ ถ้างั้นดาวจะทำไก่อบซอสมะนาวของโปรดพี่ธรให้ทานนะคะ” นับดาวหยิบของสดออกมาจากตู้เย็น
น้ำรินยืนเท้าเอวมอง “นี่เธอ...ทำตัวเป็นเมียเค้ามากกว่าเลขาอีกนะ”
นับดาวเริ่มเตรียมกับข้าวให้ภพธรอย่างมีความสุข ท่ามกลางสายตาไม่เข้าใจของน้ำริน
ธาราถือธูปหนึ่งดอกไหว้อัฐิของนุติ เธอมองรูปนุติด้วยความเสียใจ “ถึงเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหน ฉันก็ยังเสียใจที่เป็นต้นเหตุ ทำให้เกิดเรื่องร้ายแรงกับเธอและครอบครัว” ธาราเอื้อมมือไปปักที่กระถางธูป
สงครามส่งช่อดอกกุหลาบสีขาวให้ธารา
ธาราวางช่อดอกไม้ที่ข้างกระถางแล้วพูดกับรูปนุติ “ฉันขอโทษนะนุติ” ธาราเอ่ยแล้วจึงพยักหน้าให้สงครามเข็นรถธาราออกมา
ธาราพูดกับสงคราม ขณะที่กำลังเข็นรถเธอมาตามทางเดินที่ทอดยาว “สิ่งที่ฉันพยายามชดใช้ให้ภพธร มันเทียบไม่ได้กับการที่เค้าต้องเสียพ่อไป แต่ฉันมั่นใจว่าภพธรรู้ถึงความตั้งใจของฉัน”
“ถึงมั่นใจก็อย่าประมาท”
ภพธรที่ซ่อนตัวแอบดูธารากับสงครามอยู่ไม่ห่างนัก
“หมาแมวยังซื่อสัตย์กับเจ้าของ...แล้วนี่คนทั้งคน จะไม่รู้จักบุญคุณเชียวเหรอคุณเลิกสงสัยเค้าได้แล้ว” ธาราเอ่ย
“ตราบใดที่ชีวิตคุณยังอยู่ในอันตราย...ผมเลิกสงสัยใครไม่ได้ ดอกแก้วของผมจะต้องอยู่ในที่ๆ สูงและปลอดภัยที่สุด” สงครามดึงผ้าคลุมไหล่ของธารามาห่มให้ใหม่ดีๆ
“ขอบคุณค่ะ ฉันอยากกลับบ้านแล้ว”
สงครามเข็นรถของธาราออกไป
พอสงครามกับธาราออกไป ภพธรก็ก้าวออกมาจากที่ซ่อน เดินเข้าไปตรงหน้าที่เก็บอัฐิของนุติ ภพธรมองรูปนุติด้วยสายตาเต็มไปด้วยความตั้งใจแรงกล้าและความแค้นที่ฝังลึก
เหยี่ยวกับนกน้อยย่องเข้ามาแอบซุ่มดูอยู่ไกลๆ เสียงวิทยุสื่อสารของนกน้อยดังขึ้น เหยี่ยวกับนกน้อยตกใจ นกน้อยรีบปิดเสียง