บทละครโทรทัศน์ ภพรัก ตอนที่ 20 หน้า 5
ภพธรยังคงยืนนิ่งอยู่หน้าที่เก็บอัฐิ หางตามองไปทางที่ซ่อนของเหยี่ยวและนกน้อยแว้บนึง ภพธรก้มลงกราบลาที่เก็บอัฐิของนุติ แล้วเดินออกไป เหมือนไม่รู้ว่ามีคนแอบตาม
ภพธรปักธูปลงบนกระถาง แล้วก้มกราบพระ ที่หน้าต่างด้านนอกโบสถ์ เหยี่ยวกับนกน้อยแอบดูอยู่ที่หน้าต่าง เมื่อเห็นว่าในโบสถ์มีเพียงภพธรคนเดียว
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ภพธรกดรับสาย “ยืนยันตามนัดหมาย...ผมจะรอที่เดิม” ภพธรกดวางสาย แล้วหลับตาลงนั่งสมาธิ
นอกโบสถ์ เหยี่ยวกับนกน้อยหันมาสบตากัน แล้วค่อยๆหลบเดินห่างออกมา
นกน้อยเปรย “ทำบาปในที่บุญ...นัดซื้อขายยาเสพติดในโบสถ์ ยังกับจะให้พระเป็นพยานความชั่ว”
“คนสมัยนี้ไว้ใจไม่ได้ ดูภายนอกอาจจะเป็นคนดี...แต่ความจริงแล้วชั่วร้ายสุดๆ สงสารก็แต่ผู้หญิงที่ไปหลงเชื่อ” เหยี่ยวคิดถึงน้ำรินอย่างเป็นห่วง
“ผู้หญิงคนไหนเหรอครับ”
เหยี่ยวรู้สึกตัว “อ๋อ...พูดถึงทั่วไปๆ น่ะ เรารอแถวนี้แหละ...เดี๋ยวอีกฝ่ายคงมา”
เหยี่ยวกับนกน้อยหาที่ซุ่มดูภพธรในโบสถ์
ในโบสถ์ ภพธรลืมตาขึ้น ก้มลงกราบพระประธาน
ด้านนอกโบสถ์ เหยี่ยวยังคงจับตามองประตูหน้าโบสถ์ นกน้อยเดินมาส่งน้ำดื่มให้เหยี่ยว
“เป็นชั่วโมงแล้ว...ยังไม่มีใครมาเลย”
เหยี่ยวรู้สึกผิดสังเกต รีบตรงไปยังประตูโบสถ์ทันที พอเข้าไปกลับเจอพระภิกษุ 1 รูป กำลังทำความสะอาด
“ผู้ชายที่นั่งสมาธิไปไหนแล้วครับ”
“ออกไปแล้วล่ะโยม”
เหยี่ยวกับนกน้อยงง
“แต่ผมนั่งอยู่หน้าประตูตลอด ทำไมไม่เห็นล่ะครับ”
“อ๋อ เค้าออกไปทางประตูหลังพระประธาน”
เหยี่ยวหงุดหงิด
ที่กระถางธูปและช่อดอกไม้ มือของภพธรเอื้อมเข้ามาคว้าช่อกุหลาบขาวไป
ภพธรถือช่อดอกกุหลาบขาว นั่งเรือไปอีกฟากของแม่น้ำไปขึ้นที่ท่าน้ำ ของสถานพยาบาลที่มีลักษณะเหมือนบ้านตากอากาศที่อยู่ริมแม่น้ำ
ภพธรก้าวลงจากเรือ ถือช่อกุหลาบขาวเข้าไปในสถานพยาบาล