บทละครโทรทัศน์ ภพรัก ตอนที่ 6 หน้า 2
น้ำรินพยายามจับอีก แต่มือทะลุผ่านตัวตุ๊กตาทุกที หญิงสาวท้อใจทำไมถึงเป็นแบบนี้
“ทุกอย่างที่เกิดขึ้นมีเหตุผลในตัวเอง” เสียงปริกพูดขึ้น
น้ำรินสะดุ้งเฮือกรีบหันไปมองปริกที่ยืนอยู่ข้างหลังน้ำรินรีบถอยห่างปริกด้วยความกลัว ปริกมองน้ำรินที่ยังกลัวอยู่ด้วยใบหน้าเซ็งอารมณ์
“หล่อนจะกลัวฉันทำไมบอกไปแล้วไม่ใช่เรอะว่าฉันไม่ทำร้ายหล่อนหรอก” ปริกนั่งเก้าอี้ตรงที่น้ำรินเคยนั่ง “มานั่งคุยกันมา”
ปริกเอามือปาดใบไม้ที่ตกอยู่บนเก้าอี้ ใบไม้ร่วงกระจาย แล้วตบเก้าอี้ให้น้ำรินมานั่ง “ฉันชื่อปริกบีเวอร์”
“อะไรนะ”
“ฮิๆๆ ฉันเป็นกิ๊กจัสติน บีเวอร์” ปริกหยิบใบไม้มาฉีกอย่างเขินๆ
น้ำรินมองมือปริกที่ปาดและฉีกใบไม้ได้โดยที่มือไม่ผ่านทะลุอย่างอึ้งๆ น้ำรินลองเอามือตัวเองตบปาดใบไม้บ้าง แต่มือทะลุผ่าน น้ำรินมองมือตัวเอง แล้วมองไปที่มือของปริก “ปริกมือไม่ทะลุใบไม้เหรอ”
ปริกมองมือตัวเอ “ถ้าอยากให้ทะลุก็ทะลุได้” ปริกโชว์เอามือทะลุใบไม้ที่เก้าอี้โชว์น้ำริน
“เฮ้ย ทำได้ยังไง”
ปริกยิ้มกรุ้มกริ่มเหมือนมีของเล่นอีกเยอะที่น้ำรินยังไม่เห็นไม่ตอบคำถามแต่หันไปมองตุ๊กตาสีฟ้าแทน “ตุ๊กตานี่น่ารักดีเนอะ” ปริกเอื้อมมือไปจับตุ๊กตามากอด “นุ่มด้วย”
น้ำรินมองปริกที่หยิบจับตุ๊กตาได้ด้วยความตื่นเต้นประหลาดใจ สงสัยใคร่รู้ “จับตุ๊กตาได้ยังไง?”
“จะไปยากอะไรก็ใช้มือจับสิ”
น้ำรินเซ็ง “ฉันหมายถึงจับของโดยไม่ผ่านทะลุได้ยังไง”
“ง่ายมาก ..เพราะฉันเป็นเทวดาไง ฮะ” ปริกหัวเราะขำ
“นี่ฉันอยากรู้จริงๆ นะ”
ปริกหยุดหัวเราะแล้วทำหน้าจริงจัง “พูดจริงๆ ก็ได้ ที่ฉันจับของได้เพราะ...วันนี้วันพระ”
“อะไรนะ?”
“จำไว้นะ.. วันโกนและวันพระคือวันที่ประตูผีเปิด ผีทุกตนจะมีพลังเพิ่มขึ้น สังเกตสิคนมักเห็นผีวันพระ..เพราะวิญญาณจะมีพลังมากพอที่จะทำให้คนเห็น”
ใครคนหนึ่งยืนหลบอยู่หลังกำแพงบ้านเหยี่ยว คอยแอบมองไปทางปริก และน้ำริน
น้ำรินตื่นเต้น “จริงเหรอ?”
ปริกยื่นหน้าเข้ามาหาน้ำรินด้วยสีหน้าจริงจัง “ถ้าหมายเรื่องวันพระคือวันปล่อยผีล่ะก็เรื่องจริง !ส่วนเรื่องผีจับของได้ในวันพระ....” ปริกจ้องหน้าน้ำริน แกล้งทิ้งจังหวะให้น้ำรินรอลุ้น “ไม่จริง” ปริกหัวเราะขำ “ที่สำคัญ ..วันนี้วันโกนย่ะพรุ่งนี้ถึงจะเป็นวันพระ หล่อนนี่หลอกง่ายจริงๆ”
น้ำรินหงุดหงิด “อย่างนี้นี่เอง ที่เขาเรียกว่าผีหลอก เชิญหัวเราะตามสบายนะ ฉันไปล่ะ”
น้ำรินจะเดินเข้าบ้าน ปริกโผล่หน้าทะลุประตูบ้านมาประจันหน้าน้ำริน