บทละครโทรทัศน์ ภพรัก ตอนที่ 11
บนตู้วางหนังสือในห้องทำงานของภพธร มีกล่องใบใหญ่วางอยู่บนชั้นสูงสุด และใต้กล่องใบนั้นมีหนังสือเล่มหนึ่งถูกวางทับอยู่
นับดาวเอื้อมมือดึงหนังสือ แล้วทำให้กล่องใบใหญ่ร่วงลงมา ฝากล่องเปิด เครื่องบินบังคับวิทยุลำเก่าร่วงออกมา ชิ้นส่วนปีกเครื่องบินหักกระเด็นออกมาจากกล่อง
นับดาวหยิบชิ้นส่วนปีกที่หักขึ้นมาดูด้วยความตกใจ ภพธรเดินเข้ามาพอดี นับดาวหน้าเสีย “ดาวขอโทษค่ะ”
“ไม่เป็นไร มันหักอยู่แล้ว”
ภพธรคิดถึงอดีต สมัยภพธรยังเด็ก
นุติกำลังต่อเครื่องบินบังคับวิทยุ ภพธรคอยส่งชิ้นส่วนต่างๆ และเครื่องมือให้ บรรยากาศระหว่างพ่อลูกเต็มไปด้วยความอบอุ่นและรอยยิ้ม
นุติประกอบชิ้นส่วนสุดท้าย บนตัวเครื่องบินเพนท์ชื่อภพธรไว้ด้วย
“เสร็จแล้ว เฮ้ๆๆ” ภพธรรีบคว้าเครื่องบินกับรีโมทวิ่งออกไป
ที่สนาม นุติกับภพธรช่วยกันถือรีโมทบังคับเครื่องบินวิทยุให้บินอยู่กลางอากาศ
“อีกสองเดือนมีแข่งเครื่องบินบังคับ พ่อพาผมไปได้มั้ยครับ”
“พ่อติดงาน” ภพธรหน้าม่อย “แต่สำหรับลูกชายคนสำคัญที่สุดของพ่อ...ไม่ได้ก็ต้องได้” นุติยิ้มอย่างใจดี
ภพธรดีใจสุดๆ “ขอบคุณครับพ่อ ผมรักพ่อที่สุดในโลกเลย”
นุติก้มลงหอมศีรษะภพธรเบาๆ
ภายในบ้านของธาราเปิดไฟสลัวๆ ภพธรนั่งหลับอยู่ที่เก้าอี้ชิดผนังข้างทางเดินอย่างน่าสงสาร บนตักมีเครื่องบินบังคับวิทยุวางอยู่ มือหนึ่งเขย่าตัวภพธร “ธร ตื่นเถอะ...ธร”
ภพธรลืมตาขึ้นมามองหน้าคนที่ปลุก เห็นเป็นนุติที่ก้มลงยิ้มให้ “ไม่ไปแข่งเครื่องบินเหรอลูก”
ภพธรดีใจ “ไปสิครับ! ผมรอพ่ออยู่” แต่แล้วนุติก็กลายเป็นหน้าธารา เด็กน้อยมองหาพ่อ “พ่อของผมไปไหน”
“พ่อของเราตายไปเมื่อเดือนที่แล้ว จำไม่ได้เหรอ”
ภพธรนึกขึ้นได้ก็เศร้า น้ำรินยืนอยู่ด้านหลังธาราก็เข้ามากอดแขนภพธรอย่างปลอบใจ “โอ๋ๆ พี่ธรอย่าร้องไห้นะ”