บทละครโทรทัศน์ ภพรัก ตอนที่ 4 หน้า 4

เหยี่ยวแสดงสีหน้ารำคาญ แต่น้ำรินยังไม่เลิกร้องเพลงก่อกวนที่ข้างหู ขณะที่เจ้าหน้าที่หญิงกำลังบรี๊ฟต่อไปถึงเรื่องต่างๆ และรายละเอียด ทำให้เหยี่ยวฟังไม่รู้เรื่อง

“เพียงมีเธอก็พร้อมสู้ต่อไป ทางจะไกลแค่ไหนก็อดทนเพื่อให้ถึงในวันหนึ่งที่มันเป็นของเรา”

เหยี่ยวรำคาญน้ำริน ทนไม่ได้พาเจ้าหน้าที่หญิงเดินหนีไปที่หน้าเวทีน้ำรินรีบเดินตามอย่างไม่ลดละ  คราวนี้เดินมายืนที่ข้างเจ้าหน้าที่หญิง

เหยี่ยวถามเจ้าหน้าที่ “พอผู้การแถลงเสร็จ จะให้ผมอยู่ตรงไหน..ซ้ายหรือขวา”

เจ้าหน้าที่กับน้ำรินเอ่ยพร้อมกัน “ซ้าย / ขวา ค่ะ”

เหยี่ยวเริ่มงงเพราะได้ยินพร้อมกัน “ขวาใช่มั้ย”

เจ้าหน้าที่กับน้ำรินเอ่ยพร้อมกันอีก “ไม่ใช่ขวาค่ะ..แต่เป็นซ้าย / ไม่ใช่ซ้ายค่ะ..แต่เป็นขวา”

เหยี่ยวรำคาญ “เฮ้ย!! ตกลงซ้ายหรือขวา”

เจ้าหน้าที่กับน้ำรินเอ่ยพร้อมกันอีก “ซ้าย / ขวา ค่ะ”

เหยี่ยวฉุนจัด ชี้ไปที่น้ำรินที่ยืนข้างเจ้าหน้าที่หญิง “พอเหอะ รำคาญ”

เจ้าหน้าที่งงไปเลย “รำคาญฉัน?”

น้ำรินหัวเราะชอบใจ 

“เอ้อ...ปละเปล่าครับ” เหยี่ยวรีบปฏิเสธพัลวัน

“ไปทำงานให้ฉันซะดีๆ ไม่งั้นงานนี้พังชัวร์ๆ”

เหยี่ยวออกคำสั่งด้วยน้ำเสียงเอาจริง “เลิกวุ่นวายซะทีออกไปได้แล้ว!  นี่คือคำสั่ง!”

สิ้นประโยคสั่งน้ำรินคล้ายโดนพลังงานบางอย่างดูดออกไป ทำให้เธอร้องลั่นแต่ฝืนไม่ได้ต้องไป “เฮ้ยๆๆ”

เหยี่ยวหันมาทางเจ้าหน้าที่หญิง “เอ้าครับ...มาว่าเรื่องของเราต่อ”

เจ้าหน้าที่หญิงเดินออกไปไกลแล้วแบบหวาดๆ  เพราะนึกว่าโดนเหยี่ยวดุ เธอเอ่ยอย่างจ๋อยๆ “แหะๆๆ ฉันไม่วุ่นวายแล้วค่ะ แค่นี้แหละค่ะหมวด ไปบรี๊ฟคนอื่นละค่ะ”

เจ้าหน้าที่หญิงเดินออกไป เหยี่ยวส่ายหัวที่ต้องวุ่นวายเพราะน้ำริน

น้ำรินมานั่งจ๋องที่เก้าอี้หน้าห้องแถลงข่าว เห็นนักข่าวกำลังทยอยเดินเข้าไปในห้อง  

น้ำรินบ่นๆ “สั่งตลอด! เห็นฉันเป็นอาหารตามสั่งรึไง..ไอ้หมวดเก๊ก!” น้ำรินมองไปรอบๆ ตัวด้วยสีหน้าเครียดๆว่าจะทำยังไงดี แล้วชะงักไปนิดหนึ่งเมื่อเห็นอินทรีทองกำลังแอบเดินมาที่มุมหนึ่งท่าทางไม่ค่อยน่าไว้ใจ  

อินทรีทองกำลังพูดโทรศัพท์สีหน้าไม่ดีนัก “อย่าทำอะไรลูกเมียผมเลย ผมยอมทำตามทุกอย่าง” อินทรีทองพูดจบก็วางหูมือถือไป มองซ้ายมองขวาแล้วเดินออกไป น้ำรินสงสัยรีบตามอินทรีทองออกไป

อินทรีทองกำลังลงลิฟท์ไปที่ชั้นล่าง น้ำรินยืนอยู่ข้างๆ มองอินทรีทองด้วยสีหน้าไม่ไว้ใจ