บทละครโทรทัศน์ ภพรัก ตอนที่ 22 หน้า 2
ยายนวลบอก “สร้างกุศลโว้ย ! อุทิศเอาไว้ใช้กับอาเหล่าทวดเอ็งเหอะ” ยายนวลเหวี่ยงปลาทูขำๆ ก่อนหันมาบอกเหยี่ยว “คู่รักควรทำบุญร่วมกันบ่อยๆ เอ็งไปรับหนูแนนมาทำบุญด้วยกันสิ”
“ผมอยากคุยกับยายเรื่องน้ำริน”
ปลาทูหันขวับ “น้ำริน ?”
ปูอัดถาม “กิ๊กหมวดเหยี่ยวเหรอ ?”
ปลาทูซักรัว “คนไหน ? เมื่อไหร่ ? ยังไง ?”
ยายนวลแกล้งทำฝาหม้อตกดังเคร้งคร้างเพื่อตัดบทสนทนา แสร้งทำเป็นงานยุ่งขึ้นมาทันที “ฝาหม้อหรือปลาไหลวะ ลื่นเอ๊า..ลื่นเอา” แล้วก็หันไปบอกปลาทู ปูอัด “เสร็จกันรึยังข้าจะรีบไปวัด”
เหยี่ยวตื๊อจะคุย “ยาย”
ยายนวลบอก “ชักช้าเสียเวลา ข้าไม่รอแล้วโว้ย” ยายนวลทำหูทวนลม คว้าตะกร้าหวายใส่ดอกไม้เดินนำไปวัดทันที
ปลาทูเรียก “รอด้วยสิยาย”
ปูอัดบอก “คนจะรวย ช้าไม่ได้”
ปลาทู ปูอัด รีบคว้าปิ่นโตและข้าวของวิ่งตามยายนวลไป เหยี่ยวก้าวตามไป ตั้งใจจะคุยกับยายนวลให้รู้เรื่อง
หลวงตาเคี้ยงให้ศีลให้พรหลังจากถวายภัตตาหารเช้าเสร็จแล้ว “...อายุ วัณโณ สุขัง พะลัง”
เหยี่ยว ยายนวล ปลาทู ปูอัด ก้มกราบหลวงตาเคี้ยงด้วยความศรัทธา
ยายนวลพึมพำคนเดียว “ส้า..ธุ เฮง ๆ รวย ๆ”
“อายุปูนนี้ยังไม่เลิกเล่นหวยอีกเหรอโยมนวล”
ยายนวลบอก “ฝึกสมองประลองคำนวณนิดหน่อยเจ้าค่ะ”
“เคยได้บ้างมั้ย ?”
ปลาทูสาธยาย “ได้บ่อยนะหลวงตา... เล่นพันได้ร้อย เล่นสองพันได้สามร้อย เล่นสามพันได้ร้อยนึง เล่น...”
ยายนวลฟังแล้วเพลีย “พอเลยไอ้ปลาทู ยิ่งพูดข้ายิ่งสลด”
“ไม่มีใครรวยจากอบายมุขหรอก ตั้งหน้าตั้งตาทำมาหากินดีกว่า”
ยายนวลบอก “ก็แค่เล่นขำ ๆ”
ปลาทูกับปูอัดเลยจัดซะ “ฮ่า ๆ ๆ ๆ ๆ กร๊ากกกก” ปลาทู ปูอัด หัวเราะตัวงอ กลิ้งไปกลิ้งมา จนยายนวล หลวงตาเคี้ยง หันไปมอง งง ๆ
ยายนวลบอก “ผีเข้าเหรอวะ?”
ปูอัดว่า “ก็ยายบอกว่าเล่นขำๆ พวกฉันก็ขำไง”
ยายนวลขึ้นเลย “ถ้าข้าบอกว่าเล่นแล้วตาย พวกเอ็งจะตายมั้ย ?”
ปลาทู/ปูอัด “ตาย“ แล้วก็นึกได้ “เฮ้ย ! คนบ้าที่ไหนจะไปตายล่ะยาย”
ยายนวลสวนกลับ “ก็คนบ้าอย่างพวกเอ็งนี่แหละ”