บทละครโทรทัศน์ ภพรัก ตอนที่ 22 หน้า 4
“คิดเองเออเอง”
“ปริกรู้อะไร ?” น้ำรินจ้องปริกด้วยความสงสัย
ปริกตีสีหน้าเรียบ รู้แต่พูดไม่ได้ “ฉันมีสิทธิ์แค่เตือน... เหลืออีกสองวันพระที่หล่อนจะกลับเข้าร่างได้ ถ้าไม่รีบหาร่างให้เจอ หล่อนก็กลายเป็นคู่หูดูโอกับฉันตลอดไป”
“จนป่านนี้ฉันยังไม่รู้ว่าร่างตัวเองอยู่ไหน แล้วฉันจะกลับเข้าร่างได้ยังไง?” น้ำรินเครียด
นับดาววางแฟ้มเอกสารหลายแฟ้มลงบนโต๊ะรับแขก ก่อนนั่งลงข้างภพธรอย่างหัวเสีย “หลายโปรเจกต์ที่เราเสนอไม่ผ่านการอนุมัติจากนังธารา”
“ตั้งแต่ยาเสพติดล็อตใหญ่ถูกไอ้สงครามยึดไป ดาวก็รู้ว่าพี่ต้องใช้เงินจำนวนมากเพื่อกลบเรื่องนี้ไม่ให้มาถึงตัว”
“ดาวพยายามแล้ว แต่เหมือนนังธารามันรู้ทัน... ทำให้เรายักยอกเงินไม่ได้เหมือนแต่ก่อน”
“พยายามไม่มากพอต่างหาก !” ภพธรเริ่มหงุดหงิดตวาดเสียงดัง
นับดาวไม่พอใจท่าทางที่ภพธรแสดงกับเธอ “ทำไมพี่ธรต้องขึ้นเสียงใส่ดาวด้วยคะ”
“จะเซ้าซี้ทำไม”
“ตอนนี้ดาวทำอะไรก็ขัดหูขัดตาพี่ธรไปหมด”
“อย่าหาเรื่องได้มั้ย “
“ดาวไม่กล้าหาเรื่องพี่ธรหรอกค่ะ แค่อยากเตือนความจำว่าใครที่ยืนเคียงข้างพี่ธร และช่วยพี่ธรเปลี่ยนยากล่อมประสาทให้นังน้ำรินกินวันนั้น”
ภพธรหันขวับมองนับดาว นึกถึงเหตุการณ์ในอดีต
ใช่แล้ว..วันนั้นน้ำรินรับสายมือถือจากภพธรก่อนจะขับรถ “...น่ารักจังเลยอุตส่าห์โทรมาเตือนให้ทานยา เกือบลืมแล้วนะคะเนี่ย ขอบคุณค่ะ...รักนะคะ”
นับดาวยิ้มร้าย ขยับเข้าไปประจันหน้าภพธรอย่างไม่ยี่หระ
“ดาวช่วยพี่ธรแก้แค้นนังธารา ช่วยพี่ธรพรากคนที่นังธารารักไปอย่างไม่มีวันกลับ”
ย้อนไปเหตุการณ์วันเกิดอุบัติเหตุ รถลูกน้องภพธรขับตามรถน้ำรินไปห่าง ๆ
ในรถลูกน้องภพธร กดโทรศัพท์มือถือรายงานภพธร “รถของคุณน้ำรินกำลังมุ่งหน้าไปทางถนนวงแหวนรอบนอกครับ”
“ตามไปเรื่อย ๆ อย่าให้รู้ตัว”
ในห้องทำงานภพธร ภพธรเดินไปเดินมา รอคอยลูกน้องโทรมารายงานอย่างใจจดใจจ่อ
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ภพธรรีบกดรับสายทันที “ว่าไง”
“คุณน้ำรินขับรถแข่งกับรถสปอร์ตอีกคัน ท่าทางไม่ยอมกันเลย”
ภพธรบอก “ตามให้ทัน อย่าให้คลาดสายตาเด็ดขาด !