บทละครโทรทัศน์ ภพรัก ตอนที่ 16 หน้า 4
เหยี่ยวจูงจักรยานเดินคู่กับแนนคนละคัน บนถนนริมแม่น้ำสวย เขาเองก็จำเหตุการณ์ในอดีตนั้นได้เป็นอย่างดี
“เราเชื่อว่าผู้หญิงเท่าเทียมกับผู้ชาย แนนแสดงความสามารถให้เห็น ทำให้ตำรวจคนอื่นยอมรับ คดีเครือข่ายค้ายาที่สปาของบุษบัน แนนก็เอาตัวรอดได้อย่างไม่น่าเชื่อ”
คำพูดของเหยี่ยว ทำให้แนนฉุกคิดถึงเหตุการณ์ในวันนั้น
แนนถูกบุษบันยิงน้ำรินเข้ามาขวางและรับกระสุนได้ ทำให้แนนรอดตายอย่างหวุดหวิด
จู่ ๆ แนนก็หยุดเดิน จนเหยี่ยวแปลกใจ “มีอะไร ?”
“วันนั้นเราถูกยิง .. วิถีกระสุนจากปืนของบุษบันพุ่งตรงมาหาเรา แต่เรากลับไม่เป็นอะไร” แนนเอ่ยอย่างแปลกใจ
“อาจมีสิ่งศักดิ์สิทธิ์คุ้มครองแนนอยู่ก็ได้”
“เรียกว่า “คนดีผีคุ้ม” รึเปล่า ?”
คราวนี้เหยี่ยวเป็นฝ่ายนิ่งไป เพราะคำว่า “ผี” ทำให้เหยี่ยวนึกถึงน้ำรินขึ้นมาทันที
ในห้องนอน เหยี่ยวหยิบกระสุนที่วางอยู่กับตุ๊กตาหมีสีฟ้าขึ้นมาดูอีกครั้ง แล้วนึกถึงคำพูดของแนน
“ปืนของบุษบันไม่ได้จดทะเบียนอย่างถูกต้อง ราส่งไปตรวจรอยนิ้วมือแฝง เผื่อจะเจอตัวคนร้ายอื่น”
เหยี่ยวมองกระสุนในมือ ยิ่งสงสัย ต้องการคำตอบ “กระสุนชนิดเดียวกับปืนของบุษบัน ? .. หรือน้ำจะเข้าไปช่วยแนน ?”
ที่ศาลาวัดริมน้ำ น้ำรินขนลุกวาบ จนต้องลูบแขนตัวเองด้วยความแปลกใจ ปริกชำเลืองมองน้ำริน ขำ ๆ รู้ว่าจิตของน้ำรินสัมผัสความคิดถึงของเหยี่ยวได้
“ความรักเรียกหา แต่บางคนวิ่งหนี”
“ฉันเลือกที่จะตามหาร่าง และกลับไปหาครอบครัวของฉัน ถ้าบุษบันไม่ตาย... ฉันคงรู้ความจริงเกี่ยวกับตัวเองมากกว่านี้” น้ำรินทอดถอนใจด้วยความเสียดาย แล้วจู่ๆ น้ำรินก็เห็นภาพในอดีตเพิ่มมากขึ้นอีกครั้ง !!
ที่มุมหนึ่งในโรงแรมของธารา เป็นภาพน้ำรินกำลังส่งเช็คให้กับบุษบัน “นี่จ้ะบุษ เงินทุนสำหรับลงทุนเปิดสปา ถือว่าเราเป็นหุ้นส่วนกัน ต่อไปถ้า ทิพย์วารี สปา ขาดเหลืออะไรก็บอกเรามา เรายินดีช่วย”
“ขอบใจมากนะน้ำ”
“เรื่องเล็กน้อย...เพื่อนก็ต้องช่วยเพื่อนอยู่แล้ว”
“เธอดีกับเราเสมอเลย.. น้ำเพื่อนรัก” บุษบันกอดน้ำรินเป็นการขอบคุณ
นับดาวเดินเข้ามาหาน้ำรินกับบุษบัน “อ้าว...จะรักกันแค่สองคนเองเหรอ ขาดเราไปได้ยังไงจ๊ะ”
น้ำรินหน้านิ่ว พยายามนึกถึงหน้าของนับดาว “ผู้หญิงคนนั้น...”
ปริกงง “คนไหน”