บทละครโทรทัศน์ ภพรัก ตอนที่ 2 หน้า 4
น้ำรินเหวอไปทันที อึกอักเริ่มหาทางออกแบบแถๆ วีนๆ “ก็...ก็ใครจะนึกล่ะว่าคุณจะล่อนจ้อนอล่างฉ่าง อุจาดตา! อี๋... รีบแต่งตัวเร็วๆ” เหยี่ยวขยับจะเอาผ้าขนหนูที่ปิดออก น้ำรินหลับตาปี๋รีบระล่ำระลัก “เดี๊ยวววว อย่าเพิ่ง”
“จะแต่งตัว”
“ฉันไปรอข้างนอกก็ได้ แต่เรามีเรื่องต้องคุยกันให้รู้เรื่อง” น้ำรินเอามือปิดตา รีบหันหลังเดินผ่านประตูห้องน้ำออกไป
เหยี่ยวมองตามน้ำรินออกไป อมยิ้ม “อะไรวะ.. นี่ขนาดยังไม่เห็นพญาเหยี่ยว ถึงกับแหกปากร้องลั่นเลยเหรอ”
เหยี่ยวแต่งตัวเรียบร้อยแล้วกำลังจะไปเคลียร์งานที่สำนักงานสืบสวน ชายหนุ่มกำลังจะสวมเสื้อคลุมตัวที่เขาเอาสร้อยล็อกเก็ตของน้ำรินใส่ไว้ในกระเป๋าเสื้อ
“สรุปก็คือ...คุณต้องการให้ผมช่วยสืบว่าตัวเองเป็นใคร ร่างอยู่ที่ไหน จะได้กลับไปเข้าร่าง?”
“ช่วยฉันหน่อยนะ ฉันยังไม่ตายหรอก ฉันมั่นใจ”
“งั้นเอางี้ .. วันนี้ผมต้องไปเคลียร์งานเพราะโดนพัก..” เหยี่ยวไม่อยากพูดถึง “เอ้อ.. ผมจะลาพักร้อน 2 อาทิตย์ เพื่อตามหาร่างให้คุณ ตกลงมั้ย”
“ตกลง!! ขอบคุณค่ะ”
“วันนี้ล่องลอยอยู่แถวนี้ไปก่อน อย่าทะเล่อทะล่าโผล่ไปไหนเดี๋ยวมีใครเห็นเข้า..เค้าจะจับไข้หัวโกร๋น เข้าใจมั้ย?”
น้ำรินยกนิ้วโอเคแบบน่าเอ็นดู
ยายนวลถอดหูฟังเฮดโฟนคล้องไว้ที่คอ กำลังจัดข้าวของเข้าที่บนโต๊ะอาหารกลางบ้าน เหยี่ยวเดินลงมาจากด้านบนโดยใส่เสื้อคลุมตัวเดิม
“เหยี่ยว... เมื่อกี้ยายได้ยินเสียงโวยวายอะไร ตกใจหมดเลย”
เหยี่ยวอึกอัก “อ๋อ.. ไม่มีอะไรหรอกครับ ผมเจอแมลงสาบในห้องน้ำ”
“แมลงสาบ” ยายนวลทำท่าคิดแล้วนับนิ้ว “เอ..แมลงสาบมันมีกี่ขาหว่า หกหรือแปด สองหนวด... ก็สอง เอาสองอะไรดีล่ะ สองหก สองแปด?”
เห็นยายเป็นแบบนั้นเหยี่ยวก็เอ่ยล้อ “เอ้า..รีบตีรีบแทงนะยาย บ่ายนี้หวยออกแล้ว” เหยี่ยมหอมแก้มยายฟอดหนึ่ง ยายนวลก็เลยหอมคืน “ผมไปทำงานนะครับ”
“ขี่รถดีๆ ล่ะหลานยาย”
เหยี่ยวเดินออกประตูไป ยายนวลคลำทางไปคิดเรื่องเลขไป