บทละครโทรทัศน์ ภพรัก ตอนที่ 21
ณ สถานพยาบาลริมน้ำ นับดาวเปิดประตูห้องคนไข้ของเข้าไป เจอร่างน้ำรินที่นอนนิ่งอยู่บนเตียง นับดาวถึงกับผงะไปที่เห็นน้ำรินยังไม่ตาย
หญิงสาวโกรธจนตัวสั่น สีหน้าขมขื่น น้ำตาเอ่อขึ้นมาเต็มด้วยความแค้นสุดขีด “พี่ธรเอาแกมาซ่อนเอาไว้ที่นี่ พี่ธรยังรักแก!” นับดาวเดินเข้าไปใกล้น้ำริน “เพราะอย่างงี้พี่ธรถึงไม่รักฉัน พี่ธรยังตัดใจจากแกไม่ได้ ทั้งๆ ที่คนอย่างแกมีดีก็แค่สวยรวย แต่ชอบโขกสับคนที่ต่ำต้อยแล้วเหยียบซ้ำให้จมดิน!”
นับดาวจิกผมน้ำรินขึ้นมา ร่างของน้ำรินไร้สิ้นสติก็เคลื่อนไปตามแรงของนับดาว “ชอบจิกหัวใช้นักใช่มั้ย...โดนบ้างแล้วรู้สึกยังไง” นับดาวกระชากผมน้ำรินตามอารมณ์โกรธแค้น จ้องหน้าน้ำรินแล้วผลักหัวกลับไปที่เตียงโครมใหญ่
“ลุกขึ้นมา...เก่งนักไม่ใช่เหรอ ลุกขึ้นมาสิ”
นับดาวตรงเข้าไปบีบหน้าน้ำรินด้วยความแค้นใจ“เวลาฉันโดนแกจิกหัวใช้ต่อหน้าพี่ธรกับเพื่อนๆ ฉันเจ็บ! ฉันอาย! พอแกดีกับฉัน...ฉันยิ่งเกลียดแก!!! เพราะฉันรู้ว่าแกทำเป็นดีเพื่อสร้างภาพให้เป็นนางฟ้านางสวรรค์ในสายตาพี่ธร แต่ความจริงแกคือนางมารที่มาจากนรก” นับดาวพูดกรอกหูน้ำรินด้วยน้ำเสียงเคียดแค้น น้ำตาแห่งความแค้นหลั่งไหลออกมาโดยนับดาวไม่รู้ตัว ความแค้นที่ถูกฝังแน่นในจิตใจปะทุออกมา
“นังคนเห็นแก่ตัว กระทั่งนอนเป็นผีตายซาก แกก็ยังแย่งพี่ธรของฉันไปได้ ฉันเกลียดแก...นังน้ำริน ได้ยินมั้ยว่าฉันเกลียดแกเกลียดๆๆ” นับดาวจับตัวน้ำรินเขย่าๆ “ในเมื่อตายยากนัก คราวนี้แกจะต้องตายอย่างเจ็บปวดทรมานเป็นร้อยเท่าพันเท่า!!” นับดาวตาขวางเหมือนคนเสียสติ หยิบไฟแช็คออกมาจากกระเป๋า
ดวงตาของนับดาวที่ลุกโชนราวกับไฟด้วยความแค้น เธอยื่นไฟลนที่ผ้าม่านในห้องคนไข้ จนติดไฟลุก หญิงสาวสะใจ มองผ้าม่านที่ไฟเริ่มลุกลามแล้วหันไปมองน้ำริน
นับดาวหัวเราะสะใจราวกับคนเสียสติผ้าม่านโดนไฟไหม้ลุกลามอย่างรวดเร็ว“เอาสิ ลุกขึ้นมาสิ ฉันอยากรู้แกจะหนีไปไหนได้อีก แกไม่รอดแล้วนังน้ำริน” นับดาวปราดเข้าไปบีบหน้าน้ำริน “ฉันอยากรู้นักว่าพอร่างของแกดำเป็นตอตะโก พี่ธรจะยังรักแกอีกมั้ย”
นับดาวก้าวออกมาจากสถานพยาบาล เธอยิ้มอย่างสะใจขณะก้าวเดินไปตามเนินทางขึ้น พลางฮัมเพลงอย่างอารมณ์ดี
นับดาวหันหลังกลับไปมองที่สถานพยาบาลที่อยู่เบื้องล่างเนิน ไกลออกไปพอสมควร ที่หน้าต่างห้องคนไข้ ไฟลุกไหม้ติดอยู่ที่ผ้าม่านและบริเวณรอบหน้าต่าง
ภายในห้อง น้ำรินยังนอนอยู่บนเตียง ในขณะที่ไฟเริ่มลุกโหมขึ้นเรื่อยๆ