บทละครโทรทัศน์ เล่ห์นางฟ้า ตอนที่ 2 หน้า 2
25 มีนาคม 2557 ( 12:05 )
6.8M
5
“น้องเขาอาจจะเปลี่ยนไปแล้วก็ได้นะลูก...เราก็ไม่ได้ เจอกับเค้ามานานแล้วนะ”
“แม่ไม่เห็นในงานเหรอครับ คนแบบนั้นไม่มีทางเปลี่ยนหรอก แล้วอีกอย่าง...ที่เราไม่เจอเค้าทั้งที่อยู่ใกล้กันแค่นี้ ก็เพราะเค้าเองไม่ใช่เหรอ...เค้าไม่สนใจที่จะคบหากับใครทั้งนั้น” ธีภพลุกขึ้นยืน “บอกตรงๆน่ะครับแม่....ผมไม่เคยเห็นผู้หญิงที่ไหน งี่เง่า สมองกลวงแถมยังไร้สาระขนาดนี้มาก่อน เลยใจชีวิต...อย่าให้เค้ามายุ่งกับผมเลยครับ...ผมขอร้อง”
ธีภพพูดจบและเดินออกไป ธนากับภาวินีพูดไม่ออกได้แต่อึ้งๆ
บิวตี้บินมาบ้าน โผลงที่ประตูหน้าบ้าน
บิวตี้คนหมดแรงพิงประตู หอบฮัก ด้วยความเหนื่อยที่บินมาไกล
“โอ๊ยเหนื่อย” บิวตี้พยายามเอามือตบประตูแต่ทำได้แค่ลูบด้วยแรงนก “เปิดประตูเปิดประตูด้วย”
เสียงบิวตี้กลายเป็นเสียงนก ด้านในยามที่กำลังสัปหงกก สะดุ้งเฮือก ลุกพรวดพราด
“เสียงนก!! ไปนะ ไปให้พ้น “ยามคว้าไม้ไล่นกออกมาเปิดประตู บิวตี้ที่อุตส่าห์ดีใจที่เห็นประตูเปิดออก แต่ยามกลับไล่ตี บินหนีเตลิด มียามไล่ไปทางโน้นทางนี้ แต่ก็บินเข้าประตูมาจนได้ ยามตกใจตาเหลือก
บิวตี้มองผ่านหน้าต่างเข้าไปเห็นพรกับป้าจันนั่งหาว รอบิวตี้กลับ
“นี่ก็ดึกมากแล้ว ทำไมคุณหนูยังไม่กลับอีกนะ”
“ลองโทรถามคุณเลขาดีมั้ยคะ” พรลุกไปหยิบโทรศัพท์ข้างหน้าต่าง
บิวตี้พยายามเคาะกระจก “เปิดด้วย บอกให้เปิด เปิดซี้”
บิวตี้บินชนกระจกหน้าต่างอย่างแรง จนงง หงายผลึ่งลงไปบนพื้น
พรได้ยินเสียงแก๊กที่หน้าต่างเหมือนมีกรวดปลิวมาโดน พรเดินมาดูไม่เห็นอะไร เดินไปโทรหาเลขา บิวตี้ทรุดอยู่ใต้หน้าต่างกุมหัว เจ็บหัวที่โหม่งกระจก บิวตี้ทั้งเจ็บ เหนื่อย หงุดหงิด
“โอยยย อุตส่าห์มาถึงแล้ว เข้าบ้านก็ไม่ได้ ฮึ่ย บ้า มันต้องเป็นฝันร้ายแน่ๆ ตื่นสิ ลัลน์ลลิต ตื่นได้แล้ว ตื่นๆ” บิวตี้ตบหน้าตัวเองแรงๆ “ โอ๊ย เจ็บ“ บิวตี้ถีบขาอย่างขัดใจ “ไม่จริง มันต้องไม่จริง” พอบิวตี้หันไปด้านหลัง...ยามยืนแสยะยิ้มแล้วเอาสวิงเหวี่ยงลงมาอย่างแรง บิวตี้หลบได้อย่างหวุดหวิดแล้วบินหนี ยามวิ่งตามมา บิวตี้บินวนหาทางเข้ารอบๆบ้าน จนวนกลับมาที่หน้าบ้านอีกครั้ง
บิวตี้ทรุดนั่งด้วยความเหนื่อยและท้อแท้พร้อมกับตะเบ็งเสียง “ยัยแม่มด อยู่ไหน เลิกอิจฉาฉันเสียที ออกมานะ มาถอนคำสาปเดี๋ยวนี้” รอบกายเงียบสงัด บิวตี้เริ่มหวาดหวั่น “ฉันต้องเป็นไอ้ตัวน่าเกลียดนี่ไปถึงเมื่อไหร่ จะแก้คำสาปได้ยังไง ทำไมไม่บอก ฉันไม่ยอมหรอกฉันทำผิดอะไร บอกมาซิ บอกมา”
แสงไฟจากหน้ารถสาดเข้ามา บิวตี้ชะงัก มองอย่างมีความหวัง