บทละครโทรทัศน์ เล่ห์นางฟ้า ตอนที่ 2 หน้า 3
25 มีนาคม 2557 ( 12:05 )
6.8M
5
รถจอดในโรงรถ เลขา ช่างหน้า ช่างผม ช่างภาพ ลงมา
เลขาคุยโทรศัพท์ “ไม่รู้เหมือนกันว่าหายไปไหน จะไปไหนก็ไม่บอก นี่ฉันอยู่หน้าบ้านนี่แหละ”
บิวตี้ชะเง้อมองอย่างดีใจ “มากันแล้ว ทำไมกลับช้านัก”
เลขา ช่างหน้า ช่างผม ช่างภาพ ไม่สังเกตเห็นนกบิวตี้
พรเปิดประตูรับ ป้าจันตามมา “คุณบิวตี้ล่ะคะ”
“คุณบิวตี้ไม่ได้โทรกลับมาเลยเหรอ” เลขาถาม
“ไม่ค่ะ”
“คุณบิวตี้หายไปได้ยังไง พวกคุณไม่ดูแลเธอเลยเหรอคะ”
“แหมป้า พวกเราไม่ใช่แม่เขานะ ทำยังกะไม่เคยกลับดึก กลับสว่างงั้นแหละ”
“สงสัยคงจะไปเที่ยวลั้นลาตามเคยแบบนี้ไม่กลับง่ายๆหรอก ป้าจันจ๋ามีอะไรให้พวกเรากินก่อนกลับบ้านมั้ยจ๊ะ” ช่างภาพขอกินหน้าตาเฉย
ป้าจันค้อนโกรธๆ แล้วเดินนำเข้าบ้านไป
“รายงานคุณกรก่อนดีกว่า แต่เอ๊ะไม่ใช่ว่ากลับมาแล้วแต่พวกเธอไม่รู้หรอกนะ“ เลขาสงสัย ทุกคนเห็นด้วย นกบิวตี้ได้ทีเห็นประตูเปิดบินตามเข้าไปโดยไม่มีใครสังเกต เลขาเอาโทรศัพท์มากด คนอื่นๆเดินเข้าบ้าน เลขาเดินตามเข้าบ้านไป
ที่บ้านกรเทพ แพทเปลี่ยนชุดแล้ว ใส่แว่นตาหนาเตอะ นั่งทำงานอยู่ กรเทพพูดโทรศัพท์กับเลขาบิวตี้ พร้อมกับเดินเข้ามา
“ลองเข้าไปดูในห้องนอนนะ เผื่อเค้าจะแอบกลับมาเงียบๆ แล้วไม่ว่ายังไงคุณก็เฝ้าโทรศัพท์ไว้นะ ทั้งโทรศัพท์ที่บ้านแล้วก็มือถือ ถ้าคุณบิวตี้โทรหรือกลับมา ตอนไหนก็ให้รีบบอกผมทันทีไม่ว่าจะดึกขนาดไหน” กรเทพกดวางสายหันมาเห็นแพท “อ้าว ยังไม่นอนอีกหรือลูก”
“ดูข่าวค่ะ” แพทยิ้มเยาะ “เผื่อจะมีข่าวด่วนเรื่องหลานรักพ่อตกเวที” แพทหัวเราะขำ “ทำเป็นเชิดๆ เริดๆ แต่ตอนหัวทิ่มลงมาจากเวทีนี่ดูไม่ได้เลย”
กรเทพพูดดุ “แกควรจะเห็นใจ มากกว่าไปหัวเราะเยาะ บิวตี้เขาเป็นน้องสาวของแกนะ”
แพทตอบอย่างไม่แคร์ “ไม่ได้คลอดจากท้องพ่อท้องแม่เดียวกันซะหน่อย”
กรรู้สึกโกรธ “แต่คุณลุงบวร กับพ่อเป็นพี่น้องกันแท้ๆนะ แพท”
“ถ้าอย่างนั้นแล้วทำไมไม่ทำพินัยกรรมให้พ่อเป็นประธานบริษัทล่ะคะ แทนที่จะเป็นยายเด็กปัญญาอ่อนนั้นเป็นประธานร่ามกับพี่ธี”
กรนิ่งไปแล้วตอบเสียงขรึมๆ “บริษัทเป็นของลุงเขา ไม่ใช่ของพ่อ”
“ทั้งๆที่พ่อทุ่มเททำงานจนไม่เคยมีเวลาเป็นของตัวเองงั้นหรือคะ ไม่ยุติธรรมเลย”