บทละครโทรทัศน์ เล่ห์นางฟ้า ตอนที่ 15 หน้า 2
อรวิภาได้ยินธีภพเรียกชื่อนกก็สงสัย “ใช่นก บิวตี้ตัวนั้นหรือคะ เอ๊ะ ทำไมบินมาถูก” “เจ้านี่เขาฉลาดมากครับ คงรู้ทิศทางเหมือนนกพิราบ บินมาตั้งไกลเก่งจัง” ธีภพเอาน้ำป้อนนก “เหนื่อยไหม”
“ตบหัวแล้วไม่ต้องมาลูบหลัง ฮึ”
ธีภพเห็นทีท่านกก็หัวเราะด้วยความขำ “มีงอนด้วย ทำท่าเหมือนบิวตี้ไม่มีผิด น้องอรดูสิ ท่าทางเชิดๆ แบบนี้ไม่มีใครลอกเลียนแบบได้ พี่ถึงตั้งชื่อตามเขาไงครับ”
อรวิภาดูธีภพหยอกล้อ เอาอกเอาใจนกบิวตี้ คลางแคลงใจเหมือนดูธีภพเอาใจบิวตี้ไม่ว่าจะที่เป็นคนหรือที่เป็นนก “พี่บิวตี้รู้ไหมคะว่าพี่ธีตั้งชื่อนกตามชื่อพี่บิวตี้”
“ไม่รู้หรอกครับ ถ้ารู้คงด่าเปิง” อรวิภาฟังแล้วดูซึมไป “น้องอร เป็นอะไรไปครับ”
“น้องอรกลัวมันจิกเหมือนคราวก่อนนั้นน่ะค่ะ”
ธีภพยังคงหยอกล้อเล่นกับนกบิวตี้ต่อไป ขณะที่อรวิภารู้สึกว่าธีภพมีแต่บิวตี้ตลอดเวลา
บนสวรรค์ลลิตาลุ้นความรักของบิวตี้ผ่านจอฉายภาพ
“ลัลน์ลลิตยังดูไม่ออกอีกหรือว่าธีภพมีแต่ความหวังดี”
“นางดูใครไม่ออกหรอก เพราะแม้ใจของตัวเอง นางก็ยังสับสน”
“เราคิดว่านางรู้ใจของตนเองแล้วนะคะเทวี เพียงแต่นางผ่านเรื่องร้ายมามากจน ไม่กล้ายอมรับ เพราะกลัวความผิดหวัง”
“หากไม่กล้าที่จะรัก ก็อย่าหวังว่าจะได้ความรักตอบแทน”
“ทำอย่างไรจึงจะช่วยให้ลัลน์ลลิตรับรู้สิ่งที่เทวีกล่าวได้”
“ไม่ต้องช่วยหรอก หากนางมีความรักที่จริงแท้ นางย่อมเข้าใจ และไม่หวังด้วย ซ้ำว่าจะได้ความรักตอบแทนหรือไม่”
“น้อมรับความเห็นของเทวี”
เครือวรรณสะกิดอดิศักดิ์ให้ดูอรวิภาที่นั่งซึมและกำลังครุ่นคิด
“เป็นอะไรล่ะลูก เห็นซึมอยู่นานแล้ว” คุณอติศักดิ์ถามด้วยความเป็นห่วง
“คุณธีภพเขาทำอะไรให้น้องอรไม่สบายใจคะ บอกป่าป๊าหม่ามี้ ซิลูก”
“พี่ธีเขาไม่ได้ทำอะไรให้น้องอรไม่สบายใจหรอกค่ะ แต่เขา...ไม่รู้สิคะ”
“ถ้าน้องอรไม่รู้แล้วป่าป๊าจะรู้มั้ยเนี่ย”
“ใจเย็นๆสิคะป่าป๊า น้องอร เล่าให้หม่ามี้ฟังสิคะว่าคุยอะไรกับคุณธีบ้าง หม่ามี้เห็นนะ คุยกระหนุงกระหนิงน่ารักดีออก”
“เราคุยกันค่ะหม่ามี้ แต่เรื่องที่คุยมีแต่พี่บิวตี้อย่างงั้นพี่บิวตี้อย่างงี้ ขนาดนกพี่ธียังตั้งชื่อบิวตี้เลยค่ะ”
อดิศักดิ์สบตากับเครือวรรณ “มันยังไงกัน”
“เค้าพูดถึงบ่อย เพราะคุณบิวตี้เพิ่งมีเรื่องกับอ้านตี้เกรซมั้งจ๊ะลูกจ๋า”
“หรือไม่ น้องอรก็คงไม่น่าสนใจเหมือนพี่บิวตี้” อรวิภารู้สึกน้อยใจพาลจะร้องไห้