บทละครโทรทัศน์ สองรักสองวิญญาณ ตอนที่ 5
เช้าวันต่อมา อนวัชหน้าเครียดมา รัชนีเดินหน้านิ่งเดินตามมาคู่กับสัญญาที่เพลียๆ หน้าบวมปูด สัญญาทำจับแก้มเจ็บแผลสำออยโอดโอย
“ทำผิดก็ต้องเจ็บตัว! ถ้าไม่เลิกร้องจะโดนอีก!”
สัญญาหยุดทันที ทั้งอนวัช สัญญา รัชนีก็หันเห็นวรานุชตาแดงน้ำตาคลอยืนบีบครีมบนคัพเค้กอึ้งๆ มือไม้สั่น คัพเค้กเละไปหมด
อนวัชเห็นอาการวรานุชแล้วรู้สึกผิด สงสารเมีย เข้าไปจับมือวรานุชให้หยุดบีบครีม วรานุชร้องไห้...“พอก่อนเถอะนุช...”
“พอได้ยังไงคะวัช ถ้านุชไม่รีบทำขนมขาย เดือนนี้เราจะเอาอะไรกินกันคะ?เมื่อคืนคุณบอกว่าจำไม่ได้ว่าซื้อเสื้อผ้าไปเท่าไหร่ใช่ไหมคะ?”
อนวัชงงๆ วรานุชหยิบสลิปบัตรเครดิตกับกระเป๋าตังค์อนวัชให้เขาดู ชายหนุ่มหยิบมาดูแล้วอึ้งเมื่อเห็นสลิปยอดเงินสี่หมื่นเจ็ดพันสามร้อย
“เมื่อก่อน ถ้าเสื้อผ้าไม่เก่าจนยุ่ยคุณไม่เคยทิ้ง แล้วนี่อะไรคะวัช คุณรูดบัตรเครดิตซื้อเสื้อผ้าไปสี่หมื่นกว่า คุณทำได้ยังไงคะ?”
อนวัชนิ่งไม่อยากเชื่อว่าตนเองจะซื้อของแพงขนาดนี้ รัชนีมองสัญญา สัญญาเองก็รู้ว่าเป็นฝีมือตนที่รูดบัตรเครดิตวัช
“ไอ้จืดมันตอบไม่ได้หรอกยัยเฉิ่ม เพราะเรื่องนี้...มันอาจจะมีพลังงานบางอย่างซ่อนอยู่ก็เป็นได้” รัชนีหันหาสัญญา ”.... ใช่ไหม!”
สัญญาสะดุ้งส่ายหน้า
“นุชจ๊ะ เรื่องบัตรเครดิตผมไม่รู้จะอธิบายยังไงจริงๆ แต่เรื่องรถ ไม่ใช่แน่ๆ ผมมั่นใจว่าต้องเป็นเรื่องเข้าใจผิด ผมจะเอารถไปคืน”
“จริงเหรอคะ?”
อนวัชหนักแน่น “จ้ะ ผมจะยืนยันว่าผมไม่ได้เป็นคนซื้อรถคันนี้”
ที่เต้นท์รถ อนวัชตกใจ “ห๊า! ตกลงผมเป็นคนเอารถมาเทิร์นกับคุณจริงๆเหรอครับ!”
เจ้าของเต็นท์กับเซลล์มองหน้ากันงงๆ แล้วยื่นเอกสารซื้อรถให้อนวัชดู อนวัชดูแล้วอึ้ง ลายเซ็นของเขาจริงๆ
“มาถึงลื้อก็มาชี้ว่าอยากได้บีเอ็ม อั๊วก็บอกอยู่ว่ารถลื้อมันเทิร์นได้แค่ห้าแสน แต่บีเอ็มมันตั้งล้านห้า ลื้อก็จะเอาๆ”
“ล้านห้า...แล้วผมเอาเงินที่เหลือมาจากไหนละครับ ถึงเอกสารจะเป็นลายเซ็นผม แต่ผมว่าคุณต้องเข้าใจผิดอะไรซักอย่างแล้วล่ะ ผมไม่มีเงินมากขนาดนั้นหรอก”