บทละครโทรทัศน์ สองรักสองวิญญาณ ตอนที่ 5 หน้า 4
“นังเจน! อยู่ๆมายืนแบบนี้ตกใจหมด นึกว่าผี!”
สัญญานอนมองอยู่ข้างสระอย่างเพลิดเพลิน “ผีอยู่นี่....”
ทันใดนั้นเจนนี่ปล่อยโฮทันที อ๋อมแอ๋มงงๆ รีบขึ้นจากสระมาหาเจนนี่ สัญญาก็ตกใจแว้บมาข้างๆ
“แก...ชั้นลืมแม่ชั้นไว้ที่หอพักเราอ่ะ”
“ลืมแม่? แม่แกตายไปแล้วนี่?”
“อย่า! อย่าพูดคำว่าตาย มันทำให้ชั้นรู้สึกว่าแม่กับชั้นอยู่กันคนละภพ”
อ๋อมแอ๋มกลอกตาเบื่อๆ เดินไปจิบน้ำส้มวางท่าคุณนาย ในขณะที่สัญญามองเจนนี่เอ็นดู
“นี่แก..ชั้นลืมอัฐิแม่ไว้ที่หอ...แกพาชั้นกลับไปเอาแม่มาอยู่นี่หน่อยสิ”
อ๋อมแอ๋มสำลักน้ำส้มพรวด “จะบ้าเหรอ! ไอ้พิชาญผัวแกก็ตามล่าพวกเราอยู่ กลับไปที่นั่น รับรองแกได้ไปอยู่กับแม่แกแน่!”
สัญญายกนิ้วเห็นด้วย อ๋อมแอ๋มมองเจนนี่ที่ทำตาปริบๆน่าสงสาร
ตุ๊กับพิชาญกำลังคาดคั้นเจ๊เจ้าของหอพักอยู่
“ตกลงเจ๊ไม่รู้จริงเหรอ ว่าอ๋อมแอ๋มย้ายไปอยู่ที่ไหน?”
เจ๊ส่ายหน้ามึนๆไม่สนใจ จนพิชาญชักรำคาญ ดันตุ๊ให้พ้นแล้วยื่นแบ็งค์ห้าร้อยให้เจ๊
“เงินน่ะเจ๊ก็อยากได้นะ แต่เจ๊ไม่รู้จริงๆว่าสองคนนั่นย้ายไปไหน”
พิชาญยอมไม่ได้ เขาต้องการเบาะแส “เอาอย่างนี้ ถ้าสองคนนั่นกลับมาที่นี่อีก รีบโทรบอกผม...”
เจ๊พยักหน้า รับเงินห้าร้อยแล้วเดินเข้าตึกไป
ตุ๊กับพิชาญเดินออกไป แต่คล้อยหลังทั้งคู่ อีกด้านเห็นรถแท็กซี่แล่นมาจอด อ๋อมแอ๋ม เจนนี่สัญญาลงรถมา แต่ตุ๊และพิชาญไม่เห็นอ๋อมแอ๋มกับเจนนี่ จึงคลาดกัน
“ขอบใจนะที่พาชั้นมา เชื่อชั้น ว่าแม่ต้องปกป้องเราให้รอดพ้นจากพวกไอ้พิชาญ..”
อ๋อมแอ๋มเบ้ปากเหนื่อยหน่าย เดินนำไป เจนนี่ตาม สัญญาตามไปด้วยท่าทางกังวล
อัฐิวางอยู่ที่โต๊ะเครื่องแป้ง เจนนี่มองน้ำตารื้น อ๋อมแอ๋มยื่นหน้ามาหงุดหงิด มีสัญญาร้อนรนอยู่ข้างๆ
“อย่ามาดราม่า! ได้อัฐิแล้วก็รีบไป เร็วเข้า!”
“นั่นสิ พี่ใจไม่ดี ถ้าพวกไอ้พิชาญมาตอนนี้พี่ช่วยหนูไม่ได้แน่!”
อ๋อมแอ๋มเปิดประตูตะลึง เจอพิชาญกับตุ๊ยืนหน้าเหี้ยมอยู่หน้าประตู
เจนนี่อึ้ง สัญญามองด้วยความตกใจ “พี่พิชาญ!!!!”
อ๋อมแอ๋มคิดอย่างรวดเร็วรีบปิดประตูใส่กลอนทันที ตามมาด้วยเสียงเคาะประตูดังรัวมีเสียงพิชาญตะโกนอยู่หน้าประตู “เปิดประตูเดี๋ยวนี้นะเจนนี่!!!... เปิดประตู!!!”
“ทำไงดี... แม่จ๋า...ช่วยเจนนี่ด้วย....”