บทละครโทรทัศน์ สองรักสองวิญญาณ ตอนที่ 5 หน้า 2
“นี่พี่คิดจะตุกติกอะไรเนี่ย? ก็เมื่อวานพี่จะเอาให้ได้ ผมเลยหาทางหาเงินมาให้พี่ไง จำไม่ได้เหรอ?”
“หาเงินมาให้ผม? หาจากไหน???”
อนวัชมาหยุดยืนที่ซอยเปลี่ยว มองรอบๆไม่มีผู้คน อนวัชเริ่มหวั่นๆ ทันใดนั้นมีมือมาจับไหล่ อนวัชสะดุ้งหันมอง ปรากฏเป็นนักเลงทวงหนี้หน้าเหี้ยมน่าเกรงขามสองคน
“ชื่ออนวัชรึเปล่า”
“ใช่ครับ...เอ่อ...เรื่องที่ผม ผมยืมเงินเจ๊เกียงหัวหน้าพี่ คือ ผมว่ามันต้องมีเรื่องเข้าใจผิดกันนะครับ ผมไม่น่าจะมายืมเงินกู้นอกระบบได้...”
“พี่เข้าใจๆ เรื่องเข้าใจผิดมันเกิดขึ้นตลอดแหละ โดยเฉพาะคนที่คิดจะเบี้ยวไม่ใช้หนี้เจ๊!”
“ไม่ใช่นะครับ คือถ้าผมเป็นหนี้จริงๆผมก็ไม่เคยโกงใคร แต่ผมจำไม่ได้จริงๆว่าผมกู้เงิน”
นักเลงอีกคนซัดหมัดเข้าหน้าอนวัชทันที อนวัชเซ “จำได้ยัง? ถ้ายังจะได้ซ้ำ...”
“เฮ่ยยย อย่ารุนแรง ถ้ามันตายใครจะใช้เงินเจ๊”
นักเลงคลี่กระดาษปาใส่หน้าอนวัช อนวัชหยิบมาดูกระดาษนั้นเป็นสัญญาเงินกู้หนึ่งล้านบาท ดอกเบี้ยสองแสนบาท พร้อมลายเซ็น อนวัช อนวัชอึ้งหลักฐานทุกอย่างมัดตัว เขาเป็นหนี้มหาศาล
“อย่าเสียเวลามาเล่นละครเลย เอาเวลาไปหาเงินมาส่งดอกเจ้ดีกว่า พี่พูดเลย! ถ้าไม่มีจ่าย น้องตายแน่!”
นักเลงทั้งสองคนออกไป อนวัชอึ้งทรุดไม่รู้ว่าจะทำยังไงดี หลักฐานทุกอย่างยืนยันว่าเขาซื้อรถบีเอ็มจริงๆ
อนวัชเดินเข้าออฟฟิศมาด้วยความเหนื่อยล้ากับปัญหาชีวิต ไม่รู้สาเหตุที่ตนเป็นหนี้ คิดไม่ตก
เจหน้าตื่นปรี่เข้าหาวัชทันที “ไอ้วัช! แกไปไหนมา หายตั้งแต่เมื่อวาน เมื่อเช้าก็ลางานอีก”
“ชั้น..ชั้นมีปัญหานิดหน่อย”
“แต่ตอนนี้ แกมีปัญหาใหญ่รออยู่แล้วล่ะไอ้วัช”
วัชงง มองหน้าเจ เจสีหน้าไม่ดีเลย
สมศรีมองอนวัชดุ อนวัชก้มหน้ารับผิด “เมื่อวานหนีงานไปครึ่งวัน เมื่อเช้าก็ลางานอีกครึ่งวัน งานที่รับปากไว้ก็ไม่เสร็จ มีอะไรจะอธิบายให้ฉันฟังไหม อนวัช?”
อนวัชไม่รู้จะพูดยังไงเพราะสมศรีคงไม่เชื่อแน่ “ผม..ผมขอโทษครับ...”
สมศรีตบโต๊ะปัง!! “อย่างน้อยเธอก็น่าจะมีเหตุผลให้ชั้นฟัง ว่าทำไมอยู่ๆพนักงานดีเด่นอย่างเธอถึงได้เหลวไหลไปได้ขนาดนี้ ถ้าเธอมีปัญหาก็ลองพูดให้ชั้นฟัง ชั้นพร้อมรับฟังเธอ..”
อนวัชมองหน้าสมศรี ถ้าไม่พูดความจริง สมศรีคงไม่หายข้องใจแน่ อนวัชตัดสินใจ “พี่สมศรีครับ สิ่งที่ผมจะพูดอาจจะไม่น่าเชื่อ แต่ผมสาบานได้ว่าผมพูดความจริง ช่วงนี้ผมมีอาการหลงๆ ลืมๆ ความจำของผมหายไปเป็นช่วงๆ