บทละครโทรทัศน์ สองรักสองวิญญาณ ตอนที่ 6 หน้า 2
วรานุชกับอนวัชยิ้มให้กัน วรานุชเก็บลูกกุญแจคล้องไว้ที่สร้อยคอ
“แล้วพี่จะไปง้อสาวๆของพี่ได้ยังไงล่ะเนี่ย!” สัญญามองโซ่ที่ล่ามอนวัชแล้วกลุ้ม
ที่มุมห้องมีกล้องวีดีโอกำลังบันทึกภาพ มีเพียงอนวัชเท่านั้นที่รู้ว่าถ่ายวีดีโอไว้
เช้าวันต่อมา อ๋อมแอ๋มเดินเข้ามาในห้องคอนโด เห็นเจนนี่ฟูมฟายเก็บกระเป๋าเสื้อผ้า
อ๋อมแอ๋มทุ่มกระเป๋าทิ้งทันที “แกทำบ้าอะไรของแกนังเจน!”
“ชั้นจะไปแล้ว พี่วัชเงียบไปทั้งคืน โทรไปก็ไม่รับ แบบนี้เค้าไม่มีทางมาหาเราแล้วแน่ๆ”
“แล้วแกจะไปไหน! กลับไปให้ไอ้พิชาญมันซ้อมแกรึไง! แล้วเราจะไปทำมาหากินอะไร ไปเต้นก็ไม่ได้แล้ว!”
“ถามทีละอย่างได้ไหม ชั้นงง!”
“ใจเย็นๆสิ คอนโดนี้พี่วัชเช่าไว้ให้เราตั้งสองเดือน เรายังมีเวลาหาวิธีทำให้พี่วัชกลับมาหาเรา...”
อ๋อมแอ๋มกดโทรหาวัช เจนนี่เห็นแล้วถามด้วยความสงสัย “แกจะโทรอีกทำไม ชั้นโทรไปทั้งคืนเค้าก็ไม่รับ!”
วรานุชมองโทรศัพท์อนวัช เห็นเบอร์แปลกไม่ได้เม็มไว้โทรเข้า
รัชนีลุ้น “ไม่รับละยัยเฉิ่ม จะได้รู้ว่าใช่นังสองคนนั่นรึเปล่า!”
วรานุชมองจะรับไม่รับดี
คืนนั้น ที่ห้องนอนเด็ก วรานุชยื่นโทรศัพท์ที่มีเบอร์อ๋อมแอ๋มโทรเข้าให้อนวัชดู ชายหนุ่มมองรู้ว่าเป็นอ๋อมแอ๋มเจนนี่โทรมา เขาพูดอย่างหนักแน่น “นุชไม่ต้องรับนะ ไม่ว่าใครโทรมาก็ไม่ต้องรับ ผมไม่อยากให้อะไรหรือใครมาทำให้ครอบครัวเราวุ่นวายอีก”
“ค่ะ...”
เช้าวันต่อมา วรานุชมองโทรศัพท์ที่ยังดังต่อเนื่อง รัชนีได้แต่มองลุ้นว่าวรานุชจะรับสายหรือไม่ วรานุชอดสงสัยไม่ได้ในที่สุด ก็กดรับ. รัชนีตบเข่าฉาดด้วยความพอใจ วรานุชลังเลกล้าๆกลัวๆยกโทรศัพท์ขึ้นมาจะแนบหู แต่.... ใจไม่ถึง กดตัดสายไปทันที ทิ้งให้รัชนีส่ายหัวขัดใจ
ทางด้านอ๋อมแอ๋มหงุดหงิดที่ถูกตัดสายไป โดยเจนนี่นั่งลุ้นอยู่ข้างๆ “อะไรเนี่ย! มีคนกดรับ แต่ไม่ยอมพูด! ชั้นไม่ยอมหรอก จะโทรจนกว่าจะรับเลยคอยดู!”
หลายวันต่อมา อ๋อมแอ๋มกินข้าวไป กดโทรศัพท์ไป ถี่ยิบ เจนนี่มองลุ้นไปด้วย วรานุชที่กินข้าวอยู่มองโทรศัพท์ ไม่รับสาย รัชนีมองหงุดหงิด อยากรับแล้วด่าซะเอง
อ๋อมแอ๋มในชุดนอน นั่งหัวเตียงกดโทรหาอนวัช เจนนี่ที่นอนอยู่ข้างๆเริ่มหมดหวังไปทุกที วรานุชหวีผมอยู่ที่โต๊ะเครื่องแป้งมองโทรศัพท์ที่ดังอยู่ ไม่สนใจ ข่มใจหวีผมต่อ รัชนีที่มีโรลม้วนผมเต็มหัวส่ายหัว