บทละครโทรทัศน์ สองรักสองวิญญาณ ตอนที่ 6 หน้า 5
วรานุชล้มตัวซบหมอนอย่างอ่อนแอ รัชนีมองแล้วเซ็ง เห็นวรานุชแล้วทนแค้นที่มีต่อสองสาวไม่ไหว ตัดสินใจล้มลงเตียงตามวรานุช ครู่นึงรัชนีในร่างวรานุชลุกขึ้นยืนทีท่าของวรานุชในตอนนี้ดูเข้มแข็งสู้คนผิดจากเดิมทันที
“เธอไม่สู้ ชั้นสู้เอง!!!”
รัชนียิ้มหมายมั่น แล้วเริ่มแต่งหน้าแต่งตัวในแบบของตัวเอง
ที่หน้าห้องอรพิณยืนเรียกคอแหบแห้งอยู่อย่างเป็นห่วง “นุช! ถ้าแกไม่ออกมา แกจะไปสู้ได้ยังไง!” ทันใดนั้นประตูเปิดออก อรพิณหันมองแล้วอึ้งเมื่อเห็นรัชนีในร่างวรานุชที่ตอนนี้แต่งตัวเป็นสาวยุคเพชราเต็มตัว “.นุช?? ทำไมแกแต่งตัวแบบนี้ล่ะ??...”
“ทำไม! สวยจะตาย... ไปกันได้แล้วชั้นคันมืออยากตบคน!” รัชนีในร่างวรานุชเดินอุกอาจนำออกไป
อรพิณมองตามอย่างอึ้งๆ ไม่อยากเชื่อกับภาพวรานุชที่เห็น แต่ก็ตามไป
รัชนีในร่างวรานุชเดินนำอรพิณมา ท่าทางหนักแน่น สัญญาเข้ามาเห็นพอดี แต่รัชนีในร่างวรานุชไม่เห็นสัญญา สัญญาเห็นชุดที่วรานุชใส่ก็อึ้งชะงักหลบที่มุมนึง
“ชั้นงงนะเนี่ย ตอนแรกแกวิ่งร้องไห้หนีเข้าห้อง ทำไมตอนนี้นึกอยากสู้”
“ถามมากจริง! รีบไปเถอะ! ชั้นอยากตบมันสองคนมาตั้งแต่ชาติที่แล้วแล้วเนี่ย!!” รัชนีพาร่างวรานุชเดินออกไปด้วยความโมโห อรพิณงงคำพูดวรานุชแต่ก็รีบตามเพื่อนไป
สัญญาโผล่หน้าออกมาจากที่ซ่อน “แต่งตัวก็เหมือนเมียจ๋า แถมยังบอกว่าอยากตบมันสองคนมาตั้งแต่ชาติที่แล้ว?เมียจ๋าสิงร่างหนูนุชเหรอเนี่ย!! แย่แล้ว! จืด! แย่แล้ว!”
อนวัชนั่งอ่านหนังสือเกี่ยวกับโรคละเมออยู่
สัญญาวิ่งพุ่งเข้ามาหน้าตื่น “จืดต้องช่วยพี่ พี่ต้องไปช่วยสาวๆ ไม่อย่างนั้นเละแน่!” ว่าแล้วก็โดดสิงร่างอนวัช แล้วจะวิ่งออกนอกห้อง แต่โซ่ตึงล้มคว่ำไปสัญญาในร่างอนวัชลุกขึ้น “โอ่ยยย ยังล่ามอยู่อีก กุญแจๆๆ อยู่ไหนเนี่ย?? อยู่ที่หนูนุชนี่! ไอ้จืดนะไอ้จืด! ล่ามตัวเองแล้วยังเก็บกุญแจไว้ที่เมีย!”
สัญญาตะโกนลั่นบ้าน “เพ็ญ!!! เริง!!!! เพ็ญ!!!! เริง!!!!!” ครู่นึงเพ็ญเริงหน้าตื่นขึ้นมา “ไปหาอะไรมาแกะโซ่เร็วเข้า!”
“ไม่ได้หรอกครับ คุณวัชสั่งทุกคนไว้เอง ว่าห้ามปล่อยคุณวัช”
“ชั้นเปลี่ยนใจแล้ว แกะโซ่ชั้นเร็ว!”
“คุณวัชบอกว่า ถึงคุณวัชพูดว่าเปลี่ยนใจแล้ว ก็ห้ามปล่อยค่ะ”
เพ็ญกับเริงพูดจบก็เดินออกไปเลย ทิ้งให้สัญญาโวยวายด้วยความร้อนใจ “โธ่!!! จะมาซื่อสัตย์เชื่อฟังอะไรตอนนี้!!!”