บทละครโทรทัศน์ กุหลาบร้ายของนายตะวัน ตอนที่ 2 หน้า 2
โรสรินตะโกนถาม “อึ่งเหรอ นั่นเธอรึเปล่า”
มีเสียงเคาะกระจกดังขึ้นที่หน้าต่างข้างนอก ก็อก ก็อก! โรสรินเอาผ้าห่มมาคลุมโปงทันที
“นะโมตัสสะ นะโม โลตัส แมคโคร ตัสสะ ไม่ใช่.. นะโมตัสสะ โอ๊ย แล้วมันท่องยังไงต่อเนี่ย ทำไมฉันไม่หัดสวดมนต์อย่างที่ปู่สอนนะ!”
กระจกหน้าต่างถูกดันเปิดออกดัง ปึง! โรสอดลืมตามองไม่ได้ เห็นมือๆหนึ่งยื่นเข้ามาพอดี
“มือผี!!!! มือผี กรี๊ดดดดด !!!! ผีหลอก!!!”
ภายในห้องนอนตะวัน ตะวันทิ้งตัวอยู่บนเตียงด้วยความเพลียจัด เสียงโรสรินกรี๊ดดังลั่น ตะวันได้ยินแต่ไม่สนใจ
“เอา เชิญเลย เอาให้เต็มที่ มันอะไรกันนักกันหนาวะเนี่ย”
ตะวันตลบผ้าห่มมาปิดหู กดหัวตัวเองแน่นกับหมอน!
ภายในห้องนอนโรสริน โรสรินซุกตัวอยู่ในโปงแน่น ไม่กล้าลืมตา ปากก็ร้องเสียงสั่นอย่างกลัวสุดๆ
“อย่ามาหลอกหลอนกันเลย”
อึ่งยิ้มแป้น ยื่นเสื้อเชิ้ตกับกางเกงยีนส์ให้
“ไม่ต้องกลัวนะพี่นางฟ้า อึ่งเอง ตะกี๊ลืมเอาเสื้อกับกางเกงมาให้ เป็นของเก่าของพี่ตะวันนะ พี่ตะวันให้เอามาให้พี่นางฟ้า”
“ห๊า เอาของใช้แล้วมาให้ฉันใส่เนี่ยนะ ไอ้ตะวันบ้า อ้อ ฉันชื่อโรสริน เรียกนางฟ้าอยู่ได้”
“ก็พี่สวยยั๊งกะไม่ใช่คน เอ๊ย อึ่งหมายถึงพี่สวยอย่างกับนางฟ้าน่ะ เกือบลืม! คุณทิตย์ เค้ามีของจะให้พี่นางฟ้าแน่ะ”
อึ่งยิ้มแล้วกระแซะอาทิตย์ อาทิตย์แบมือให้โรสดูตลับอะไรบางอย่างในมือ
“ครีมสมุนไพรแก้สิวฝ้า สูตรปู่ชาญจ้า คุณทิตย์เค้ากลัวพี่นางฟ้าไม่สวยมั้ง ลองใช้ดูสิ”
โรสรินเบ้หน้า “ครีมกระจอก”
“ไม่กระจอกนะ ไม่เชื่อก็ลองดูก่อนสิ”
“นายติสต์! ทำไมต้องทำดีกับฉัน ต้องการอะไร”
อาทิตย์ไม่ตอบ อึ่งช่วยพูดให้
“ไม่ต้องถามให้เมื่อยร๊อก คุณทิตย์ไม่ยอมพูดกับใคร แต่ถ้าอยู่ไปเรื่อยๆ ใช้กระแสจิตสื่อสารจะรู้เรื่องเอง” อึ่งหาว”อึ่งไปนอนจริงๆ แล้วนะคะพี่นางฟ้า ถ้ามีอะไรให้ช่วยก็บอกมาได้เล้ย”
โรสรินพยักหน้า อึ่งกำลังลากอาทิตย์ออกไปด้วย โรสรินคิดอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ ร้องเรียก
“เดี๋ยว ฉันยังไม่ง่วง เรามาทำอะไรสนุกๆ กันมั้ย”
อึ่งและอาทิตย์หันมองโรสรินอย่างสงสัยๆ
“อย่างน้อยก็ช่วยสร้างความบันเทิงให้ฉันอยู่ในไร่ที่แสนน่าเบื่อนี่ได้”
“พี่นางฟ้าจะทำอะไรเหรอ บอกอึ่งมาได้เลย อึ่งจัดให้”
โรสรินยิ้มๆ แล้วกระซิบกับอึ่งและอาทิตย์ อึ่งและอาทิตย์ถึงกับตาโต แทบไม่เชื่อในสิ่งที่ได้ยิน!!!
คืนนั้นที่แปลงกุหลาบ พื้นดินถูกถางให้มีช่องเดินราวกับเป็นเวทีแคทวอล์ก ตามทางเดินปูเศษผ้าไว้