บทละครโทรทัศน์ กุหลาบร้ายของนายตะวัน ตอนที่ 6 หน้า 3
16 กุมภาพันธ์ 2557 ( 13:18 )
625.8K
แช่มและช้อยพอแก้มัดให้โรสรินเสร็จ ก็ถอยกรูดห่างจากโรสรินอย่างกลัวๆพร้อมเด็กๆ
“ไปส่งฉันที่ไร่ตะวันเดี๋ยวนี้”
“คงจะไม่ได้หรอกค่ะคุณ”
“ทำไมจะไม่ได้ ฉันสอนพวกเด็กๆ พวกนี้ไม่ได้หรอกนะ”
แช่มตอบแบบกลัวๆ
“แต่ตอนนี้ความหวังของพวกเด็กๆ ขึ้นอยู่กับคุณแล้วนะครับ”
เด็กๆ หันมองโรสรินกันตาแป๋ว
“ความหวัง หวังทำไม กะอีแค่ประกวดเต้นไอ้ห่วงๆ เนี่ย มันน่าภูมิใจตรงไหน ทำอย่างกับว่าเคยชนะงั้นแหล่ะ จะแพ้อีกสักครั้งมันจะเป็นไรไป”
โรสรินย้ำกับเด็กๆ “พวกเธอฟังฉันนะ เลิกเหอะ เลิกคิด เลิกฝัน อย่าไปหวังมันเลย”
เด็กๆ มองหน้ากันอย่างเศร้าสลด แช่มกับช้อยสงสาร
“คุณกำลังดูถูกความฝันของเด็กๆ อยู่นะครับ”
ช้อยชะโงกหน้าออกมาจากหลังแช่ม
“ความสุขของคนไม่เท่ากันนะคะ สิ่งเล็กๆ นี่แหล่ะ มันคือความสุขของพวกเค้า”
โรสรินสะอึกไป ที่คำพูดแทงใจดำ
“ฉันเชื่อคุณตะวัน คุณตะวันบอกว่าคุณทำได้ ฉันก็เชื่อว่ามันต้องได้”
โรสรินเสียงอ่อนลง “คิดแบบนั้นจริงๆ เหรอ???”
แช่มพูดเบาๆ “ไม่เคยคิดเลย”
แต่แช่มโดนช้อยหยิกเอว ขยิบตาให้ “จ้ะๆ ฉันคิดอย่างนั้นนั่นแหล่ะ”
โรสรินย้อนคิดไปถึงตอนที่ตะวันให้กำลังใจ
ตะวันตบบ่าโรสริน “เอาน่ะ ผมเชื่อว่าคุณทำได้”
ตะวันส่งยิ้มจริงใจให้ “ผมเชื่อในตัวคุณ”
โรสรินคิดได้หันมามองเด็กๆ ที่ตาละห้อยน่าสงสาร คิดหาทางว่าจะทำอย่างไรดี
เวาลาผ่านไป โรสรินพยายามสอนเด็กๆ เต้นฮูลาฮูป เด็กคล้องห่วงไว้ที่เอว มองอย่างตั้งใจ แช่มกับช้อยซุบซิบกัน
“แกว่าคุณโรสเค้าจะไหวแน่เหรอวะ ฉันกลัวจะงาบหัวเด็กๆ เข้าให้”
“ฮื้อ!! พูดเป็นการ์ตูน” พอหันไปมองก็ชะงักไปเหมือนกัน “อืม..แต่มันก็จริงนะ”
เสียงโรสรินดัง สั่งเด็กๆอย่างเอาจริงเอาจัง