บทละครโทรทัศน์ กุหลาบร้ายของนายตะวัน ตอนที่ 6 หน้า 5
16 กุมภาพันธ์ 2557 ( 13:18 )
625.8K
"อีกอย่าง แกบอกเองว่าประกวดคราวนี้แกไม่ว่าง คุณตะวันเขาก็เลยหาคนมาแทน”
“ก็ตอนนั้นมันไม่ว่าง แต่ตอนนี้ฉันว๊างว่าง”
“มาเปลี่ยนใจอะไรปุบปับตอนนี้วะ เอาไว้คราวหน้าละกัน”
มาลัยสีหน้าเซ็งสุดๆ มองโรสรินอย่างสุดเซ็ง โรสรินยิ้มเยาะ
“เสียใจด้วยนะ เธอหมดสิทธิ์แล้ว”
“จะได้สักกี่น้ำ เธอจะทำให้ทุกอย่างพัง รู้ตัวไว้ซะด้วย ถ้าแน่จริงมาวัดกันดีกว่าว่าใครเหมาะสมมากกว่ากัน!!!”
โรสรินยิ้มมั่นใจ
“ไม่มีปัญหา เดี๋ยวก็รู้ ว่าของจริงเป็นไง ของปลอมหลบไปดีกว่า!!!”
โรสรินกับมาลัยจ้องหน้ากันอย่างท้าทาย
โรสรินถือห่วงฮูลาฮูปไปที่ด้านหลังบ้านแช่ม มองซ้าย-ขวาเห็นว่าไม่มีใครอยู่ โรสรินพยายามเล่นฮูลาฮูป ส่ายๆ เอว แต่ห่วงก็หล่นตุ้บ
“โธ่เอ๊ย แค่นี้ทำไมทำไม่ได้ เด็กๆ ยังทำได้เลย”
โรสรินพยายามรวบรวมสมาธิเต็มที่บิ๊วท์ตัวเองสุดๆ
“ทำได้…เธอต้องทำให้ได้โรสริน คนอย่างโรสไม่เคยยอมแพ้ไม่ใช่เหรอ”
โรสรินพยายามเล่นฮูลาฮูปอย่างไม่ย่อท้อ แม้ห่วงจะตกแล้วตกอีก แช่มและช้อยแอบมองลุ้นสุดๆ ให้โรสรินทำสำเร็จ โรสรินพยายามแล้วพยายามเล่า ในที่สุดก็สามารถเล่นฮูลาฮูปได้ แช่มและช้อยื่นมือตบกันกีฟมีไฟว์กันอย่างดีใจ โรสรินยิ้มอย่างมั่นใจ และมุ่งมั่น
ที่ศาลาในหมู่บ้านชนบท โรสรินเดินถือห่วงฮูลาฮูปเข้ามาเข้าไปรวมกลุ่มกับทุกคน โรสรินมองไปเห็นเด็กหญิงคนหนึ่ง นั่งหน้าตาซึมๆ อยู่ที่ศาลา จึงเดินเข้าไปหาและถามอย่างสงสัย
“มานั่งเศร้าอะไรตรงนี้”
“แข่งไปก็แพ้อยู่ดี เราไม่ชนะหรอก”
โรสรินทำหน้าสงสัย “มันน่าภูมิใจมากเหรอกะอีแค่ชนะแข่งเต้นฮูลาฮูป”
“พี่ไม่เข้าใจหรอก”
โรสรินปรี๊ดนิดหนึ่ง ”ก็ใช่สิ เข้าใจแล้วจะถามเหรอ”
“พวกหนูก็ไม่รู้ทำไมถึงอยากชนะ รู้แต่ว่าถ้าชนะแล้วพวกหนูภูมิใจ แล้วก็คงมีความสุข”
“ความสุข???”
“ความสุขที่สุดในโลก…” เด็กหญิงบอกด้วยความจริงใจตาเป็นประกาย
โรสรินนิ่งคิด มองเด็กหญิงอย่างรู้สึกสงสาร