บทละครโทรทัศน์ ซีรี่ส์เลือดมังกร แรด ตอนที่ 5
ท่าข้าวที่ถนนทรงวาด คณินกับฮ้อเจ้าของท่าข้าวเดินคุยกันมาตามริมน้ำซึ่งเป็นท่าเรือส่งออกขนาดใหญ่
“ตอนนี้มีโรงสีมาเสนอขายข้าว ในราคาที่ต่ำกว่าตลาดหลายเท่า”
คณินเห็นคนงานแบกกระสอบข้าวเปลือกของโรงสีเสี่ยบุ๊งทยอยผ่านหน้าไป “โรงสีที่ว่านั้น ใช่โรงสีของเสี่ยบุ๊งรึเปล่า”
“เรื่องนั้นไม่สำคัญ ลื้อแค่บอกมาว่าจะส่งข้าวให้อั๊วในคราวต่อไป ด้วยราคานี้ได้มั้ย”
“ตลกน่าเฮีย”
“แต่มันเป็นทางเดียวที่จะอุ้มโรงสีลื้อไว้ได้นะ อย่าลืมสิ คุณภาพข้าวของลื้อไม่ได้ดีเหมือนแต่ก่อน ส่งขายเมืองนอกก็ไม่ได้ ต้องเก็บไว้ขายให้พวกจับกัง”
คณินยังไม่ตอบ แหงนหน้ามองเรือขนาดใหญ่หลายลำที่เตรียมออกจากท่า “เฮียส่งข้าวพวกนี้ไปขายที่ไหนบ้าง”
“ก็หลายที่ ไต้หวัน เซี่ยงไฮ้ ฮ่องกง มาเก๊า ลื้อถามทำไม”
“ผมจะได้.................ส่งข้าวไปขายให้พวกจับกังที่นั่นกินบ้าง!!!”
“อย่างลื้อจะมีปัญญาเรอะ”
“ก็คอยดูไป เตรียมตัวเจ๊งด้วย ผมจะล้มเฮียให้ดู” คณินทำหน้ากวนตีนใส่ฮ้อ แล้วเดินไป ฮ้อมองคณินอย่างไม่พอใจ
ที่บริษัทของทรงกลด ทรงกลดตกใจ เมื่อได้ยินข่าวจากปากคณิน “จะไปเซี่ยงไฮ้!!!”
คณินยืนอยู่ต่อหน้าทรงกลดตรงหน้าโต๊ะทำงาน ท่าทางมั่นใจสุดๆ “ตามนั้น!!!”
“ไปทำไม”
“ไปติดต่อค้าขาย ต่อไปนี้ ฉันจะไม่ส่งข้าวให้พวกพ่อค้าคนกลางอีกแล้ว ฉันจะส่งออกข้าวเอง เป็นไง”
“ก็ไม่เลว แต่แกตัดสินใจปุบปับแบบนี้ ป๊าม้าแกรู้รึยัง”
“คนจะทำการค้าต้องคิดไวทำไวโว้ย เอาไว้บอกตอนอยู่บนเรือละกัน ฉันจะลงเรือพรุ่งนี้”
ทรงกลดอยากด่าแต่อดใจ “แล้วไปนานแค่ไหน”
“ไม่รู้สิ ตีตั๋วขาไปเที่ยวเดียว”
ทรงกลดรู้ทัน “หนีอะไรก็หนีได้นะ แต่หนีหัวใจตัวเองไม่เคยพ้น”
“ไม่ได้หนี แค่เดินหน้า ไปคราวนี้ฉันไม่กลับมามือเปล่าแน่ อาจได้เมียแหม่มมาฝากป๊าม้าด้วย แกอยากได้เพิ่มอีกสักคนมั้ยจะได้เอามาฝาก” คณินทำหน้าทะเล้น แต่แววตากลับแฝงไว้ด้วยความกังวลลึกๆ