บทละครโทรทัศน์ สุสานคนเป็น ตอนที่ 6 หน้า 4
15 สิงหาคม 2564 ( 22:03 )
605.9K
1
“อ้าวแล้วรสล่ะฉันให้สวาทไปตามรสไม่ใช่ให้ไปตามน้าหวาน เอ๊ะ...สงสัย สวาทจะฟังผิด”
ชีพทำเป็นไม่สนใจหยิบหนังสือพิมพ์มาอ่านแต่หูคอยฟัง
“อ๋อ..คือนังรสมันไม่สบายมากนะคะ อิฉันให้มันกินยาเลยหลับยังไม่ตื่น คุณผู้หญิงมีอะไรจะใช้มันหรือคะอิฉันทำแทนให้ก็ได้”
“ฉันไม่ได้ใช้อะไรหรอก ก็เห็นว่าวันนี้หยุดเมื่อวานก็ลากลับก่อนก็เลยนึกว่ามีเรื่องอะไรอ๋อที่แท้ก็ไม่สบายนี่เอง”
“ค่ะ..มันครั่นเนื้อครั่นตัวมาตั้งแต่เมื่อวานแล้วค่ะ”
“ชีพคะ” ชีพสะดุ้งเผลอทำหนังสือพิมพ์ตก ลั่นทมมอง “เป็นอะไรคะ”
“อ้อเมื่อกี้คงเผลอหลับนะพอคุณเรียกเลยตกใจ”
“โธ่..เราก็นึกว่าอ่านหนังสือพิมพ์ รสเขาไม่สบายนะคะ”
“อ๊อ..แล้วมาบอกผมทำไม”
“ให้เขาหยุดงานจนกว่าจะหายก็แล้วกันนะคะ”
“ก็แล้วแต่ทมจ้ะ” ชีพลุกขึ้น “ผมขอไปอาบน้ำก่อนนะคืนนี้อยากนอนเร็วๆหน่อยรู้สึกง่วงยังไงก็ไม่รู้”
ชีพเดินไปไม่สนใจ ลั่นทมหยิบกระเป๋าถือมาเปิดหยิบเงินออกมาส่งให้หวาน
“ถ้ายังไม่ดีขึ้น น้าหวานก็พาไปหาหมอซะนะ”
หวานตื้นตันและละอาย “ไม่ต้องหรอกค่ะคุณผู้หญิงเดี๋ยวมันก็หาย”
“เป็นหมอหรือไงถึงรู้ว่าจะหายเมื่อไร รสก็เหมือนเป็นคนของฉันอีกคนหนึ่งยามดีก็ใช้ยามเจ็บไข้ก็ต้องรักษา”
หวานอึ้ง ลั่นทมลุกขึ้นยืนตัดบท เดินตามชีพขึ้นข้างบน หวานอ่อนแรง น้ำตาร่วง
“น้ำใจประเสริฐเหลือเกินคุณผู้หญิงเจ้าขา อิฉันขอโทษ”
ในห้องนอนลั่นทมหลับสนิทอยู่ข้างๆชีพ ชีพค่อยๆลืมตา กระซิบเรียกลั่นทมเบาๆ “ทม...ทม”
ลั่นทมหลับนิ่ง ชีพพอใจ ค่อยๆลุกจากที่นอนอย่างเบามากๆ ชีพย่องๆออกจากห้องเหมือนแมวขโมยปิดประตูเรียบร้อย ลั่นทมหลับสนิทอยู่ ค่อยๆลืมตาขึ้น สีหน้าแววตาปวดร้าวใจ
ในห้องนอนหวาน หวานมองรสสุคนธ์อย่างเหลืออด
“ทำไมแกถึงไม่เห็นความดีของคุณผู้หญิงบ้าง ฮึ”
“กะอีเศษเงินที่มันหยิบยื่นให้แค่นี้ถือว่าเป็นความดีความชอบใหญ่หลวงเลยเหรอน้า”
“ข้าหมายถึงน้ำใจเธอต่างหาก”
รสสุคนธ์อ้าปากจะเถียงต่อ เสียงเคาะประตูตามด้วยเสียงชีพกระซิบกระซาบ
“รส..รสนอนหรือยัง”
รสสุคนธ์ดีใจแทบตัวลอย “คุณชีพ”
หวานอึ้ง รสสุคนธ์ถลาไปเปิดประตู ชีพรีบเข้ามายังไม่ทันเห็นหวาน รสสุคนธ์กอดชีพ