บทละครโทรทัศน์ สุสานคนเป็น ตอนที่ 9
ฉลองกับลั่นทมเดินมาถึงหน้าสุสาน แต่ฉลองมองเห็นเป็นป่า
“ไหนละจ๊ะ บ้านน้องสาว”
“อยู่ข้างหน้านั่นไง”
ฉลองเพ่งมองอีกที ฉลองผงะเห็นเป็นสุสาน “เฮ้ยมาอยู่ที่นี่ได้ไงวะ” ลั่นทมหัวเราะน่ากลัว ฉลองหันมา “นี่แกเป็นใคร แกเป็นสายตำรวจใช่มั้ย”
“ฉันชื่อลั่นทม เป็นเจ้าของบ้านนี่ แล้วตอนนี้ฉันก็อยู่ในสุสานที่แกคิดจะทำไม่ดีกับหลานฉันเมื่อเช้า”
ฉลองผงะ ลั่นทมเปลี่ยนรูปร่างเป็นผีน่ากลัว ฉลองตาเหลือก “เฮ้ย..ผะ..ผี”
ฉลองหันหลังวิ่งไป ลั่นทมจ้องที่ฉลองเขม็ง ตวาด “หยุด” ฉลองชะงัก โดนสะกด “ฉันจะไม่ฆ่าแกเพราะฉันไม่อยากทำบาป แต่แกต้องไปที่สุสาน..ไป”
ฉลองพยายามฝืน แต่ร่างกายขยับตามที่ลั่นทมบอก เดินเข้าไปในสุสาน ลั่นทมมองตามอย่างพอใจ
ในสุสาน ฉลองเหมือนถูกจิกผมถลาไปที่โลงศพ ฉลองจะหันกลับ แต่ก็ทำไม่ได้ ฝาโลงเปิดออก ฉลองผงะมอง ในโลงเห็นศพลั่นทมนอนสงบนิ่งร่างกายเน่าเปื่อย มีน้ำเหลือง น้ำหนองไหลนอง ฉลองเกร็งเขม็งกึ่งรู้สึกตัวกึ่งโดนบังคับ “ไม่ ไม่เข้าไป..เฮ้ย ฉันกลัวอย่า... ไม่”
ฉลองก้าวเข้าไปนอนในโลง ฝาโลงปิดเอง ฉลองนอนแข็งทื่อ รู้สึกตัวแต่เคลื่อนไหวไม่ได้ ฉลองค่อยๆ หันไปทางศพลั่นทม ศพลั่นทมนอนสงบนิ่งเน่าเปื่อยดูน่าเกลียด ฉลองแผดร้องลั่น แต่ไม่สามารถขยับตัวได้ “โว้ย..ศพ..ช่วยด้วย..ช่วยด้วย ใครก็ได้ช่วยที ฉันกลัวโว้ย โอ๊ย”
ศพลั่นทมนอนปกติ แต่มีเสียงออกมา“ไม่ต้องกลัว ฉันไม่ฆ่าแกหรอก ฆ่าแกมันบาป ฉันไม่อยากทำบาป”
ศพลั่นทมที่นอนเน่าเฟะอยู่ข้างๆหันมาแสยะยิ้มให้ฉลอง ฉลองตาเหลือก
ที่ห้องอาหาร อุษาเดินเข้ามาชะงักเห็นชีพกับพวกนั่งกินอาหารเช้าอย่างมีความสุข
รสสุคนธ์ถามเยาะๆ “ไงจ๊ะ แฟนเธอจับตัวนายฉลองได้หรือยัง”
“ยัง”
“เรื่องแค่นี้ ไม่เห็นต้องถึงกับจับมันเข้าคุก”
“เรื่องแค่นี้เหรอคะ น้าชีพพูดออกได้ยังไง หรือว่าน้าชีพรู้เห็นเป็นใจกับนายฉลอง”
“เอ๊ะ เธอนี่ชอบหาเรื่องให้น้าอยู่เรื่อยเลยนะ น้าแค่กลัวเธอจะเป็นขี้ปากคนอื่น”
“ช่างเถอะค่ะ ถึงจับไม่ได้ แต่ษาเชื่อว่า นายฉลองจะหนีเวรกรรมที่ทำไว้ไม่ได้หรอกค่ะ”
อุษาจะออกไป ชีพเรียกไว้ “เดี๋ยว น้าขอเบิกเงินของโรงงานหน่อย น้าจะพาลูกค้าไปดินเนอร์ แล้วจะเลยถือโอกาสฮันนีมูนกับรสด้วย”